Επικίνδυνες οι απόψεις για κατάργηση των απεργιών

Στο περίφημο βιβλίο του “Το τέλος της Ιστορίας” ο Φράνσις Φουκουγιάμα υποστήριζε ότι με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού είχε λήξει η μεγάλη ιδεολογική διαμάχη του 20ου αιώνα με τον καπιταλισμό και την φιλελεύθερη αστική δημοκρατία νικητή. Εν τω μεταξύ βέβαια αναθεώρησε τις απόψεις του με την άνοδο του ακροδεξιού εθνικισμού σε Ευρώπη και ΗΠΑ, εκφράζοντας μάλιστα την ανησυχία του για υπονόμευση της ίδιας τη δημοκρατικής νομιμότητας στην Αμερική του Τραμπ.

Στο ενδιάμεσο οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες χανόταν στα μονοπάτια του “τρίτου δρόμου” και η λογική της ΤΙΝΑ, της μη ύπαρξης εναλλακτικής στην κυρίαρχη οικονομική πολιτική κυριαρχούσε, με την ακροδεξιά πολύ βολικά για το σύστημα να αναλαμβάνει να βρει βολικούς εχθρούς για τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Και ενώ ο Φουκουγιάμα πλέον προειδοποιεί για την απόπειρα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ μονοκομματικής σχεδόν επιβολής, οι θαυμαστές του Τραμπ στην Ευρώπη εκτός από τους πρόσφυγες και μετανάστες, βάζουν στο στόχαστρο κάθε εναπομείναν εργασιακό δικαίωμα και φαντάζονται ότι τους απειλεί ακόμη ο κομμουνισμός, ζητώντας να εξαφανίσουν κάθε ίχνος αριστερής ιδέας. Έτσι υποσκάπτουν τα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας και ας διεκδικούν κάποιοι εξ αυτών την ταμπέλα του “φιλελεύθερου” αφού ο όρος που τους ταιριάζει είναι μάλλον η νέα δεξιά ή νέα ακροδεξιά.

Έτσι με πρωτοστάτες χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία και με την ανοχή κεντροδεξιών υποτίθεται κυβερνήσεων που βλέπουν με αμηχανία πως αφού θεώρησαν ότι ξεμπέρδεψαν με την αριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία κινδυνεύουν πια εκ δεξιών, το Ευρωκοινοβούλιο πέρασε ένα ψήφισμα που πάει τη γνωστή ρητορική περί εξίσωσης ναζισμού κομμουνισμού σε ένα επίπεδο πιο πέρα, με απώτερο στόχο την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων. Δηλαδή αυτοί που κατηγορούσαν το κομμουνιστικό καθεστώς ως αντιδημοκρατικό γιατί ήταν μονοκομματικό, ευθαρσώς δηλώνουν ότι θέλουν να απαγορέψουν κόμματα με διαφορετικές ιδεολογίες από τις δικές τους.

Την ίδια στιγμή γίνεται μία φοβερή επίθεση στο συνδικαλισμό ως ιδέα, ακόμη και με τη διακίνηση ακραίων απόψεων για απαγόρευση των απεργιών. Σίγουρα, ο συνδικαλισμός ευτελίστηκε πολλάκις ιδίως τα τελευταία χρόνια. Όπως και οι κοινοβουλευτισμός. Αλλά με αυτή τη λογική, ας πάμε σε δικτατορίες. Αυτό θέλουν να μας πουν;

Ο συνδικαλισμός όπως και η κοινοβουλευτική πολυκομματική δημοκρατία έχουν ελαττώματα, είναι για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση τα χειρότερα συστήματα που έχουμε δοκιμάσει με εξαίρεση όλα τα υπόλοιπα.

Δε θα απαγορευθούν όμως δικαιώματα που κερδήθηκαν με αίμα επειδή ο κυρ Μήτσος δε θέλει να απεργήσει ή δυσκολεύτηκε μία ημέρα να μετακινηθεί. Όπως δε θα απαγορευθούν κόμματα με βάση την ιδεολογία τους, επειδή κάποιοι έχουν ακόμη απωθημένα ψυχροπολεμικά ή στην περίπτωση τη Ελλάδας εμφυλιοπολεμικά. Ο μύθος περί αριστερής ηγεμονίας σε μία χώρα στην οποία ούτε με αριστερή κυβέρνηση δεν εφαρμόστηκαν πραγματικά αριστερές πολιτικές, κάποτε πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιείται σαν καραμέλα με στόχο εν τέλει τη φίμωση κάθε διεκδίκησης και κάθε διαφορετικής άποψης.