Σε ποιον επαφίεται η προστασία του Συντάγματος;

Σε ποιον επαφίεται η προστασία του Συντάγματος;
Σύννεφα πάνω από το κτήριο της Βουλής την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015. (EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ) Ευρωκίνηση

Η διάταξη για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είχε και ένα "καλό": απέδειξε πόσο… καμμένο πολιτικό προσωπικό υπάρχει και ότι τα θεατρικά σκετς δεν είναι πολιτική

Μερικά πράγματα λέγονται προσχηματικά, για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, κουβέντα να γίνεται που λέμε, ή όπως το λέμε… επιστημονικά, για επικοινωνιακούς λόγους. Αλλά ακόμη και τα «επικοινωνιακά» έχουν τα όριά τους.

Γιατί δεν είναι όλα για πλάκα και  «επικοινωνιακούς χειρισμούς». Ειδικά όταν μιλάμε για το Σύνταγμα.

Όταν λοιπόν ο πολύς κ. Καμμένος δηλώνει ότι «Η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι μία πράξη εγκληματική, μία απόφαση αντισυνταγματική» υπάρχει πρόβλημα. 

Γιατί είναι αλήθεια ότι το Σύνταγμα που θυμήθηκε ξαφνικά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ορίζει όντως ότι  «Η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται σύμφωνα με το αποκεντρωτικό σύστημα» και ότι «Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξη τους».

Ο υπουργός Άμυνας όμως δεν είναι ένας… σχολιαστής για να αρκείται στην επισήμανση των προβλημάτων και των ανακολουθιών, ούτε ένας απλός πολίτης που έχει κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται για την οποιαδήποτε απόφαση και να ζητεί καταλογισμό ευθυνών.

Ο Π. Καμμένος είναι βουλευτής, υπουργός, και μάλιστα πρωτοκλασάτος, και –το κυριότερο- βασικός πυλώνας του κυβερνητικού σχηματισμού που πήρε την εγκληματική και αντισυνταγματική απόφαση. Οπότε με το να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να υπόσχεται ότι έχει «πρώτη προτεραιότητα» την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης περνάει κυριολεκτικά τα όρια.

Δεν είναι ο μόνος! Και ο βουλευτής του Σύριζα Ηλίας Καματερός που υπερψήφισε κανονικότατα τη διάταξη που αυξάνει τον ΦΠΑ στα νησιά, επειδή προφανώς άκουσε τα σχολιανά του από τους ψηφοφόρους του αλλά και όλους τους άλλους πολίτες στα Δωδεκάνησα, ανακάλυψε κατόπιν εορτής ότι η διάταξη δεν είναι μεν «εγκληματική» αλλά είναι «απαράδεκτη και αντισυνταγματική». Μας πληροφόρησε μάλιστα ότι οι σύντροφοί του υπουργοί του Σύριζα… αγνοούν το άρθρο 101 του Συντάγματος που προστατεύει την νησιωτικότητα

Αυτό που δεν μας είπε είναι γιατί έκανε την πάπια την ώρα της ψηφοφορίας και δεν καταψήφισε τη συγκεκριμένη διάταξη, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και στους υπουργούς που αγνοούν το Σύνταγμα. Προφανώς  επειδή –και τα ευκόλως εννοούμενα πάντοτε παραλείπονται-  τα οφέλη της βουλευτικής έδρας μέτρησαν τελικά περισσότερο από την καταπάτηση του Συντάγματος.

Άλλωστε ούτε αυτός ήταν μόνος! Εδώ κοτζάμ πρόεδρος της Βουλής, που  ως της θέσεως του είναι πολιτειακός παράγων (!) δήλωσε –ξεπερνώντας και αυτός τα όρια της λογικής μας- ότι η διάταξη είναι στα όρια της συνταγματικότητας και το μέτρο «πολύ προβληματικό».

Αποφασισμένος και αυτός να πουλήσει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, συμπλήρωσε μάλιστα ότι «Μας είχε σοκάρει πέρυσι το καλοκαίρι που το διαπραγματευόμασταν, η επιμονή των εταίρων να επιβληθεί. Φαινόταν ότι είχε στοιχεία ανταγωνιστικότητας».

Οπότε το ερώτημα, που «λησμόνησε» να απαντήσει ο κ. Βούτσης είναι απλό: σε πόσες άλλες περιπτώσεις οι «εταίροι μας» ζήτησαν ρυθμίσεις για λόγους… ανταγωνιστικότητας, δηλαδή υπέρ των συμφερόντων των χωρών τους ή υπέρ των εταιρειών των χωρών τους ή γενικότερα  υπέρ εταιρειών με τις οποίες διαπλέκονται;

Και για να πάμε λίγο πιο κάτω: Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση είχε την ικανότητα να διαμορφώσει ένα αναπτυξιακό σχέδιο, πόσες ενστάσεις θα είχαν «για λόγους ανταγωνιστικότητας» οι εταίροι μας; Και αν έπεφταν στο τραπέζι αυτές οι ενστάσεις γιατί πρέπει να θεωρήσουμε πιθανό ότι η κυβέρνηση θα τις αντιμετώπιζε με διαφορετικό τρόπο;

Πήγαμε όμως πολύ μακριά. Το κρίσιμο ερώτημα που άνοιξαν αυτές οι τοποθετήσεις είναι σε ποιον τελικά επαφίεται η προστασία του Συντάγματος, όταν ομολογημένα οι βουλευτές μας και οι κυβερνήσεις, παραιτούνται από αυτήν την υποχρέωση, επειδή δέχτηκαν πιέσεις βεβαίως βεβαίως; 

Και εν κατακλείδι, ας μη κρυβόμαστε και εμείς όπως το «πολιτικό προσωπικό» πίσω από το δάχτυλό μας: Η διάταξη που θίγει τους νησιώτες δεν ήταν η πρώτη αντισυνταγματική διάταξη που ψηφίστηκε και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ο γυαλός ή ο καιρός αλλά η ρότα με την οποία αρμενίζουμε.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα