Τι μου θυμίζει η “πασοκοποίηση” του ΣΥΡΙΖΑ

Η ζωή κάνει κύκλους- φαύλους και περίεργους- υπενθυμίζοντας σε όλους όσοι σχεδιάζουν το μέλλον, ότι υπάρχει παρελθόν που επιστρέφει ενίοτε εισβάλλοντας βίαια στη μνήμη όσων την έχουν απωλέσει. Ιδιαιτέρως εκείνων που παραβλέπουν τη συμβουλή του Πάουλο Κοέλιο: «Κλείστε τον κύκλο. Ότι τέλειωσε, άστο να φύγει…».

Σ’ αυτή την κατηγορία κατατάσσεται ο Αλέξης Τσίπρας. Όχι μόνο γιατί αντιγράφει συστηματικά τον Ανδρέα, αλλά κυρίως γιατί κάνοντας ένα μακροβούτι στο παρελθόν, βουτάει με τόση δύναμη στα βαθιά του «βαθέως» παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ, ώστε ακόμη κι αυτοί που το είχαν ξεχάσει θυμήθηκαν έναν κύκλο που θεωρητικά είχε κλείσει.

Με τα μακροβούτια του όμως ο πρωθυπουργός «γαργαλάει» και τις μνήμες όλων όσοι παρατηρούν πολλές ομοιότητες μεταξύ περιόδων της νεοελληνικής ιστορίας που δεν θέλουν να θυμούνται. Εντάξει, ενοχλεί αρκετούς ότι η κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά θυμίζει καθεστώς, αλλά τι να κάνουμε; Είναι τόσο ευρηματικός ο πρωθυπουργός στις μεταμφιέσεις του, ώστε εξάπτει τη φαντασία όσων βλέπουν την ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

Γιατί, τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από φάρσα να βλέπεις τους ξεχασμένους να σου θυμίζουν ότι το «ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο και δυνατό» χάρις στο σχέδιο «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ; Και άντε τώρα να συγκρατήσεις τη φαντασία, που «εν εξάψει» θυμίζει έναν άλλο «πρωθυπουργό»;  Που στην απόγνωσή να βγει απ’ τη ναφθαλίνη, είχε αποδεχθεί να ηγηθεί στη «φιλελευθεροποίηση» του καθεστώτος;

Μια φορά κι ένα καιρό, πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο σημερινός πρωθυπουργός, εκείνος Παπαδόπουλος κατέστρωσε ένα σχέδιο προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Καμία σχέση και ομοιότητα με τον Αλέξη Τσίπρα. Εκείνος ήταν δικτάτορας. Ωστόσο σκέφθηκε να γίνει «φιλελεύθερος». Έτσι βρήκε κάποιους πρόθυμους να τον διευκολύνουν με το αζημίωτο. Σήμερα το λένε win win. Αυτός έβγαλε τη στολή κι αυτοί βγήκαν απ’ τη ναφθαλίνη.

Το σχέδιο είχε καταλήξει σε φιάσκο, το κόλπο της «φιλελευθεροποίησης» της χούντας διήρκεσε μόλις ενάμιση μήνα και σταμάτησε λόγω της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δεν ξέρω ποια θα είναι η τύχη του σχεδίου εξωραϊσμού της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι προφανές ότι η φαντασία θα έχει μπόλικη δουλειά τις επόμενες εβδομάδες. Τόση, ώστε να βάζει στον πειρασμό τη μνήμη να αναζητά ομοιότητες.

Και τι σχέση μπορεί να έχει ο «ένστολος» με τον αριστερό πρωθυπουργό, μετά μάλιστα και την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου; Καμία. Αλλά πως να περιορίσεις τη φαντασία όταν η πραγματικότητα την ξεπερνάει και μηδενίζει το χρόνο της διαδρομής… 3η Σεπτέμβρη- Γαλάτσι; Πως να αποφύγεις τον πειρασμό να αναρωτηθείς τι θυμίζουν τα πρόσωπα που συγκροτούν την «Προοδευτική Συμμαχία»;

Είπαμε, όσο η φαντασία είναι ελεύθερη και δεν έχουν στοιχεία εναντίον της οι εισαγγελείς κατά της διαφθοράς, θα έχει μπόλικη δουλειά το προσεχές διάστημα. Και για να μας «γαργαλάει» τη μνήμη μας, αλλά και για να μας ψυχαγωγεί με συμπτώσεις υπό μορφή ανεκδότων. Άλλωστε τα ανέκδοτα και η σάτιρα ακμάζουν όταν παρακμάζουν οι κυβερνήσεις. Είτε καθεστωτικές με γαλόνια είτε καθεστωτικές χωρίς γραβάτα.

ΣΣ. Για την ιστορία στο σχέδιο της συμμετοχής των «προθύμων» εκείνης της εποχής (1973) που θα κατέληγε σε… εκλογές, είχε εναντιωθεί το ΚΚΕ ενώ κάποιοι από το ΚΚΕ εσωτερικού το… συζητούσαν. Αντίθετοι ήταν οι… «δεξιοί» Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γεώργιος Ράλλης, Παναγιώτης Κανελλόπουλος και άλλοι αστοί πολιτικοί, που με τη τρέχουσα πολιτική ορολογία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν… «ακροδεξιοί».