Τα αεροδρόμια ‘πέταξαν’ ο πόνος του Σπίρτζη μας έμεινε

Παλιά, στις ελληνικές ταινίες και επιθεωρήσεις υπήρχε συχνά η κωμικοτραγική φιγούρα ενός δημοσίου υπαλλήλου που ζητούσε αμέτρητα έγγραφα και ένα σωρό παράλογα πράγματα από τους ταλαίπωρους πολίτες που ζητούσαν να διευθετηθεί μια απλή τους υπόθεση. Αυτός ο ανθρωπάκος, όταν δεχόταν τα δικαιολογημένα παράπονα των πολιτών, ένιπτε τας χείρας του λέγοντας “Τι να σας κάνω; Κι εγώ υπάλληλος είμαι”!

Τα χρόνια πέρασαν, αρκετές μεταρρυθμίσεις έγιναν, πολλές ακόμα δρομολογούνται, αλλά η φράση αυτή, που με τον καιρό έγινε παροιμιώδης, φαίνεται πως εξακολουθεί να έχει αξία για όσους… υπαλλήλους θέλουν να βγουν από το κάδρο των ευθυνών. Για αυτό, μόλις μπήκαν οι υπογραφές για την πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων, αποφάσισε να τη χρησιμοποιήσει -με τον τρόπο του- και ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης.

Γιατί τι άλλο από “Τι να σας κάνω; Κι εγώ υπάλληλος είμαι” είναι η δήλωσή του ότι συνεχίζει να διαφωνεί με την πώληση των 14 αεροδρομίων και για αυτό υπέγραψε “με πολύ πόνο”; Για να δώσει μάλιστα μεγαλύτερη έμφαση στον… πόνο του, συμπλήρωσε ότι “κάνει πολύ καλά ο περιφερειάρχης που κάνει δημοψήφισμα” και ότι αυτός στη θέση του θα έκανε χειρότερα!

Για το τι αισθάνεται ο κ. Τσακαλώτος, που προφανώς βάσει όσων δηλώνει ο κ. Σπίρτζης, δεν κατάφερε και πολλά στην επαναδιαπραγμάτευση για αυτό και καταπίνουμε αμάσητα τα προαιτούμενα, δεν έγιναν δηλώσεις. Είναι λογικό όμως να δεχτούμε ότι δεν είναι ανάλγητος και εξακολουθεί και αυτός να διαφωνεί με όσα φέρνει προς ψήφιση, απλώς κρατάει τον πόνο… μέσα του, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του.

Προφανώς επίσης, το ίδιο πολύ στενοχωριέται και ο υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας που είναι γνωστό ότι δεν ήθελε την πώληση του λιμανιού του Πειραιά αλλά ετοιμάζεται και αυτός -έστω και με πολύ πόνο ψυχής- να βάλει, για το καλό μας, φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.

Αλλά ακόμα και ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης αυτές τις μέρες πονάει πολύ! Γιατί μόλις πέρυσι δήλωνε ότι “ δεν αποτελεί αξιοποίηση αλλά εκκαθάριση το ξεπούλημα δημοσίων περιουσιακών στοιχείων όπως η ΔΕΗ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι ακτές κλπ”. Ο κ. Φίλης μάλιστα είχε δηκτικά υπογραμμίσει ότι “η δημόσια περιουσία δεν είναι ιδιοκτησία των κρατικών υπηρεσιών και του ΤΑΪΠΕΔ και για τα θέματα της διαχείρισής της λογοδοτούμε στις επόμενες γενιές”.

Με τόσο πόνο και τόσα… δάκρυα στο υπουργικό συμβούλιο τα πράγματα δεν τα λες και καλά. Ευτυχώς όμως. Πλάι στους… πονεμένους υπάρχουν οι αρμόδιοι για τις επενδύσεις υπουργοί, από τον Παππά μέχρι τον Φλαμπουράρη κι από τον Δραγασάκη μέχρι τον Σταθάκη, που στέκονται χαμογελαστοί στο ύψος των περιστάσεων.

Χάρη σε αυτούς, ο πρωθυπουργός μπορεί να δηλώνει “Αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας, προσπαθούμε να τις μετατρέψουμε σε δύναμη και ευκαιρίες”.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.