‘Κεντρώοι’ erga omnes

«Η χώρα βγαίνει από την κρίση με σταθερά βήματα. Είναι θετικό που άνθρωποι κεντρώοι, του πολιτικού κέντρου, στρατεύονται στη μάχη για να βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια. Συνάντηση με την κα Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου».

Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αισθάνθηκε την ανάγκη να τιτιβίσει τη συνάντηση που είχε με την πρώην βουλευτή του Βασίλη Λεβέντη, έχει τη σημασία του. Και η σημασία του στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι είναι άνευ σημασίας. Δεν θα επιχειρήσω να επισημάνω τις ενδείξεις που οδηγούν σε διαπιστώσεις όσον αφορά τους λόγους που τον υποχρέωσαν να τη δεχθεί στο γραφείο του. Δεν το κάνω γιατί εκτιμώ το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός σκεπτόμενος ρεαλιστικά στοχεύει στον κεντρώο χώρο. Ως εκ τούτου θα αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω ποιους ακριβώς εννοεί «κεντρώους», οι οποίοι «συστρατεύονται στη μάχη για να βγούμε από την κρίση». Μου αρκεί προσωπικά το γεγονός ότι προτίθεται να κάνει άνοιγμα στο χώρο του Κέντρου. Θα πείτε, και βρήκε την κα Μεγαλοοικονόμου να κάνει το άνοιγμα; Ε, αυτήν βρήκε μπροστά του, ενδεχομένως και έναν δύο ακόμα. Σε δύσκολους καιρούς το κρέας γίνεται ψάρι. Δεν χάθηκε ο κόσμος.

Θα σταθώ όμως στην περίπτωση της βουλευτού, εκ Πειραιώς, την οποία οι ψηφοφόροι έμαθαν μετά από την εκλογή της. Δεν την γνωρίζω αλλά εικάζω, κρίνοντας από τις δημόσιες τοποθετήσεις της, πως είναι τόσο… «κεντρώα» όσο και ο Βασίλης Λεβέντης. Όσο κεντρώα είναι και η Ένωση Κεντρώων. Είναι βέβαιο ότι «κεντρώοι» για «κάθε χρήση» θα βρεθούν προκειμένου να σταθεί όρθια η κοινωνία, όπως έγραψε ο πρωθυπουργός στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter. Ωστόσο επειδή η διεύρυνση των κομμάτων εξουσίας είναι ένα παιχνίδι ιδιαίτερα δημοφιλές σε περιόδους που «μυρίζουν» εκλογές, χρειάζεται προσοχή στις επιλογές των προσώπων. Κατ’ αρχήν ο «κεντρώος» δεν αρκεί να φαίνεται αλλά και να είναι. Όταν κάποιος ή κάποια δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία, δεν εξυπακούεται ότι είναι Κέντρο. Ο χώρος αυτός δεν συνάδει με την αμηχανία. Έχει ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που ξεκινούν από τον πολιτικό φιλελευθερισμό για να συναντήσουν την σοσιαλδημοκρατία. Πέραν, όμως, των πολιτικών και ιδεολογικών χαρακτηριστικών, είναι τρόπος και στάση ζωής. Είναι ο χώρος της σύνθεσης, της συναίνεσης και της συνεννόησης. Γι αυτό και η παρουσία του λειτουργεί σταθεροποιητικά σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Η απουσία του οδηγεί σε αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος και σε «σαλαμοποίηση» (Κεντροδεξιά- Κεντροαριστερά).

Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ξάφνιασε ευχάριστα τους κεντρώους. Όπως είναι θετικό γεγονός η διάθεση εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα να συμπορευθεί με το πολιτικό κέντρο. Εκ των πραγμάτων ο καθένας με τον δικό του τρόπο βάζουν ένα στοίχημα μέχρι τις εκλογές. Όποτε κι αν διεξαχθούν. Μέχρι τότε το θέμα της ονομασίας της FYROM θα δώσει την ευκαιρία και στους δύο να προσεγγίσουν με τις αποφάσεις τους μετριοπαθείς πολίτες. Είναι, άρα, προφανές ότι το στοίχημα θα το κερδίσει εκείνος που σε επίπεδο αποφάσεων θα προχωρήσει πέρα από ιδεοληψίες και στερεότυπα από το παρελθόν. Αγνοώντας όλους όσοι εντός των κομματικών τειχών θέλουν να τους… προστατεύσουν από τους «εισβολείς», προκειμένου να διατηρήσουν την «καθαρότητα» του ιδεολογικού τους χώρου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να… δοκιμάσει τα όρια της αποδοχής του στον κεντρώο χώρο, έστω και με κατ’ επίφαση «κεντρώους», αυξάνει τον ανταγωνισμό και ανεβάζει τον πήχη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εν τέλει το ποιος θα κερδίσει το στοίχημα του Κέντρου, θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα στους χειρισμούς και στην επιλογή των προσώπων.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.