Φονιάδες του χρέους, Αμερικάνοι

Η εικόνα στις διαδηλώσεις κατά τη σημερινή επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα θα είναι διαφορετική από εκείνη κατά τον ερχομό του Μπιλ Κλίντον πριν από 17 χρόνια.

Τα στελέχη του τότε Συνασπισμού “έτρωγαν” τα δακρυγόνα στην πορεία. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση θα υποδεχθεί έναν Αμερικανό πρόεδρο με το επιχείρημα ότι (πράγματι) έχει βομβαρδίσει λιγότερο από τους προηγούμενους. Αλλά κυρίως διότι στους άλλοτε φονιάδες των λαών Αμερικάνους έχει εναποθέσει σε σημαντικό βαθμό τις ελπίδες για μία λύση στο χρέος.

Φονιάδες του χρέους, Αμερικάνοι λοιπόν. Ο Ομπάμα όμως φεύγει από το Λευκό Οίκο. ‘Εχει κανένα νόημα λοιπόν όσον αφορά στη διαπραγμάτευση για το χρέος η επίσκεψη του;

Ο Ομπάμα φεύγει από το Λευκό Οίκο στις αρχές Ιανουαρίου. Μέχρι τότε παραμένει η δική του διοίκηση και εργάζεται κανονικά, όπως συμβαίνει στα σοβαρά κράτη που έχουν και μία συνέχεια και δεν αλλάζουν πολιτική με το που αλλάξει η πολιτική ηγεσία. Αλλά ούτως ή άλλως στο διάστημα που απομένει μέχρι το τέλος του χρόνου θα κριθεί η υπόθεση του χρέους.

Το οικονομικό επιτελείο μπαίνει από σήμερα στην τρίτη και πιο ουσιαστική φάση της δεύτερης αξιολόγησης που δεν θα ξεπεράσει τις 15 ημέρες. Η συγκυρία είναι πιο ιδανική από ποτέ, καθώς μέχρι και ο σκληρός Σόιμπλε παραδέχεται ότι στις 5 Δεκεμβρίου θα συζητηθούν να βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Η προθεσμία όμως είναι πιεστική και ορατός ο κίνδυνος, να φροντίσει το Βερολίνο στην πραγματικότητα να μην κλείσει ποτέ η αξιολόγηση (ή να μην προλάβει απλά η ελληνική πλευρά να καταπιεί την κάμηλο μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα) ώστε στο Eurogroup να μη ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις.

Εάν η 5η Δεκεμβρίου περάσει χωρίς κάποια συμφωνία, τα πράγματα θα είναι δύσκολα είτε με Ομπάμα είτε με Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Πολύ απλά διότι από τον Ιανουάριο όχι μόνο αλλάζει πια η φρουρά στην Ουάσινγκτον και ακόμη και εάν ο νέος πρόεδρος συνεχίσει στην ίδια γραμμή με τον προκάτοχο του, θα πρέπει πρώτα να βρει το βηματισμό του και να ασχοληθεί με τις εσωτερικές προτεραιότητες. Αλλά γιατί η Ευρώπη θα μπει σε προεκλογική περίοδο.

Το Μάιο είναι οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία (με τη Λεπέν να παίρνει θάρρος μετά την εκλογή Τραμπ) και κυρίως (αυτό είναι άλλωστε το κρισιμότερο ορόσημο όλων), το Σεπτέμβριο διεξάγονται εθνικές εκλογές στη Γερμανία. Τι σημαίνει αυτό; Τα ξαναλέμε το 2018. Αυτό που ήθελε η Γερμανία εξαρχής δηλαδή.

Για αυτό δεν είναι άνευ πολιτικής σημασίας στη σκακιέρα της διαπραγμάτευσης για το χρέος ο ερχομός του Ομπάμα, ο οποίος αμέσως μετά την Ελλάδα θα μεταβεί στο Βερολίνο και η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα θέσει το ζήτημα στη Μέρκελ.

Η Αθήνα βέβαια και ευλόγως αποδίδει μεγάλο βάρος στην επίσκεψη Ομπάμα. Είναι ένα σημαντικό πολιτικό χαρτί σε μία κρίσιμη χρονική συγκυρία. Όμως για να μη γελιόμαστε, υπάρχει ένα ακόμη θέμα που ενδιαφέρει ακόμη περισσότερο τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο και αυτό είναι το Κυπριακό.

Οι ΗΠΑ θέλουν λύση στο Κυπριακό μέχρι το τέλος του χρόνου και ο Ομπάμα να μπορεί να πει ότι έκλεισε τη θητεία του λύνοντας ένα από τα μεγαλύτερα διπλωματικά προβλήματα των τελευταίων 40 ετών, ώστε να δημιουργηθούν ευκαιρίες για τις αμερικανικές επιχειρήσεις στην περιοχή- το ενδιαφέρον οφείλεται φυσικά στο φυσικό αέριο.

Δεν είναι μία ευκαιρία να μην εξελιχθούν οι συζητήσεις στην Ελβετία σε άλλη μία χαμένη ευκαιρία; Αρκεί να μιλάμε για λύση και όχι για ένα σχέδιο Ανάν νούμερο δύο, με τα προβλήματα που καθιστούσαν το πρώτο σχέδιο δημιουργίας μίας Βοσνίας ανίκανης να αυτοδιοικηθεί.

*H Βίκυ Σαμαρά, είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247