Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη συμμαχία του Κέντρου

Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη συμμαχία του Κέντρου
Single conversation and vote plenary sitting on civil partnership expansion to same sex couples on Dec. 22 2015 / , 22 2015 Menelaos Myrillas / SOOC

Στη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα οφείλει να διακηρύξει τη δραστική αλλαγή του κράτους με γνώμονα το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον και με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα των πολιτών

Περισσότερα του ενός πολιτικά κόμματα φιλοδοξούν να εκφράσουν τον κεντρώο χώρο. Και αυτό είναι σημαντικό, αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι η έννοια του κέντρου- σχεδόν απαγορευμένη τα τελευταία χρόνια ελέω ΠΑΣΟΚ(“το δεκανίκι της Δεξιάς”) που σήμερα έχει μεταμφιεστεί σε ΣΥΡΙΖΑ- επανέρχεται ως έννοια όχι γιατί είναι μόδα, αλλά γιατί η χώρα έχει ανάγκη να αφήσει πίσω της τον κομματικό φανατισμό και την πολιτική μισαλλοδοξία.

Η επιμονή του Κ. Μητσοτάκη να προσδώσει κεντρώα χαρακτηριστικά στη Νέα Δημοκρατία, η προσπάθεια του Σ. Θεοδωράκη και μιας σειράς στελεχών(πχ Χ. Θεοχάρης) να εκφράσουν σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις στο χώρο του κέντρου, αλλά και το ιδεολογικό άνοιγμα κορυφαίων στελεχών της σοσιαλδημοκρατίας(πχ Ε. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος, Α. Διαμαντοπούλου κα), αποτυπώνει τη τάση μετακίνησης του πολιτικού συστήματος προς τον ενδιάμεσο χώρο.

Η άνοδος στην εξουσία των λαϊκίστικων πολιτικών κομμάτων, που επέφερε σε μεγάλο βαθμό την αποδυνάμωση της χώρας, έβγαλε το πολιτικό κέντρο από την “κατάψυξη” που το είχε βάλει το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ και η συντηρητική στροφή της Νέας Δημοκρατίας. Το ύφος και το ήθος της εξουσίας, όπως αυτά εκφράζονται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, καθιστούν το πολιτικό κέντρο κάτι περισσότερο από ένα χώρο σύνθεσης και μετριοπάθειας.

Σ’ αυτό το πλαίσιο το πολιτικό κέντρο, ξεπερνώντας την “παγίδα” του απολιτίκ “μεσαίου χώρου”, επιχειρεί να αναδείξει τα δικά του ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Αν θα καταφέρει να σταθεί αυτοτελώς, αφαιρώντας το brand name του από την Αριστερά(κεντροαριστερά) και τη Δεξιά(κεντροδεξιά), θα εξαρτηθεί πρωτίστως από την απήχηση που θα έχουν στους ψηφοφόρους της μεσαίας αστικής τάξης οι θέσεις και προτάσεις που θα προβάλλει για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Κι αυτό γιατί η ιδεολογία του κέντρου είναι συνυφασμένη με την εθνική ανασυγκρότηση και τις μεγάλες αλλαγές(Ελ. Βενιζέλος), τη κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη. Κυρίως, όμως, με τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με όρους απόλυτης ισοτιμίας. Το σύγχρονο πολιτικό κέντρο θα πείσει εφόσον εκφράσει την ανάγκη της κοινωνίας για αλλαγές σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Στη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα οφείλει να διακηρύξει τη δραστική αλλαγή του κράτους με γνώμονα το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον και με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Η Ελλάδα δεν έχει προοπτική, πολλώ δε ούτε μέλλον, εφόσον δεν παρθούν άμεσα μέτρα με στόχο τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στη λειτουργία της αγοράς. Για παράδειγμα μια κεντρώα πρόταση για το Ασφαλιστικό θα μπορούσε να είναι ένα ιδιωτικό σύστημα ασφάλισης παράλληλο με το αναδιανεμητικό σύστημα της εθνικής βασικής σύνταξης.

Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα όσο ποτέ τον κυβερνητικό πραγματισμό της κεντρώας ιδεολογίας. Όσες φορές τον χρειάστηκε στην ιστορία της ξεπέρασε οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις και η χώρα μπήκε σε τροχιά ανάπτυξης, γεγονός που συνέβαλε στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Το πέτυχε με τον Ελ. Βενιζέλο, με τον Κ. Καραμανλή και εν μέρει με τον Κ. Σημίτη. Στην παρούσα συγκυρία το πολιτικό κέντρο μπορεί να εξασφαλίσει τη κυβερνητική σταθερότητα και να ξαναδώσει κύρος και υπόσταση στη διεθνή εικόνα της χώρας.

Προφανώς η ανασύνθεση του πολιτικού χώρου, που βρίσκεται πέραν της κομμουνιστικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει στη βάση των ευσεβών πόθων και των επιθυμιών μιας ή περισσοτέρων πολιτικών ηγεσιών. Θα ήταν λάθος η επιθυμία να έρθει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Εν προκειμένω δεν αρκεί η εναντίωση στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και ο υπολανθάνων κολεκτιβισμός της κυβέρνησης ώστε να αποκτήσει ζωτικό πολιτικό χώρο το κέντρο. Απαιτείται από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και τις προσωπικότητες που κινούνται σ’ αυτό το χώρο, κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, η σύμπηξη μιας πλατιάς συμμαχίας με κοινό παρανομαστή ένα Μανιφέστο για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει- και σίγουρα δεν αρέσει σε όσους έχουν μείνει στα παλιά σχήματα της μεταπολίτευσης- αλλά η πορεία ανασύνθεσης του προοδευτικού αστικού χώρου εστιάζεται στη μετεξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας. Στο βαθμό που ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα ενδώσει στις εσωκομματικές πιέσεις που θα ασκηθούν στο Συνέδριο και θα προχωρήσει στη μετεξέλιξη της Νέας Δημοκρατίας σε μια σύγχρονη κεντρώα παράταξη. Και βεβαίως με ενδιαφέρον αναμένεται το Συνέδριο του “Ποταμιού” στην κατεύθυνση μιας μεγάλης κεντρώας συμμαχίας στη βάση του πολιτικού φιλελευθερισμού.      

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος      

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα