Μη βιώσιμο χρέος, μη βιώσιμη χώρα

Ότι μας κοροϊδεύουν είναι σίγουρο: Την αρχή την έκανε το ΔΝΤ δηλώνοντας ότι η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης “εξαρτάται κυρίως απο τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας”. Σαν να είναι μην αυτό που ζητεί να ληφθούν νέα μέτρα, και για τα εργασιακά, και για τη μείωση του αφορολόγητου και την νέα περικοπή των συντάξεων.

Μετά, τη σκυτάλη πήρε (σαν να μην άκουσε τίποτα από αυτά που είπε το ΔΝΤ) ο… κορυφαίος “Ευρωπαίος εταίρος” της χώρας μας, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για να μας πιάσει και αυτός ψιλό γαζί: “Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι θέμα της Ελλάδας”! Σαν να μην είχε διαβάσει ούτε καν την Süddeutsche Zeitung που το είχε κάνει λιανά για όποιον ακόμα κάνει ότι δεν καταλαβαίνει: “Στο τέλος (των διαπραγματεύσεων) θα μείνει μια πικρή αλήθεια, ότι η Ελλάδα είναι χώρα που οι άλλοι αποφασίζουν για αυτήν”.

Όντως, αυτή είναι η πρώτη πικρή αλήθεια. Από τη μια το ΔΝΤ, από την άλλη ο Σόιμπλε και στη μέση ο Τσακαλώτος, εκπρόσωπος αυτής της χώρας που άλλοι αποφασίζουν για αυτήν, να θρηνεί για την “δημοκρατική κουλτούρα της Ευρώπης” που πλήττεται από τις προτάσεις για προληπτική ψήφιση επιπρόσθετων επώδυνων μέτρων, πέραν αυτών δηλαδή που ήδη έχουν γίνει αποδεκτά, έστω κι αν μας το κρατάνε κρυφό για να μην μάς έρθει πολύ ξαφνικό και δεν το αντέξουμε.

Βέβαια, εάν υπήρχε αυτή η “δημοκρατική κουλτούρα” και εάν δεν την είχαν χώσει οι Ευρωπαίοι “εταίροι” μας -και πρώτα απ’ όλους η Γερμανία- τρία μέτρα κάτω από το χώμα, δεν θα ύψωναν τόσο εύκολα φράχτες οι χώρες του Βίσεγκραντ και οι κυρώσεις με τις οποίες απειλήθηκαν δεν θα είχαν μείνει στα χαρτιά. Και, επίσης, εάν υπήρχαν ακόμα αυτά τα “ευρωπαϊκά κεκτημένα” και αν οι Ευρωπαίοι “εταίροι” μας τα ενστερνίζονταν, δεν θα εξαρτώνταν τόσα πολλά από τις κάλπες στην Ολλανδία και την Γερμανία.

Και, τέλος, εάν υπήρχε πράγματι ενωμένη Ευρώπη και εάν είχαν μια μικρή έστω σημασία τα “ευρωπαϊκά ιδεώδη”, δεν θα δεχόταν τόσες επιθέσεις η χώρα μας, γιατί “δεν έχει κάνει όλα όσα έχει δεσμευτεί”, λες και η ισπανική κυβέρνηση λόγου χάριν -που έχει την εύνοια και την προστασία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών- έχει κάνει όλα τα… μαθήματά της με επιτυχία. Αλλά, το έχουμε ξαναπεί: Ό,τι και να κάνουν, όσο κι αν φτιασιδώνονται, ο νεοφιλελεύθερος λαϊκισμός τους δεν κρύβεται. Απλώς πια δεν αρκεί για να τους εξασφαλίσει την ευρύτατη συναίνεση την οποία είχαν συνηθίσει.

Χωρίς συμφωνία λοιπόν χτες, όπως αναμενόταν. Και δίχως αποδοχή της… προληπτικής ψήφισης μέτρων, όπως επίσης αναμενόταν, τουλάχιστον χτες. Αλλά με ανοιχτά -και επισήμως- τα πάντα. Οπότε ίσως -έστω και στο παραένα- είναι καιρός να μιλήσουμε ουσιαστικά.

Γιατί, όπως λέει και το ΔΝΤ, το χρέος είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο. Και γιατί, με αυτά που ζητούν η Γερμανία και το ΔΝΤ, η χώρα γίνεται εξαιρετικά μη βιώσιμη. Και δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται αενάως, πάση θυσία, η ατελέσφορη προσπάθεια να αποπληρωθεί αυτό που δεν αποπληρώνεται ό,τι και να κάνουμε.

Και, τέλος, γιατί ο αυτοκτονικός ιδεασμός δεν είναι ούτε σχέδιο ούτε λύση.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος