Τα θαλασσοδάνεια της διαπλοκής και οι πολιτικοί που σφυρίζουν

Οταν ξεκινούσε τις εργασίες της η Επιτροπή για τη διερεύνηση της δανειοδότησης κομμάτων και ΜΜΕ, ο διακηρυγμένος στόχος -τουλάχιστον της πλειοψηφίας των μελών της- ήταν να έρθουν όλα στο φως και να καταλογιστούν οι ευθύνες ενός εκάστου, τραπεζικών στελεχών, επιχειρηματιών των ΜΜΕ και πολιτικών.

Με την χθεσινή περιπετειώδη “ανακοίνωση” του πορίσματος της (κυβερνητικής) πλειοψηφίας της Επιτροπής, καθώς οι “σελίδες” που είδαν νωρίς το απόγευμα το φως της δημοσιότητας και είχαν αναφορές στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, “αποσύρθηκαν” αργότερα ως μη επαρκώς τεκμηριωμένες, επιβεβαιώθηκαν και επισήμως όλα αυτά που… ήδη γνωρίζαμε.

Ότι τα κόμματα του παλαιού δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και τα ΜΜΕ όλου αυτού του συστήματος που κατέρρευσε με την είσοδο στα μνημονιακά “προγράμματα”, είχαν τα θαλασσοδάνεια για… κολατσιό, ενώ δεν τηρούνταν καν τα προσχήματα σε αυτές τις συναλλαγές.

Το πόρισμα, όπως ήταν λογικό, έδειξε αυτό που ο κόσμος το είχε τούμπανο και οι διαπλεκόμενοι κρυφό καμάρι: ότι το τρίγωνο της διαπλοκής που συγκρότησαν οι πολιτικοί, τα Μέσα Ενημέρωσης και οι Τράπεζες και το οποίο υπήρχε και λειτουργούσε πέρα από νόμους και κανόνες επί χρόνια, καταβρόχθισε εκατοντάδες εκατομμύρια για τα οποία ουδέποτε λογοδότησε κάποιος.

Χαρακτηριστικό της εκτράχυνσης των καταστάσεων και της θρασύτητας των εμπλεκομένων, είναι ότι πολλές σχετικές εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος έγιναν αφού συγκροτήθηκε η Επιτροπή ενώ κάποιες Τράπεζες που είχαν αποδεχτεί αυτές τις καταστάσεις και είχαν “ξεχάσει” τα κατακκόκκινα δάνεια, άρχισαν να διεκδικούν τα οφειλόμενα, εν πολλοίς για τα μάτια του κόσμου, όταν άρχισε η Επιτροπή να εξετάζει μάρτυρες.

Ακόμη κι έτσι πάντως, επιβεβαιώνοντας έστω αυτά που γνωρίζαμε και πιστοποιώντας σε μια επίσημη πολιτειακή διαδικασία, τις παρεκβάσεις και τις παρανομίες που διαπράχτηκαν, το έργο της Επιτροπής μπορεί να κριθεί κατ’ αρχήν θετικό.

Αυτό που δεν είναι θετικό, αλλά αντίθετα δημιουργεί την εντύπωση ότι τίποτε σε αυτόν τον κόσμο δεν αλλάζει, είναι ότι η Επιτροπή δεν διακρίβωσε ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα. Γιατί είναι πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο και δομικό, να διαπιστώνονται “κακουργηματικές πράξεις” και ταυτοχρόνως να ανακοινώνεται ότι “δεν προσωποποιούνται ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα”.

Σαν τα δάνεια των κομμάτων να ήταν να δυνατόν να ληφτούν έτσι όπως ελήφθησαν, χωρίς εγγυήσεις, με ψευδείς δηλώσεις, κατά παράβαση κάθε νόμου και κανόνα, χωρίς να ανακατευτούν στην όλη διαδικασία τα πολιτικά πρόσωπα που έκαναν κουμάντο σε αυτά τα κόμματα και συχνά και στις ίδιες τις (κρατικές!) τράπεζες.

Σαν να ήταν δυνατόν τα ΜΜΕ να δανειοδοτούνται επίσης κατά παράβαση κάθε νόμου και κάθε κανόνα, χωρίς τη μεσολάβηση και τη στήριξη πολιτικών προσώπων που ένιωθαν ότι στηρίζουν οικείες επιχειρήσεις, των οποίων τη στήριξη απολάμβαναν με πολλή… ευχαρίστηση και πριν και μετά!

Σε τέτοια ζητήματα κανείς δεν μπορεί να καθαρίζει με ένα “συγνώμη, δεν καταφέραμε να προσωποποιήσουμε ευθύνες στους (συναδέλφους!) πολιτικούς”.

Πολύ περισσότερο όταν, αυτόν τον καταλογισμό ευθυνών, ο Σύριζα τον είχε κάνει σημαία, τόσο τα “παλιά χρόνια”, της αντιπολίτευσης, όσα και στα “νέα”, της διακυβέρνησης.

*O Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.