Ζητείται επειγόντως σοβαρότητα

Κάποιοι περιμένουν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εφαρμόσει από τώρα τις υποσχέσεις του. Να μειώσει τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους και γενικά να υλοποιήσει το πρόγραμμα του με… πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτή είναι μια από τις κριτικές που γίνονται μετά το πέρας των εργασιών του 11ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας. Δεν ξέρω πόσο ανυπόμονοι έγιναν ξαφνικά κάποιοι κυβερνητικοί κύκλοι, αλλά έχω την εντύπωση ότι η κριτική αυτού του επίπεδου είναι παρόμοια εκείνης που γίνεται από αντίστοιχους «κύκλους» της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση. Για όλα ευθύνεται η Αριστερά, ακόμα και για το προπατορικό αμάρτημα, αλλά το μήλο το προμήθευσε η Δεξιά όπως θα μπορούσε να απαντήσει το Μαξίμου με non paper.

Είναι προφανές ότι με τέτοιους όρους δεν μπορεί να υπάρξει αντιπαράθεση θέσεων και προτάσεων. Αλλά εκτός από το προφανές είναι εμφανές ότι αναγεννιέται εκ της τέφρας της μια παλιά γνώριμη του πολιτικού συστήματος. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, που θα έλεγε ο Παπάζογλου, και όλα τα ίδια μένουν. Όπως η πόλωση που μένει ίδια και απαράλλακτη, όπως την άφησε το ΠΑΣΟΚ πριν τη συναντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχει πλάκα, αλλά δεν είναι πλάκα, αντιθέτως είναι της πλάκας, το γεγονός ότι η μεταπολίτευση παίρνει εκδίκηση από εκείνους που είχαν επικηρύξει την μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας. Εκτός κι αν ακούσουμε, διόλου απίθανο με όσα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα, ότι το «νέο» πολιτικό σύστημα μετέρχεται ομοιοπαθητικών μεθόδων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις παθογένειες του «παλιού».

Αυτή είναι η αστεία πλευρά του θέματος. Υπάρχει όμως και η σοβαρή που αφορά την πλειονότητα των πολιτών, που βαρέθηκαν να ακούνε τις ίδιες ιστορίες από άλλα πρόσωπα. Αυτό ίσως θα πρέπει η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να το αξιολογήσουν σοβαρά, να αντιληφθούν ότι τα προβλήματα του κόσμου δεν λύνονται με σκηνές βγαλμένες από σπαγγέτι γουέστερν και τέλος πάντων να κατανοήσουν ότι η πολιτική δεν έχει σχέση με τις πολεμικές τέχνες. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για εκείνους που πιστεύουν ότι στο όνομα της Αριστεράς καταστρέφεται η χώρα, και για τους άλλους που πιστεύουν ότι η Δεξιά κατέστρεψε τη χώρα. Ωστόσο επειδή τόσο μεταξύ εκείνων όσο και μεταξύ των άλλων υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι, μια και η υπευθυνότητα ευτυχώς δεν έχει ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα, κάτι πρέπει να γίνει πριν από τον Αύγουστο. Κι αυτό όχι γιατί τότε θα είναι παχιές οι μύγες όταν θα βγαίνει η χώρα από τα μνημόνια, αλλά γιατί τα παχιά λόγια ίσως να σπάσουν τη ζυγαριά που χρειάζεται η χώρα για να ισορροπήσει.

Μετά από οκτώ χρόνια λιτότητας, όπου οι Έλληνες υποχρεώθηκαν σε θυσίες που μπορεί να μην έχουν κανένα αντίκρισμα στο μέλλον, το λιγότερο που περιμένει κανείς από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση είναι να συνεννοηθούν. Δεν λέω να συνεργασθούν, αν και αυτό θα ήταν δείγμα ωριμότητας και υψηλής αίσθησης του εθνικού συμφέροντος, αλλά τουλάχιστον να συμπεριφερθούν με ευθύνη. Κι αυτό αφορά πρωτίστως την κυβέρνηση που δεν μπορεί πλέον να επικαλεσθεί το «ενάρετο» παρελθόν της.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.