Να συνεννοηθεί ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουμε κάθε φορά που ως λαός έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα σοβαρό ζήτημα, είτε αυτό αφορά το εθνικό συμφέρον είτε τα οικονομικά μας προβλήματα- τα οποία και αυτά πλέον εντάσσονται στη σφαίρα των εθνικών συμφερόντων- αντί να προσπαθούμε να συνεννοηθούμε ώστε να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση, να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο.

Με αποτέλεσμα και λύση να μη βρίσκουμε, αλλά και στο τέλος το πρόβλημα να παραμένει άλυτο και να μεταφέρεται στους επόμενους. Πέραν όμως των εκκρεμοτήτων που αφήνουμε, τις οποίες κρύβουμε κάτω από το χαλί, μέσα από αυτές τις διαδικασίες βγαίνουμε διχασμένοι.

Την πρώτιστη ευθύνη αδιαμφισβήτητα φέρουν οι πολιτικές ηγεσίες που αποφεύγουν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος. Μερίδιο ευθύνης, εξ ίσου σημαντικό, φέρει και ο λαός που ρέπει στην εξαπάτηση και εν πολλοίς διακατέχεται από στερεότυπα και εμμονές. Ευθύνη όμως έχει και ένα μέρος της ιεραρχίας που εκμεταλλεύται το θρησκευτικό συναίσθημα προκειμένου να το ταυτίσει με την πολιτική. Προφανώς οι ευαισθησίες δεν είναι προνόμιο της πολιτικής ελίτ, ούτε βέβαια του δημοσιγραφικού κόσμου και των πολιτκολογούντων «ειδικών» στα κανάλια. Οι Ιεράρχες έχουν δικαίωμα όπως κάθε έλληνας πολίτης να εκφράζουν τις απόψεις τους. Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα με τον λόγο τους να διχάζουν. Και δυστυχώς αυτό κάνουν μερικοί από αυτούς.

Το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας λαμβάνονται αποφάσεις που υπαγορεύονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αποφάσεις που σε βάθος χρόνου αποδεικνύονται επιζήμιες για το εθνικό συμφέρον και που στην ουσία καταστροφικές για το μέλλον και τις προοπτικές της χώρας. Αποφάσεις που δείχνουν ότι οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες αμύνονται χωρίς να απειλούνται. Και πάντα υπάρχει μια δικαιολογία προκειμένου αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις να τις αιτιολογήσουν. Μονίμως φταίνε οι «ξένοι» που συνωμοτούν σε βάρος της Ελλάδας και οι «προδότες» που συνεργάζονται μαζί τους. Στην πλούσια ιστορία της χώρας πλείστα όσα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι όποτε χρειάστηκε να ληφθούν αποφάσεις για το μέλλον, ο λαός διχάστηκε και οι εξελίξεις οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές. Από το ανάθεμα στον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι την εισβολή στην Κύπρο η χώρα πλήρωσε ακριβά την έλλειψη εθνικής συνεννόησης. Ακόμα και στην οικονομική κρίση που οδήγησε στα μνημόνια και στην εξόντωση της μεσαίας τάξης, η έλλειψη συνεργασίας και συνεννόησης ματαξύ των πολιτικών κομμάτων παρέτεινε υπερβολικά την παραμονή της χώρας στα μνημόνια.

Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα της ονοματοδοσίας της FYROM. Όλοι περιστρέφονται γύρω από το Βουκουρέστι, αλλά κανένας δεν έχει το εθνικό θάρρος να πει ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα δεν απειλείται από τα Σκόπια. Ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανέχεται να είναι ουραγός στις εξελίξεις, πως είναι εθνικά αναξιοπρεπές να σύρεται ως «καρνάβαλος» στις πλατείες για εσωτερική κατανάλωση, αλλά και βλακώδες να βουτάει στο παρελθόν ενώ η δύναμη της είναι το μέλλον και η θέση της στην Ευρώπη. Η απειλή σήμερα για τη χώρα, που είναι στην Ευρώπη και αποφασίζει με τις άλλες χώρες της Ευρώπης ισότιμα για το μέλλον της, δεν είναι τα Σκόπια και η Αλβανία. Η απειλή είναι μέσα στην Ελλάδα. Είναι ο υφέρπων εθνικισμός που παρουσιάζεται ως πατριωτισμός προκειμένου να εξαπατήσει το συναίσθημα και την αγάπη για την πατρίδα.

Κατ’ αρχή η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια ενός νέου εθνικού διχασμού. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση οφείλουν να το αντιληφθούν και να πράξουν με σύνεση και εθνική ενόραση. «Δυστυχώς από τη Νέα Δημοκρατία και από την κυβέρνηση μιλούν πολλοί άνθρωποι που δεν πρέπει να μιλάνε», άκουσα τον βουλευτή Σερρών Κώστα Καραμναλή να λέει. Συμφωνώ απολύτως μαζί του. Προσθέτω ότι πρέπει να σταματήσουν να μιλάνε και τα ράσα. Και προτείνω ότι για να σταματήσουν όλοι αυτοί να μιλάνε, θα πρέπει να αρχίσουν να συνομιλούν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία και να συνεννοηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Απευθείας και όχι μέσω τρίτων. Να προχωρήσει η χώρα…

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.