Όπου ακούς πολύ… Γκάμπριελ κράτα μικρό καλάθι

Είπε πολλά που ακούγονται όμορφα ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζίγμαρ Γκάμπριελ. Και “να φέρουμε την Ευρώπη κοντά στο επίπεδο της ανάπτυξης και της απασχόλησης” και ότι “χρειάζεται νέα προσέγγιση στην Ευρώπη” και ότι η ΕΕ “περνά δύσκολες ώρες και πρέπει να το καταλάβουμε όλοι και να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον”.

Αλλά δεν είπε πώς όλα αυτά συμβιβάζονται με όσα κατά καιρούς λέει ο συνάδελφός του στην γερμανική κυβέρνηση Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως το περιβόητο “Είναι η εφαρμογή ηλίθιε”! Γιατί την ώρα που ο Γκάμπριελ χαμογελούσε ενθαρρυντικά στους Έλληνες πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, ο Σόιμπλε, παλιά του τέχνη κόσκινο, κουνούσε άλλη μια φορά το δάχτυλο, δηλώνοντας ότι η Πορτογαλία “Θα μπορούσε να αναγκαστεί να ζητήσει ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα λάβει. Αλλά οι όροι θα ήταν εξαιρετικά σκληροί και αυτό δεν είναι προς το συμφέρον της”.

Βέβαια, ο αντικαγκελάριος μας επισκέφτηκε επικεφαλής μιας σαραντάδας γερμανικών επιχειρήσεων που ήδη δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Είναι λογικό ότι όλοι αυτοί έχουν καμιά… εκατοστή αιτήματα που περιμένουν να ικανοποιήσει η κυβέρνηση: νέους φορολογικούς κανόνες, τρόπους για να ξεπεραστούν ισχύοντες νόμοι, ταχύτερη διεκπεραίωση των υποθέσεων τους, ευνοϊκότερη αντιμετώπιση γενικώς.

Δεν θα ήταν λοιπόν πολιτικά ορθό και επιχειρηματικά πρόσφορο, ο αντικαγκελάριος – προπομπός της ομάδας να παριστάνει τον υπέρτατο νομοθέτη και τον υπέρτατο κριτή των πάντων όπως κάνει ο Σόιμπλε. Άλλωστε ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα, κάτι που τέτοιες στιγμές είναι χρήσιμο, καθώς υποτίθεται ότι εξηγεί τις “διαφωνίες” τους, αν και η μαύρη αλήθεια είναι ότι συμμετέχουν στην ίδια κυβέρνηση και μια χαρά εφαρμόζουν, και οι δύο, το κοινό τους πρόγραμμα.

Το ερώτημα όμως είναι εάν έχουν κάποια πραγματική πολιτική αξία αυτές οι θέσεις του κ. Γκάμπριελ, ή εάν -επί της ουσίας- είναι απλώς επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, κάτι σαν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς στις σύγχρονες συνθήκες. Και δυστυχώς για τους επικοινωνιολόγους του αντικαγκελάριου, μια μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι πρέπει να κρατάμε πολύ μικρό καλάθι.

Γιατί όταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ήταν το προσφυγικό και η Γερμανία έκλεινε τα σύνορα με την Αυστρία, ανοίγοντας τον δρόμο στην αυτονόμηση των χωρών του Βίσεγκραντ, ο Γκάμπριελ είχε μιλήσει για “ντροπή” της Ευρώπης. Σιγοντάρησε μάλιστα την συζήτηση για τιμωρία των χωρών που ύψωσαν ετσιθελικά φράχτες με περιορισμό της πρόσβασης στα κονδύλια των ευρωπρογραμμάτων.

Και τότε ο λόγος του αντικαγκελάριου είχε ακουστεί θετικός και δεν ήταν λίγα τα εύσημα που πήρε από τα ΜΜΕ, δείχνοντας την ευαίσθητη -υποτίθεται- πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης. Μετά όμως, όλα αυτά τα μεγάλα λόγια ξεχάστηκαν και μαζί τους και η απειλή κυρώσεων, και έμεινε να μιλάει μόνο ο… Σόιμπλε που μας ζητούσε να κατανοήσουμε τις ανησυχίες των Ούγγρων, των Αυστριακών και των άλλων χωρών που σπέρνουν φράχτες.

Άλλωστε, οι δηλώσεις του Γκάμπριελ θα είχαν αξία χρήσης αν τις έκανε και στο… υπουργικό συμβούλιο της Γερμανίας για να τις ακούει και ο Σόιμπλε. Αλλά, όπως φαίνεται, σαν καλός περιοδεύων αντιπρόσωπος, τις κάνει στοχευμένα εδώ, για… εγχώρια κατανάλωση και μόνο.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.