Θα κλάψουμε, αλλά δε θα φοβηθούμε ποτέ ξανά

Η δίκη της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτει τη γυμνή αλήθεια, για όσους θέλουν φυσικά να δουν, στον απόηχο της ομολογίας πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία Φύσσα από το Νίκο Μιχαλολιάκο.

Μία αποδοχή, που κατά πολλούς νομικούς ενδέχεται να ερμηνευθεί ως ομολογία ηθικής αυτουργίας σε φόνο. Ενδέχεται επίσης να ερμηνευθεί ότι η ΧΑ έχει την πολιτική ευθύνη και για άλλες επιθέσεις, όπως αυτές σε μετανάστες και στο Πέραμα, από τη στιγμή που οι βουλευτές και τα στελέχη της απειλούσαν ανοιχτά συγκεκριμένες ομάδες. Πολιτικά έτσι κι αλλιώς η ΧΑ πλέον καταδικάστηκε στα νερά του Αιγαίου όπου πλέουν άψυχα σώματα παιδιών: Οι φωνές μίσους δε λύνουν το προσφυγικό- μεταναστευτικό, όπως βέβαια ούτε τα ευχολόγια κοινωνικής ευαισθησίας.

Όποια και να είναι πάντως η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης, το σημερινό κέλυφος του αυγού του φιδιού έχει ραγίσει. Αλλά ορισμένοι αναμένουν, όταν οι ψηφοφόροι της μείνουν χωρίς έκφραση, να τους προσελκύσουν σε νέα μορφώματα, πιο “σοβαρά” και για αυτό πιο χρήσιμα σε πολιτικά σχέδια.

Κομπάζουν οι νεοναζί που η ΧΑ ήταν τρίτο κόμμα στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Είναι οι ίδιοι που προέβλεπαν ποσοστά της τάξως του 20% και άνω, ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και έπεσαν έξω περισσότερο και από τους δημοσκόπους. Οπωσδήποτε δε μπορεί να νιώθει κανείς ευχάριστα που ένα ναζιστικό μόρφωμα έρχεται τρίτο σε εκλογές στη χώρα που καυχάται ότι γέννησε τη Δημοκρατία.

Όμως η ΧΑ δεν αύξησε τις δυνάμεις της όπως έλεγε , απλώς “μπετονάρισε” ένα ποσοστό, που κακά τα ψέματα προϋπήρχε στην ελληνική κοινωνία. Απλώς ψήφιζε ΝΔ (χωρίς αυτό να σημαίνει πως ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων της δεξιάς, που βάζουν την έννοια της οικογένειας ψηλά, δεν ανατριχιάζει με όσους αδιαφορούν έως επιχαίρουν στη θέα νεκρών παιδιών) αλλά σε σημαντικό βαθμό και ΠΑΣΟΚ (το δρόμο στη ΧΑ έστρωσαν άλλωστε Λοβέρδος- Χρυσοχοΐδης) στο πλαίσιο πελατειακών σχέσεων, από τις οποίες τώρα νιώθει ότι απελευθερώθηκε και έτσι αναζήτησε νέο “προστάτη”. Και μετά τη 18η Σεπτεμβρίου του 2013, παραπλανηθέντες από τη lifestyle παρουσίαση γραφικών τύπων δεν μπορούν να δηλώνουν πλέον οι ψηφοφόροι της.

Τι θα απογίνει το κοινό αυτό όταν οι σημερινοί του “ηγέτες”, που έχουν πια εκτεθεί ανεπανόρθωτα, φύγουν από το πολιτικό προσκήνιο; Είναι πολύ πιθανό να βρεθεί ένα νέο κόμμα για να τους αγκαλιάσει και να τους χρησιμοποιήσει για άλλη μία φορά στα δικά του πολιτικά σχέδια- σε συνδυασμό αυτή τη φορά όχι με αντιμνημονιακό αλλά με σκληρά νεοφιλελεύθερο πολιτικοοικονομικό (δηλαδή μνημονιακό) λόγο για να εξυπηρετήσει πολιτικές φιλοδοξίες και να είναι χρήσιμο στο ίδιο το σύστημα που οι πτωχοί αυτοί ψηφοφόροι νομίζουν ότι καταγγέλλουν.

Νέο αυγό του φιδιού όμως δε θα γεννηθεί παρά μόνον όταν ως κοινωνία κοιτάξουμε αυτό το κομμάτι μας -δεν είναι άγνωστοι εχθροί, είναι δίπλα μας- και αναρωτηθούμε για ποιους λόγους ψυχολογικούς και όχι απλά πολιτικούς, γοητεύεται κανείς από την κενή ρητορική ενός παντελώς αναποτελεσματικού μίσους, από την ευκολία της υποταγής σε ένα παραστρατιωτικού τύπου σχήμα, από το εμφανές ψεύδος του “αντισυστημικού” που άριστα εξυπηρετεί ένα σύστημα.

Για το αίμα που χύθηκε θα κλάψουμε, το θέμα είναι να μη φοβηθούμε ποτέ ξανά.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι επικεφαλής του πολιτικού τμήματος του NEWS 247