Ο Μητσοτάκης ανοίγει τις πόρτες…

Όταν ανοίγουν οι πόρτες του κόμματος κανείς δεν μπορεί να τις κλείσει ακούσαμε να λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δε μπορεί παρά να συμφωνήσουμε. Άλλωστε αυτό αποτελεί κανόνα για όλα τα κόμματα της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς. Πέραν όμως του κανόνα τα σύγχρονα κόμματα στην εποχή του διαδικτύου και να ήθελαν να έχουν πόρτες και «πορτιέρηδες» δεν θα μπορούσαν. Όπως δεν μπορούν να έχουν και «ιδιοκτήτες» αφού πλέον για να λειτουργήσουν οφείλουν να δείξουν πως θα κυβερνήσουν.

Τα λόγια του ποιητή Πωλ Βαλερύ πως αρχηγός είναι εκείνος που χρειάζεται άλλους ανθρώπους, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία υπό την έννοια της πολυσυλλεκτικότητας. Δεν νοείται σε μια ανοιχτή κοινωνία ένα κόμμα εξουσίας να μην έχει παραταξιακό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου είναι αδιανόητο για οποιοδήποτε κόμμα, πόσο μάλλον  ένα φιλελεύθερο κόμμα, να κλείνει τα μάτια και να μην παρακολουθεί τις εξελίξεις και τις αλλαγές που συντελούνται στη κοινωνία. Ως εκ τούτου ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν θα μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό από αυτό που είπε.

Ωστόσο για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα το αυτονόητο ενίοτε αποτελεί επαναστατική πράξη. Εν προκειμένω ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αυτό που είπε επανέφερε στο προσκήνιο τις ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές αξίες της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν τρέφει αυταπάτες ότι απευθύνεται σ’ ένα κομματικό μηχανισμό που σε μεγάλο βαθμό είναι εθισμένο να χρησιμοποιεί το face control. Γι αυτό και με εμφαντικό τρόπο επέλεξε την αντωνυμία «κανείς» προκειμένου να στείλει το μήνυμα ότι αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη για την διεύρυνση του κόμματος.

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει επίγνωση του ρόλου που έχει τόσο έναντι της ιστορίας της χώρας όσο και της ιστορίας του κόμματος. Και επί των δύο ρόλων επιχειρεί να βρει τη συνισταμένη της εθνικής συνεννόησης. Γνωρίζει ότι για να πάει η Ελλάδα μπροστά χρειάζεται η παράταξη να βγει μπροστά από το παρελθόν της για να συναντήσει τους πολίτες που ανεξάρτητα από πολιτική προέλευση θέλουν την Ελλάδα μπροστά. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται κοινότυπα. Και είναι για έναν ευρωπαίο πολίτη συνηθισμένο να ψηφίζει και όχι να καταψηφίζει. Όταν όμως μιλάμε για ένα κόμμα που φιλοδοξεί να μετεξελιχθεί σε παράταξη στην Ελλάδα, σε μια χώρα που δεν είχε ποτέ αστική τάξη και συνεχίζει να πορεύεται με στερεότυπα και ιδεοληψίες, η επανάσταση του αυτονόητου που ουσιαστικά ξεκίνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Και έχει ενδιαφέρον γιατί επιτέλους τώρα θα μάθουμε ότι δεν είναι ποτέ αργά να γίνει η Νέα Δημοκρατία αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει. Μια μεγάλη προοδευτική παράταξη της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος