Τίποτα δεν μπορεί να δώσει δικαιώματα στο βιασμό

 Μία ακόμη γυναίκα δολοφονήθηκε γιατί είπε όχι σε δύο “άντρες”, που ανατράφηκαν θεωρώντας πως είναι υποχρέωση των γυναικών να λένε ναι στις σεξουαλικές επιθυμίες τους. Σε μία κοινωνία, η οποία -παρά τα βήματα προόδου που αναμφισβήτητα έχουν γίνει- παραμένει βαθιά σεξιστική και πατριαρχική, οι γυναίκες εξακολουθούν να ζουν με τη δαμόκλειο σπάθη του φόβου: Οι άντρες φοβούνται ότι οι γυναίκες θα τους απορρίψουν και θα γελάσουν μαζί τους, οι γυναίκες φοβούνται ότι οι άντρες μπορεί να τις βιάσουν ή να τις δολοφονήσουν ή και τα δύο.

Το θύμα σχεδόν πάντα βιάζεται και δολοφονείται για δεύτερη φορά, όταν οι αυτόκλητοι δικαστές μίας κοινωνίας που είναι και εκείνη θύτης, στήνουν στον τοίχο τη βιασθείσα ή δολοφονηθείσα αναζητώντας κάτι για να πουν πως “τα ήθελε”, “προκάλεσε”, “δεν αντιστάθηκε”. Κι αυτό ενώ βιασμοί γίνονται και σε χώρες όπου οι γυναίκες είναι καλυμμένες με τσαντόρ από την κορφή μέχρι τα νύχια, και ενώ όταν οι γυναίκες αντιστέκονται και τραυματίσουν το βιαστή τους, βρίσκονται σεξιστές δικαστές- δήμιοι που θα τις καταδικάσουν για σωματική βλάβη.

Το θύμα βιάζεται και δολοφονείται εν προκειμένω δεύτερη φορά εμμέσως με δύο τρόπους: Με τον οχετό σεξιστικών και ρατσιστικών σχολίων στον τοίχο της στο facebook από εν δυνάμει βιαστές και φονιάδες, που ξέρασαν μίσος διαπιστώνοντας ότι δήλωνε ότι δεν βγαίνει με σεξιστές και ρατσιστές. Κι αλήθεια τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που διαβάζοντας την είδηση για τη φρικτή δολοφονία μίας γυναίκας επειδή είπε όχι σε δύο τέρατα, αναζητεί το προφίλ της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από πάνω βγάζει όλη του την ποταπότητα και ίσως κάτι ακόμη χειρότερο;

Το θύμα βιάζεται και δολοφονείται και από όλους εκείνους, μερίδας ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένης, που σπεύδουν δήθεν να την “υπερασπιστούν” διαβεβαιώνοντας ότι “δεν είχε δώσει δικαιώματα”. Μόνο που αυτή η αντίληψη είναι που δημιουργεί τους βιαστές. Η διεστραμμένη αντίληψη ότι δεν έχει ευθύνη ο άντρας για τη βία που ασκεί, αλλά η γυναίκα γιατί θα είχε “δώσει δικαιώματα”.

Ποια είναι αυτά τα δικαιώματα ρε απάνθρωποι; Ξέρουμε πολύ καλά τι εννοείτε, αλλά πείτε μας στα αλήθεια για τις σκέψεις και τις πράξεις ενός ατόμου, ευθύνεται το ντύσιμο ή οι σεξουαλικές επιλογές κάποιου άλλου;

Βέβαια εννοείται ότι οι γυναίκες είναι μονά ζυγά χαμένες, αφού ή θα είναι πόρνες ή ανέραστες. Αγοράκια που έχουν ανατραφεί για να μη γίνουν ποτέ άνδρες ανεξαρτήτως της ηλικίας τους, βρίζουν χυδαία γυναίκες που τους απορρίπτουν, τις αποκαλούν πόρνες επειδή δεν κάνουν σεξ μαζί τους χωρίς να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του παραλογισμού, τους λένε ότι αξίζουν να πεθάνουν όλα αυτά επειδή αγνόησαν τη δική τους επιθυμία, που κάποιοι σε αυτό τον ακόμη σεξιστικό κόσμο τους έμαθαν ότι είναι διαταγή. Αλλά ως γνωστόν πόρνη είναι μία γυναίκα με την σεξουαλική ηθική ενός άνδρα.

Και τι αν “είχε δώσει δικαιώματα”, όποια και εάν είναι αυτά μέσα στο φτηνό αρρωστημένο μυαλό σας; Θα δικαιολογούνταν ο βιασμός; Θα δικαιολογούνταν ο φόνος;

Από κοντά και κάποιοι που θα πουν ότι οι γυναίκες “πρέπει να προσέχουν”, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, να φοβούνται. Διότι πάλι στη γυναίκα θα πέσει το βάρος, λες και οι άντρες που κατά τα άλλα υποτίθεται ότι είναι και ανώτερα κατά την πατριαρχική λογική όντα, δεν έχουν τον έλεγχο ούτε την ευθύνη των πράξεων τους.

Ναι ξέρουμε, “δεν είναι όλοι οι άντρες”. Ούτε όλοι οι λευκοί Αμερικάνοι ήταν ιδιοκτήτες δούλων, αλλά αυτό δεν έσωζε τους Αφροαμερικάνους από τη δουλεία. Αντί να σπεύδει κανείς να θιχτεί και να απαντήσει επί προσωπικού, ίσως να επικέντρωνε στο ότι εδώ συζητάμε ένα δομικό πρόβλημα;

Αλλά όποιος τα λέει αυτά είναι “φεμιναζί”, άλλος ένας παράλογος όρος που εφευρέθηκε από όσους ξεβολεύονται να συζητήσουν για όσα πρέπει να αλλάξουν και που φτάνουν στο σημείο να συγκρίνουν το δολοφονικό ιδεολόγημα του ναζισμού με το ότι μία γυναίκα τους εγκαλεί για σεξιστική συμπεριφορά και λόγο.

Και επειδή η μεγαλύτερη επιτυχία ενός συστήματος καταπίεσης είναι να κάνει τους καταπιεζόμενους να ταυτιστούν με αυτό και να το εσωτερικεύσουν, δεν είναι δυστυχώς σπάνιο φαινόμενο γυναίκες να υπερασπίζονται τα παράλογα ρητορικά σχήματα της πατριαρχίας. Νομίζουν οι δύστυχες ότι έτσι εκείνες θα τη γλυτώσουν ή οι άντρες θα τις προτιμήσουν. Μερικές έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούν ότι ένα χαστούκι είναι επιβεβλημένο. Βεβαίως μεταξύ συναινούντων ενηλίκων όλα επιτρέπονται, αλλά αυτά παιδιά είναι προσωπικά σας γούστα.

Τίποτα δεν μπορεί να δώσει δικαιώματα στο βιασμό. Το θύμα δεν μπορεί να τον αποτρέψει. Δεν υπάρχει θύμα που αδίκως βιάστηκε και θύμα που δικαίως βιάστηκε. Και τουλάχιστον το παρήγορο είναι πως όλο και περισσότεροι είναι οι άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, στην ελληνική κοινωνία που φρίττουν, όχι γιατί η άτυχη κοπέλα δεν είχε δώσει δικαιώματα, αλλά γιατί κανείς δεν είχε το δικαίωμα πάνω στο κορμί και τη ζωή της.