Νίκησε το ακραίο… κέντρο

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος αναλυτής για να καταλάβει ότι η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι νίκη του ακραίου νεοφιλευθερισμού. Άλλωστε, ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έκρυψε ποτέ ότι σε αυτόν τον δρόμο βαδίζει και αυτές τις “συνταγές” υλοποίησε όταν είχε το κρίσιμο πόστο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Βέβαια, στα καθ’ ημάς, αυτό σημαίνει κατά γράμμα εφαρμογή των Μνημονίων, περικοπές, απολύσεις,υπόκλιση στην επέλαση του ιδιωτικού. Υπό αυτή την έννοια, μαζί με τους επιτελείς του Μητσοτάκη, σήμερα χαμογελούν οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου, καθώς, επισήμως πλέον,το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παίρνει αποστάσεις από αυτό που συνήθως αποκαλούμε λαϊκή δεξιά.

Δεν είναι συμπτωματικό ότι νεοφιλελεύθεροι αναλυτές έσπευσαν ήδη να τονίσουν ότι η ΝΔ βαδίζει σε οδό απαλλαγής από “κρατικίστικες αντιλήψεις” ενώ ο ίδιος δήλωσε πως θέλει να εκφράσει “όλες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στον λαϊκισμό”.

Όπως δεν είναι τυχαίο ότι στο άμεσο περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν ήταν υπουργός, βρέθηκαν πολλά στελέχη που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη ΝΔ αλλά στο κεντρογενές ιστορικό “εκσυγχρονιστικό φιλοευρωπαϊκό μπλοκ”. Αυτές προφανώς οι δυνάμεις οδήγησαν στις εσωκομματικές κάλπες της ΝΔ “δεκάδες χιλιάδες πολίτες που δεν ανήκαν στον χώρο της ΝΔ αλλά πίστεψαν στη δυνατότητά του να εκσυγχρονίσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης”,  όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ιστοσελίδα προσκείμενη στη ΝΔ.

Βέβαια, αρκετά από αυτά είναι ψιλά γράμματα για πολλούς από τους ψηφοφόρους που στήριξαν την εκλογή Μητσοτάκη. Οι περισσότεροι θέλησαν, κατά κύριο λόγο, αλλαγή σελίδας μετά την (νέα) ήττα της ΝΔ τον Σεπτέμβριο και “χειροπιαστή” πιθανότητα διεκδίκησης της κυβέρνησης από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, εκτιμούν ότι αυτό μπορεί ευκολότερα να γίνει με άνοιγμα προς το κέντρο και ότι ο Μητσοτάκης είναι ο καταλληλότερος να το κάνει.

Η νίκη Μητσοτάκη πάντως, ούτως ή άλλως, είναι ήττα Καραμανλή και μάλιστα διπλή. Ήττα μιας ιδιοκτησιακής -όπως εμφανίστηκε- αντίληψης για το κόμμα και κινήσεων εκ του μακρόθεν, αλλά και ήττα της τακτικής “ιδιότυπης συνομιλίας” με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.

Μπορούμε μάλιστα, βάσιμα, να συμπεράνουμε ότι αυτό που τα ΜΜΕ ονόμασαν “προτίμηση Τσίπρα στον Μεϊμαράκη” λειτούργησε αποσυνθετικά για την υποψηφιότητά του και ενίσχυσε τον νυν πλέον πρόεδρο της ΝΔ.

Στους κερδισμένους πάντως πρέπει να υπολογίσουμε και τον πρώην πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, και όχι μόνο γιατί δεν κέρδισαν οι προσκείμενοι στον Καραμανλή. Η κίνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς το κέντρο αφήνει “κενό” στα δεξιά της, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχουν δυνατότητες -υπό προϋποθέσεις- για δημιουργία νέων σχηματισμών σε αυτό το χώρο.

Στους χαμένους, τέλος, ανήκουν και οι δημοσκόποι, αλλά αυτό πλέον δεν είναι είδηση στην Ελλάδα. Είδηση θα είναι εάν, κάπως, κάποτε, καταφέρουν να “διαβάσουν” σωστά τη συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας