Το brainstorming Φίλη – Λιάκου, η Παιδεία και ο ΟΟΣΑ

Όταν ο υπουργός Παιδείας υπόσχεται “μεταρρύθμιση πνοής” και θέτει ως πρώτους στόχους την 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, την καθιέρωση ολοήμερου σχολείου παντού, την αναμόρφωση της ειδικής αγωγής και τον διορισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών σε μόνιμες θέσεις, ο λόγος του ακούγεται θετικός.

Έρχεται όμως μετά ο “οργανωτής” του “εθνικού και κοινωνικού διαλόγου για την παιδεία” καθηγητής Αντώνης Λιάκος και, με την ομιλία του στην “πρώτη αυτή συνάντηση που είχε τον χαρακτήρα brainstorming”, μας θυμίζει ότι “Η ελληνική πολιτεία στα χρόνια της κρίσης δεν νομοθετεί κατά το δοκούν” και, ακόμα, ότι “η κυβέρνηση είναι εξαναγκασμένη να παίρνει υπόψη της δεσμεύσεις που προέρχονται από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΟΣΑ, και από τις μνημονιακές υποχρεώσεις”.

Με άλλα λόγια τα πράγματα μπερδεύονται και ίσως πρέπει -από τώρα- να αρχίσουμε να κρατάμε μικρό καλάθι.

Γιατί είναι αυτός ακριβώς ο ΟΟΣΑ, που η κυβέρνηση είναι “εξαναγκασμένη να παίρνει υπόψη της”, ο οργανισμός που θεωρεί ότι οι μαθητικές τάξεις στην Ελλάδα είναι μικρές, οι εκπαιδευτικοί πολλοί και, επιπλέον, εργάζονται λίγες ώρες! Οπότε αυτοί οι “χιλιάδες μόνιμοι διορισμοί” δεν είναι βέβαιο ότι θα είναι μόνιμοι και τόσοι πολλοί όσο… ακούγονται.

Και μπορεί ο κ. Φίλης να μιλά για μονιμότητα και ο κ. Λιάκος να δηλώνει ότι “Το ζήτημα της αξιολόγησης πρέπει να πάψει να λειτουργεί είτε ως φόβητρο, είτε ως γραφειοκρατικό βαρίδι” αλλά στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την Παιδεία αναφέρεται ρητώς ότι “Κάθε αξιολόγηση συμπληρώνεται από αφηγηματικό συμπέρασμα. Δύο ανεπιτυχείς αξιολογήσεις ή τρεις αρνητικές αξιολογήσεις κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας οδηγούν σε απόλυση”. Αλλά αυτό -προφανώς- κανείς δεν ήθελε να το πει στο brainstorming.

Κάπως έτσι, στη χτεσινή δημοσιοσχεσίτικη συνάντηση, δεν έγινε καμιά αναφορά στις ρητές δεσμεύσεις για την εκπαίδευση που έχει αναλάβει η κυβέρνηση με την υπογραφή του 3ου μνημονίου και οι οποίες προβλέπουν την εφαρμογή των “βέλτιστων πρακτικών των χωρών του ΟΟΣΑ”. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να “μεταφραστεί” μόνο σε αύξηση των αριθμών των μαθητών σε κάθε τάξη, σε λιγότερα και όλο πιο γιγάντια σχολεία και σε κατανομή πιστώσεων “βάσει αποτελεσμάτων και επιδόσεων”.

Τώρα, τι ακριβώς σημαίνει αποτελέσματα και επιδόσεις μένει να το ορίσουν, κάποια στιγμή, οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου, που πλέον έχουν άποψη για τα πάντα, πέραν των δημοσιονομικών.

Με δεδομένες τις μνημονιακές δεσμεύσεις, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο δεύτερος πυλώνας του διαλόγου για την Παιδεία, η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, σκιαγραφώντας τα θέματα που θα συζητήσει, χρησιμοποίησε διαφορετικές διατυπώσεις και άνοιξε άλλα κεφάλαια που… μιλούν από μόνα τους!

Καταγράφουμε ενδεικτικά ορισμένα: Αναζήτηση “διαφορετικών χρηματοδοτικών σχημάτων”, “Διασύνδεση εκπαιδευτικών δομών με την παραγωγή και την αγορά εργασίας” και “Ρόλος κοινωφελών οργανισμών, ΜΚΟ και άλλων οργανισμών στην εκπαίδευση και την έρευνα”.

Πολλά λοιπόν τα αγκάθια και ο διάλογος για την Παιδεία δεν προοιωνίζεται τόσο… ακαδημαϊκός. Αλλά αυτό μάλλον το γνωρίζουν ήδη στο υπουργείο Παιδείας και για αυτό έβαλαν την πανηγυρική έναρξη του διαλόγου μέσα στις γιορτές!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας