Ο Φίλης ξεσπαθώνει και το ΠΑΣΟΚ… ζυγώνει

Η προτροπή του υπουργού Παιδείας “να αναστοχαστούμε την επέτειο της Επανάστασης του ’21 μέσα στις νέες κάθε φορά συνθήκες” θα είχε πολύ ενδιαφέρον, εάν ο Νίκος Φίλης είχε την πολιτική τόλμη να σκιαγραφήσει αυτές τις… υπονοούμενες “νέες συνθήκες”.

Ίσως μάλιστα το ενδιαφέρον να ήταν… εκρηκτικό, εάν ο υπουργός κατέθετε και συγκεκριμένα “δια ταύτα” στα ερωτήματα που θέτει, όπως λχ “Ποιο μέλλον θέλουμε για την κοινωνία μας και τι μπορεί να κάνει το σχολείο για να το προετοιμάσει”.

Ξεκάθαρες τοποθετήσεις όμως, και συγκεκριμένες απαντήσεις, κατά την προσφιλή συνήθεια των κεντρικών στελεχών του Σύριζα, απλώς δεν… υπάρχουν, ενώ περισσεύουν οι εκφράσεις… παρλαπίπα, του τύπου “η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορεί να αποτελέσει τη δύναμη που θα βγάλει την ελληνική κοινωνία από τη βαθιά κρίση”. Έτσι και η πίτα μένει ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος.

Ικανοποιημένοι λοιπόν οι παραδοσιακοί συνεργάτες του υπουργού, που εξακολουθούν τα βράδυα στα μπαρ να διατείνονται ότι ο Σύριζα έχει “ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την παιδεία”, αυτό που υποτίθεται ότι έφτιαξε ο Μπαλτάς που τον ξαπόστειλαν από το υπουργείο Παιδείας γιατί ακόμα κι αν υπήρχε τέτοιο πρόγραμμα του Σύριζα, ο… Σύριζα δεν θέλει να το εφαρμόσει.

Περιχαρείς όμως και οι συνεργάτες του των “νέων συνθηκών”, που θα μπορούν να ισχυρίζονται στα δικά τους στέκια ότι ήρθε η ώρα να εφαρμοστούν όσα δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν ο Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου, η Διαμαντοπούλου και -γιατί όχι- η Μαριέττα Γιαννάκου, αφού ο επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία Αντώνης Λιάκος έβαλε πάνω στο τραπέζι το ‘λυσάρι” του ΟΟΣΑ και το αντιγράφει.

Αλλά, μέρα που είναι, ας μην το πολυβαρύνουμε. Μπορεί το επετειακό μήνυμα του υπουργού Παιδείας να μην αναφέρει ούτε λέξη για το τι σόι μεταρρυθμίσεις μαγειρεύονται, αλλά η λογική που το διαπνέει παραείναι “εκσυγχρονιστική” για να διατηρούμε αυταπάτες. Εδώ κοτζάμ μήνυμα για την 25η Μαρτίου, με πεντακόσιες και βάλε λέξεις, και η λέξη Ελευθερία ίσα που χώρεσε, και μάλιστα παρεμπιπτόντως, σε αναφορά για την εξέγερση του… Πολυτεχνείου, όπως παρεμπιπτόντως χώρεσε και η άλλη φτου κακά λέξη, η Ανεξαρτησία.

Για τη λέξη Λαός, ας μην το συζητάμε καλύτερα. Αυτή έμεινε στο… περσινό μήνυμα του υπουργού Παιδείας όπου μάλιστα είχε την τιμητική της. Όπως έγραφε λοιπόν ο συριζαίος υπουργός Παιδείας πέρυσι, “όλες οι επαναστάσεις, όπως η ελληνική, δημιούργησαν σε μεγάλο βαθμό τους λαούς που τις έκαναν. Ήταν οι λαοί που έφτιαξαν τους εαυτούς τους και την επανάστασή τους, σε μια εποχή όπου στην Ευρώπη κυριαρχούσαν οι απολυταρχικές μοναρχίες ή οι αυτοκρατορίες, όπως η οθωμανική”.

Αυτά όμως, το είπαμε, είναι περσινά ξινά σταφύλια. Τότε υπουργός ήταν ο Μπαλτάς και τώρα είναι ο Φίλης. Βέβαια και τότε και τώρα η κυβέρνηση είναι του Σύριζα, αλλά από τότε μέχρι τώρα έχει μεσολαβήσει ένα δημοψήφισμα που πετάχτηκε στα σκουπίδια, ένα Μνημόνιο με κάτι μέτρα να, και οι “μεταρρυθμίσεις” του Ασφαλιστικού και του Φορολογικού που ψήνονται. Ποιος, και με τι μούτρα, να μιλήσει για ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία, ή πολύ περισσότερο για ανεξαρτησία, με τους τυπάκους της τρόικας να έχουν θρονιαστεί στο “Χίλτον”, κόβοντας και ράβοντας νόμους;

Μούγκα επί της ουσίας στην στρούγκα λοιπόν, κι άντε να βρούμε καμιά ωραία φράση να πουλήσουμε μούρη ότι ψαχνόμαστε. Μόνο που χωρίς το έρμα της ουσίας, οι όμορφες φράσεις όμορφα καίγονται. Έτσι, όταν ο Ν. Φίλης γράφει στο μήνυμά του “Αν μια κοινωνία χάσει την εμπιστοσύνη στο μέλλον της, χάνει επίσης την εκτίμησή της στο παρελθόν της” εύκολα μπορούμε και εμείς να του μηνύσουμε να το πάρει αλλιώς. Γιατί “Αν μια κοινωνία χάσει την εκτίμησή της στο παρελθόν της, χάνει επίσης την εμπιστοσύνη στο μέλλον της”.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.