Ο Καραμανλής και το Κέντρο

Ο Καραμανλής και το Κέντρο

Ένα Συνέδριο που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ανανέωση της Κεντροδεξιάς σε νέες ιδέες

Το ενδέκατο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, αρχών και θέσεων σύμφωνα με τους διοργανωτές, αποτελεί ένα πολιτικό γεγονός που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ανανέωση της Κεντροδεξιάς σε νέες ιδέες.

Ασφαλώς δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα κόμμα του μεγέθους και της ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας, και αυτό προφανώς αφορά όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, σε μια διαδρομή 43 ετών από την ίδρυση της, να έχει διοργανώσει μόλις 10 συν ένα συνέδρια. Αυτό βεβαίως δεν υποβαθμίζει τη σημασία του συνεδρίου αλλά είναι ένα γεγονός που εξηγεί ως ένα σημείο την ιδεολογική «στασιμότητα» της Κεντροδεξιάς καθώς και των άλλων πολιτικών χώρων.

Δεν ξέρω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αξιοποιήσει την ευκαιρία που έχει να παρουσιάσει ένα πλήρες και συγκροτημένο σχέδιο θέσεων, που θα είναι βασισμένο στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού και θα έχει σημείο αναφοράς το προοδευτικό Κέντρο. Είναι πιθανόν, και αυτό τεκμαίρεται από τον προσυνεδριακό διάλογο, ότι πέραν των όποιων καινοτομιών που παρουσιάστηκαν δεν θα υπάρξουν ανατροπές. Ίσως και αλλαγές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν την αίσθηση της μετεξέλιξης. Αντιθέτως είναι βέβαιο ότι θα επιχειρηθεί ο εκσυγχρονισμός στον τρόπο λειτουργίας και η ανανέωση του στελεχικού δυναμικού. Αυτό, όμως, εφόσον γίνει δεν ενδιαφέρει την κοινωνία. Διότι σε κάθε περίπτωση εκείνο που θέλει να ξέρει ο ψηφοφόρος, εκείνος που έφυγε απογοητευμένος και εκείνος που θέλει να έρθει αλλά διστάζει, είναι τι ακριβώς έχει να του προσφέρει η Νέα Δημοκρατία. Το γενικώς και αορίστως φιλελευθερισμό, χωρίς να υπάρχει πρακτική εφαρμογή στην καθημερινότητα του πολίτη και συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα του, δεν ενδιαφέρει κανέναν. Δεν ενδιαφέρει ακόμα κι εκείνους που θα ψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία ως το λιγότερο κακό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα κόμμα εξουσίας, μια μεγάλη παράταξη όπως θέλει να ξαναγίνει η Νέα Δημοκρατία ώστε να εκφράσει την πλειονότητα της μεσαίας τάξης, δεν αλλάζει εύκολα και πάντως δεν είναι υπόθεση μόνο της ηγεσίας του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει ότι έχει τη διάθεση, αλλά είναι αντιληπτό ότι για πολλούς λόγους είναι υποχρεωμένος να σχοινοβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Δεν είναι της παρούσης αλλά η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται ανανέωση σε όλα και όχι μόνο στα ψηφοδέλτια. Το πρόβλημα της δεν είναι οι ηλικίες αλλά οι γερασμένες απόψεις και οι εμμονές. Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι υπάρχουν στελέχη που παρερμηνεύουν ακόμα και τον ιδρυτή της προκειμένου να εμποδίσουν την επικαιροποίηση των δικών του αρχών και θέσεων. Θυμίζω σε όλους αυτούς ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία γιατί δεν ήθελε να θυμίζει την προδικτατορική Δεξιά. Και έχει σημασία ότι αυτό το διέκριναν και όσοι επιχειρούσαν να ερμηνεύσουν την πρωτοβουλία του να δημιουργήσει το 1974 έναν πολιτικό χώρο που θα κάλυπτε ιδεολογικά και πολιτικά τη μεσαία τάξη. Από τις παρυφές της Δεξιάς μέχρι τις παρυφές της Αριστεράς.

Στις 23 Νοεμβρίου του 1974 σε ανταπόκριση του έγκυρου βρετανικού περιοδικού Economist διαβάζουμε: «Ο Καραμανλής έπεισε τους Έλληνες να κρατηθούν στο Κέντρο». Και σε άλλο σημείο: «Την Κυριακή οι Έλληνες ψήφισαν (αναφέρεται στο εκλογικό θρίαμβο του 54%) ωσάν τα 7 χρόνια δικτατορίας να τους δίδαξαν επιτέλους το θεμελιώδες μάθημα της Δημοκρατίας: Την αρετή να παραμείνουν στο Κέντρο». Να γιατί στην αρχή του άρθρου αναφέρθηκε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την ευκαιρία να επαναφέρει τη Νέα Δημοκρατία στη φυσική της θέση. Αν δεν το κάνει και πάλι θα κερδίσει- εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- τις εκλογές, γιατί θα τις χάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Αν όμως το κάνει θα έχει κερδίσει τον λαό και μαζί την αναγέννηση μιας παράταξης.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα