Χρειαζόμαστε μετανάστες, όχι κρατούμενους

O Μάκης Βορίδης δεν τοποθετήθηκε στο υπουργείο Μετανάστευσης για τις διαχειριστικές του ικανότητες. Αυτές, άλλωστε, είχε την ευκαιρία να τις επιδείξει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ…

Ο κ. Βορίδης τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο υπουργείο κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους. Με το προφίλ του αυθεντικού δεξιού που πατάει και στις παρυφές της Ακροδεξιάς, επελέγη ως ο «απαραίτητος σκληρός». Ως το πρόσωπο που θα στέκεται στην ακροθαλασσιά και οι βάρκες θα κάνουν αναστροφή από μόνες τους, θα επιστρέφουν στην Τουρκία, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Διότι όταν έχεις φύγει από την κόλαση, δεν σε φοβίζει ο Βορίδης, ούτε τα κέντρα κράτησης στην Ευρώπη.

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο Μάκης Βορίδης δεν τοποθετήθηκε ως σκιάχτρο, αλλά ως ρεκλάμα που απευθύνεται στο εγχώριο κοινό. Στην κοινωνία υπάρχει δυσφορία και ανησυχία για την παράνομη μετανάστευση. Η επιλογή Βορίδη δείχνει αποφασιστική διάθεση, χωρίς αναστολές και προσκόμματα.

Ο υπουργός Μετανάστευσης, λοιπόν, συγκροτεί ένα αυστηρό πλαίσιο προκειμένου να καταστήσει σαφές σε όσους έρχονται παρανόμως στη χώρα, ότι δεν πρόκειται να περάσουν καλά. Τι προβλέπει αυτό το πλαίσιο; Στον πυρήνα του βρίσκεται η αυστηροποίηση των ποινών για την παράνομη διαμονή στη χώρα. Μπήκες παράνομα; Δεν πήρες άσυλο; Εχουν λήξει τα χαρτιά σου; Σε περιμένει βαρύ πρόστιμο και φυλακή, εκτός και αν δεχθείς να επαναπατριστείς. Επίσης δεν νομιμοποιείσαι αν παραμείνεις για επτά χρόνια στην Ελλάδα όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Αν είσαι παράνομα στη χώρα, δεν έχεις καμία ελπίδα για νόμιμα χαρτιά.

Εδώ σηκώνεται ένα χέρι και κάποιος ρωτάει για ποιο λόγο «δεν τους βάζουμε σε ένα αεροπλάνο και να τους στείλουμε στην πατρίδα τους». Απλό. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν αίτηση για άσυλο, ειδικά όταν προέρχονται από χώρες όπως το Αφγανιστάν. Αίτηση για άσυλο δύναται να υποβάλλουν μέχρι και Τούρκοι υπήκοοι που δηλώνουν ότι διώκονται από το καθεστώς. Πολύ συχνά, οι παρανόμως εισερχόμενοι στη χώρα κρύβουν ή πετούν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα. Συνεπώς οι αρχές δεν γνωρίζουν από πού έρχονται. Αλλά ακόμα και αν είναι γνωστή η χώρα προέλευσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο ως αδύνατο να απελαθούν πίσω στην πατρίδα τους. Νομίζετε ότι χώρες όπως το Πακιστάν ή η Σομαλία δέχονται εύκολα υποχρεωτικούς επαναπατρισμούς;

Αν, λοιπόν, ο άνθρωπος που θα μπει παράνομα στη χώρα κάνει αίτηση για την παραχώρηση ασύλου, τοποθετείται σε δομές φιλοξενίας όπου δεν είναι υπό κράτηση. Αρκετοί από αυτούς τους ανθρώπους φεύγουν, χάνονται, προσπαθώντας να μεταβούν στην Ευρώπη. Και πώς φεύγουν από το νησί; Μπορούν να φύγουν αν θεωρηθούν ευάλωτοι, καθυστερήσει η εξέταση της αίτησης τους, επικαλεστούν λόγους υγείας. Και έτσι αρκετοί έρχονται στην ηπειρωτική χώρα και βγαίνουν στην παρανομία. Αλλώστε σήμερα στα κέντρα «προαναχώρησης» θα έπρεπε να βρίσκονται περίπου 40.000 άνθρωποι προς απέλαση, καθώς απορρίφθηκαν οι αιτήσεις ασύλου. Ξέρετε πόσοι είναι εκεί; Ούτε 3.000…

Το νέο πλαίσιο, λοιπόν, που φέρνει ο Μάκης Βορίδης προβλέπει πρόστιμο και φυλάκιση, εκτός και αν επιλέξουν τον επαναπατρισμό τους. Το 2024 η Αστυνομία συνέλαβε 74.000 παράνομους μετανάστες οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι, διότι η παράνομη παραμονή δεν ήταν ποινικό αδίκημα. Τώρα που οι παρανόμως διαμένοντες θα διώκονται ποινικά, σε ποιες φυλακές θα κρατηθούν; Οι ελληνικές φυλακές έχουν χωρητικότητα 12.000 ατόμων και είναι ασφυκτικά γεμάτες. Πώς, λοιπόν θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο; Απλό. Δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Πρόκειται για μία λαϊκίστικη εξαγγελία χωρίς αντίκρυσμα. Μήπως όμως λειτουργήσει κατασταλτικά; Δύσκολο. Οταν έχεις φύγει από ένα άθλιο μέρος με κίνδυνο της ζωής σου, ξεπουλώντας τα πάντα για να πληρώσεις τον διακινητή, προτιμάς την ελληνική φυλακή από το να σε στείλουν πίσω.

Και εκτός των άλλων, με το νόμο που προβλέπει φυλάκιση για παράνομη διαμονή, πρέπει να συλληφθούν και οι 300.000 μετανάστες που έχουν λήξει οι άδειες διαμονής τους και περιμένουν, εδώ και καιρό, την ανανέωση τους.

Οι αριθμοί περιγράφουν καθαρά το αδιέξοδο. Η Ελλάδα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την παράνομη μετανάστευση, όταν την ίδια στιγμή της λείπουν εργατικά χέρια και δυσκολεύεται να τα βρει σε οργανωμένη βάση. Ταυτόχρονα, οι πολιτικές ενσωμάτωσης χωλαίνουν, υστερούν σε σχέση με την ευρωπαϊκή εμπειρία. Παρά τα κοινώς λεγόμενα, ο αριθμός των μεταναστών ακολουθεί φθίνουσα πορεία. Ειδικά οι Αλβανοί, φεύγουν είτε για Ιταλία, είτε για την πατρίδα τους.

Χρειαζόμαστε τους μετανάστες και συνεπώς μία πιο ξεκάθαρη και ρεαλιστική πολιτική που να επιτρέπει την επιλογή των πιο κατάλληλων για ενσωμάτωση και εγκατάσταση. Χωρίς τους μετανάστες το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει στο, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον. Ενώ το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας δεν πρόκειται να λυθεί με κίνητρα προς τα νέα ζευγάρια. Οι Ελληνίδες δεν κάνουν πολλά παιδιά όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά εξαιτίας του τρόπου ζωής. «Μα, δεν θα αλλοιωθεί ο πολιτισμός μας;» θα αναρωτηθούν οι καχύποπτοι. Ε, είναι καλύτερο να αλλοιωθεί από το να εξαφανιστεί πολύ πριν την ώρα του.