Ο Μητσοτάκης μεταξύ εθνικού και κομματικού ακροατηρίου

Όσοι πιστεύουν, ή τέλος πάντων προσποιούνται, πως η αναδιανομή των ρόλων στον κομματικό μικρόκοσμο ενδιαφέρει το κόσμο, μάλλον αγνοούν τις αλλαγές που έχουν διαφοροποιήσει τα δεδομένα που ίσχυαν πριν από έξι χρόνια. Κατανοητή η ανάγκη δημιουργίας ενός momentum επανεκκίνησης, αλλά η υπερβολική διάσταση σ’ ένα γεγονός ρουτίνας όπως οι θέσεις τομεαρχών στη Νέα Δημοκρατία, δεν αφορά κανέναν πλην των άμεσα ενδιαφερομένων. Όταν ένας κυβερνητικός ανασχηματισμός έχει διάρκεια ζωής λιγότερη από ένα γιαούρτι(ο πρόσφατος μάλιστα χάλασε πριν καν μπει στο ψυγείο),  μιλάμε σοβαρά ότι ο “ανασχηματισμός” στην αξιωματική αντιπολίτευση θα προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης;

Για να μη το κουράζουμε η αγωνία του κόσμου δεν εστιάζεται στο ποιος θα αναλάβει να ελέγχει τον Καμμένο και τον Πολάκη (τυχαία τα παραδείγματα), αλλά στο πως η Νέα Δημοκρατία θα σταματήσει τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, η επιχειρηματικότητα θα απαλλαγεί από τα κρατικά δεσμά, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δεν θα συνοδεύονται από αμοιβές Πακιστάν, ενώ η χώρα θα ανακτήσει το κύρος και την αξιοπρέπεια της. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ως βαρετές κοινοτοπίες-και είναι- μόνο που υπό τις παρούσες συνθήκες συνιστούν πραγματικότητα. Άλλα θέλει να ακούσει και να δει ο κόσμος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη- γιατί δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς πως ανέτρεψε τα προγνωστικά και επικράτησε στις εσωκομματικές εκλογές- και όχι μια από τα ίδια με τους ίδιους.

Βεβαίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι υποψήφιος πρόεδρος, αλλά πρόεδρος του κόμματος και αυτό οφείλει κανείς να το συνεκτιμήσει προκειμένου να κατανοήσει και τους όποιους τακτικούς συμβιβασμούς είναι υποχρεωμένος να κάνει. Δεν διεκδικεί πλέον αλλά ηγείται, και ως εκ τούτου οι κινήσεις του πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν και παραμέτρους που εμείς οι “απ’ έξω” δεν γνωρίζουμε. Ωστόσο η κοινή γνώμη, μετά απ’ όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια είναι καχύποπτη. Δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει, αλλά και να υποθέσουμε ότι γνωρίζει ουδόλως νοιάζεται για τις κομματικές ισορροπίες. Αντιθέτως γνώρισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αντιπαρατίθεται με τους άλλους υποψηφίους και πιστεύει ότι “εκείνος” ο Μητσοτάκης μπορεί να αλλάξει την εικόνα της χώρας.

Προηγουμένως, όμως, πρέπει να αλλάξει την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας που χρειάζεται κάτι περισσότερο των λεπτών ισορροπιών. Και προς αυτή την κατεύθυνση ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται να ξαναβρεί τον πολιτικό αυθορμητισμό του(αυτόν που έκανε τη διαφορά και του έδωσε τη νίκη), ώστε να ακουσθεί στη κοινωνία και όχι σ’ ένα περιορισμένο ακροατήριο, που όσο και να είναι απαραίτητο αντικειμενικά, δεν είναι εν τέλει αυτό που θα του δώσει την “κοινωνική συγκατάθεση” για να κυβερνήσει την επόμενη ημέρα.

Κι αυτό είναι το εθνικό ακροατήριο- στο οποίο άλλωστε απευθύνθηκε επιτυχώς πριν εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας- δεν είναι μόνο όσα μέλη και μη μέλη τον ψήφισαν, αλλά όσοι έχουν μετανιώσει που δεν πήγαν να τον ψηφίσουν και ψάχνουν την αφορμή για να τον ψηφίσουν. Σ’ αυτούς τώρα πλέον οφείλει να μιλήσει “αυθόρμητα” ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που βλέπουν τη κυβέρνηση να σέρνεται, τη χώρα να παραπαίει και τη Νέα Δημοκρατία να ανασχηματίζεται, αδιαφορώντας για την υποσημείωση πως το νέο σχήμα δεν θα είναι δεσμευτικό όταν έρθει η ώρα να γίνει κυβέρνηση, ούτε ως προς τα πρόσωπα ούτε ως προς το σχήμα.

Αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγε πριν από ένα χρόνο στο ραδιόφωνο του  Sport24, στην εκπομπή του γράφοντα με τον καλό φίλο Θανάση Λάλα, ως ένα μικρό δείγμα της “αφορμής” που ψάχνει ο κόσμος. Είχε πει τότε, μεταξύ άλλων ότι: “Όποιος πιστεύει ότι το κόμμα θα αλλάξει μέσα σε 3 με 6 μήνες κάνει λάθος. Το να αλλάξεις ένα κουρασμένο κόμμα, όπως η Νέα Δημοκρατία θέλει χρόνο. Δεν έχουμε αρθρώσει ένα πρόγραμμα που να πείσει τον άνεργο, το νέο και τον φοιτητή. Πρέπει να απευθυνθούμε στον ιδιωτικό τομέα, με τον οποίον έχουμε πάρει… διαζύγιο”. Και σε άλλο σημείο: “Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να στοχεύσει πολίτες μεταξύ αυτής και του ΣΥΡΙΖΑ και έχω τη δυνατότητα να με ακούσουν πολίτες που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ. Εκεί κερδίζονται και χάνονται οι εκλογές. Στο χώρο του κέντρου”.

*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.