Αν πέσουμε, τουλάχιστον να πέσουμε με θόρυβο

Αν πέσουμε, τουλάχιστον να πέσουμε με θόρυβο
Στιγμιότυπο από την οδό Ηρώδου Αττικού την Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016. (EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ) Eurokinissi

Το γνωστό αξίωμα φαίνεται πως είχαν κατά νου στο Μαξίμου όταν αποφάσιζαν να προχωρήσουν μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης το θέμα των αδειών. Διότι στην πραγματικότητα έτσι ελπίζουν ότι δε θα πέσουν

“Ο καιρός της υπομονής της κυβέρνησης απέναντι στην αντιπολίτευση προκειμένου να επιτευχθεί συναίνεση για το ΕΣΡ έλαβε τέλος” δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό, στο οποίο υποτίθεται θα κυριαρχούσε το θέμα των αγροτών που απειλούν να κατέβουν με τα τρακτέρ στο Σύνταγμα.

Χρειάστηκε ένας χρόνος για να τελειώσει η υπομονή της κυβέρνησης; Ή μήπως τώρα είναι η πλέον κατάλληλη ώρα και για άλλους πολιτικούς λόγους;

Αν πέσουμε, τουλάχιστον να πέσουμε με θόρυβο, φαίνεται πως σκέφτηκαν στο Μαξίμου όταν αποφάσισαν να ανοίξουν ένα ακόμη μέτωπο την ώρα που:

Οι δανειστές δε δέχονται την κυβερνητική πρόταση για το ασφαλιστικό, ζητώντας σκληρότερα μέτρα.

Η πρόταση της κυβέρνησης, που οι δανειστές θεωρούν πολύ light, ούτως ή άλλως ήδη έχει βγάλει επαγγελματικές ομάδες στο δρόμο.

Η αξιολόγηση κινδυνεύει να καθυστερήσει μέχρι τα τέλη άνοιξης- αρχές καλοκαιριού, όταν δηλαδή η χώρα θα έχει πλέον να πληρώσει υποχρεώσεις προς τους δανειστές και θα αρχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας.

Και άρα η κυβέρνηση και η χώρα κινδυνεύει να ξαναζήσει το δίλημμα του περασμένου Ιουλίου. Εν τω μεταξύ όμως ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα έχει επιλέξει να μην πάει σε ρήξη.

Σενάρια ηρωικής εκλογικής εξόδου αρχίζουν επομένως να κυκλοφορούν, ενίοτε και ως ελπίδες πολιτικών αντιπάλων που δεν σκέπτονται ότι εάν βρεθούν εκείνοι στην κυβέρνηση θα κληθούν να πιάσουν την ίδια καυτή πατάτα.

Έτσι η κυβέρνηση ξεκινά τώρα τη “μάχη κατά της διαπλοκής”, θεωρώντας ότι αποτελεί προνομιακό πεδίο σύγκρουσης Τσίπρα- Μητσοτάκη, στο πλαίσιο του αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ για τη “μάχη νέου- παλιού”.

Είναι και το μόνο επιχείρημα που έχει απομείνει στο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε: Όχι κατ ανάγκην η ελπίδα του κόσμου πλέον ότι θα δημιουργηθεί κάτι νέο και καθαρό, αλλά η αντιπάθεια της πλειοψηφίας των πολιτών για το παλιό πολιτικοοικονομικό σύστημα.

Στην πραγματικότητα βέβαια η κυβέρνηση ελπίζει ότι με βάση το αξίωμα “αν είναι να πέσουμε, ας πέσουμε με θόρυβο” ελπίζει ότι δε θα πέσει και θα περάσει το ασφαλιστικό.

Το ερώτημα προς τους βουλευτές θα είναι: Την ώρα που η διαπλοκή προσπαθεί να ρίξει την κυβέρνηση, ποιος από εσάς θα τη διευκολύνει;

Το ερώτημα προς την κοινωνία και τις ομάδες που αντιδρούν θα είναι (όπως ήδη ετέθη από τον Τσίπρα προς τους αγρότες) : Πιστεύετε στα αλήθεια ότι τα κανάλια και οι πολιτικοί που τώρα σας στηρίζουν, πραγματικά είναι με το μέρος σας ή απλώς εναντίον μας;

Το πολιτικό παιχνίδι του Μαξίμου είναι εμφανές. Όμως έχει και ένα πολύ καλό λόγο για να πετύχει: Δεν είναι εύκολο να διαφωνήσει κανείς ότι στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο πρέπει να μπει μία τάξη και κανόνες. Αρκεί να είναι πραγματική τάξη και όχι απλώς μία νέα τάξη πραγμάτων.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι αρχισυντάκτρια, του πολιτικού τμήματος του NEWS 247

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα