Σε δέκα χρόνια θα τον έχουμε ξεχάσει το Μουζάλα

Την ώρα που στο παρασκήνιο εν όψει της αυριανής Συνόδου Κορυφής διεξάγεται ένα κρίσιμο παζάρι ΕΕ- Τουρκίας, με την Άγκυρα να ζητά όλο και περισσότερα για να τηρήσει τα στοιχειώδη όσον αφορά στη διαχείριση του προσφυγικού.

Την ώρα που τα Σκόπια ετοιμάζονται να ζητήσουν ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ως αντάλλαγμα για τη βρώμικη δουλειά που στην πραγματικότητα κάνουν ώστε να μη λερώσει τα χέρια της η κατά τα άλλα πολιτισμένη ΕΕ που καταδικάζει τις μονομερείς ενέργειες.

Και την ώρα που η τύχη των προσφύγων που πέρασαν στο έδαφος της ΠΓΔΜ ακόμη αγνοείται με το πιθανότερο σενάριο να θέλει τις σκοπιανές αρχές να τους επιστρέφουν παρανόμως στο ελληνικό έδαφος και τις ελληνικές αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια, διότι προτιμότερη η παράνομη οδός παρά αίτημα επανεισδοχής από μία χώρα την οποία εμείς δεν αναγνωρίζουμε με την ονομασία που δυστυχώς έχουν ουσιαστικά αποδεχθεί όλοι οι υπόλοιποι.

Στην κυβέρνηση κατάφεραν να τσακωθούν μεταξύ τους, αλλά και με την αντιπολίτευση για το όνομα.

Από που να το πιάσει κανείς και τι να πρωτοσχολιάσει; Ότι ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής πάει παραμονή μίας κρίσιμης διαπραγμάτευσης και δίνει συνέντευξη σε ένα από αυτά που η κυβέρνηση του καταγγέλλει ως “κανάλια της διαπλοκής” και καταφέρνει να υποπέσει σε μία γκάφα;

Ότι τα μισά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ούτως ή άλλως Μακεδονία αποκαλούσαν τα Σκόπια ως ένα μικρό κόμμα, αλλά τώρα ως κυβέρνηση έχουν έλθει σε δύσκολη θέση;

Ότι ο κυβερνητικός εταίρος ανοίγει θέμα παραμονή της Συνόδου για κάτι ανέξοδο στην πραγματικότητα ενώ στηρίζει κατά τα λοιπά όλα τα μέτρα;

Ότι ουδεις ζήτησε παραίτηση για τις φρικτές εικόνες στην Ειδομένη, για τα μνημόνια, για την καταπάτηση κάθε εργασιακού δικαιώματος;

Ότι ο γιος του πρωθυπουργού την κυβέρνηση του οποίου έριξε ο υπουργός Εξωτερικων του για το όνομα της Μακεδονίας ζητά ουσιαστικά παραίτηση μίας άλλης κυβέρνησης για το ίδιο θέμα, μέσω του αιτήματος παραίτησης του υπουργού Άμυνας που επίσης αναδείχθηκε πολιτικά ως στέλεχος του ίδιου πρώην πρωθυπουργού;

Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης βέβαια έπεσε έξω στην πρόβλεψη του ότι σε δέκα χρόνια θα είχαμε ξεχάσει το Σκοπιανό. Οφείλει όμως κανείς να αναγνωρίσει ότι εάν είχε γίνει δεκτό τότε το Σλαβομακεδονία (που έχει εθνικό προσδιορισμό και ως εκ τούτου προσέφερε μία προστασία έναντι εθνικών διεκδικήσεων, ενώ ταυτόχρονα όριζε γεωγραφικά τη γείτονα, που ούτως ή άλλως από σλάβους κατοικείται), τα βάσανα της χώρας θα ήταν λιγότερα.

Το όνομα της γείτονος δεν είναι ασήμαντο σαφώς. Όμως αντί του αγαπημένου εθνικού σπορ των καυγάδων και της ηρωικής πλειοδοσίας ή της ηττοπαθούς μειοδοσίας, μήπως (λέμε μία ιδέα) θα ήταν προτιμότερη μία εθνική στρατηγική σε μία κρίσιμη στιγμή;

Διότι το ζήτημα δεν είναι ότι ο Μουζάλας λέει τα Σκόπια Μακεδονία. Είναι ότι αύριο στη Σύνοδο όλοι οι ηγέτες της ΕΕ θα τα αποκαλούν Μακεδονία. Είναι επίσης ότι το κρατίδιο αυτό που στην πραγματικότητα εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό οικονομικά από την Ελλάδα, εκμεταλλεύεται τη θέση του στη βαλκανική δίοδο και προσφέρει ζωές προσφύγων ως αντάλλαγμα για να ικανοποιήσει το μικρό εθνικισμό του.

Σε δέκα χρόνια το Μουζάλα θα τον έχουμε ξεχάσει. Ισως όμως δε θα έχουμε ξεχάσει τη ζημία που θα έχει επέλθει από άλλη μία εθνική φαγωμάρα.

*Η Βίκυ Σαμαρά, είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247.