Οι καταλήψεις ανήκουν στη μοίρα τους

“Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας, ποιος είναι αυτός που δε λαχτάρησε να πιει, αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας που οι πολλοί ποτέ δεν έχουνε γευτεί”. Κάπως έτσι θα μπορούσε να παραφράσει κανείς το γνωστό λαϊκό άσμα και να το “κουμπώσει” σε ουκ ολίγες περιπτώσεις κριτικής της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.

Πριν τέσσερα χρόνια, ο τότε αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωνε τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά για το κλείσιμο μιας κατάληψης. Η “Βίλα Αμαλία” γινόταν αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης με την τωρινή κυβέρνηση να χρεώνει στη ΝΔ απόπειρα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Εν έτει 2017, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που εν μία νυκτί κλείνει δύο καταλήψεις. Μία στου Ζωγράφου και μια στα Εξάρχεια, σε κτίριο που φιλοξενούνταν πρόσφυγες.

Η αιτία για την αστυνομική επιχείρηση του κ. Τόσκα είναι το δόγμα της νομιμότητας, κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Ήταν τόση δε η χαρά του κ. Τόσκα που πάνω στη βιασύνη του μπέρδεψε τον δήμο Αθηναίων με τον δήμο Ζωγράφου, αναφέροντας πως ο πρώτος ήταν εκείνος που ζήτησε παρέμβαση της ΕΛΑΣ για εκκένωση στη Βίλα που βρίσκεται λίγο πάνω από την πλατεία Γαρδένιας.

Ο δε κ. Καμίνης, έσπευσε να δώσει τα εύσημα.

Και εδώ έχουμε όμως κάτι που πρέπει να παραδεχθούμε. Ο δήμαρχος Αθηναίων δεν είναι εκείνος που υπήρξε ασυνεπής στα όσα λέει. Πάντοτε ήταν υπέρ της λογικής της εκκένωσης κατειλημμένων χώρων και πάντοτε το κατέθετε αυτό δημόσια. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως που κάποτε “φλέρταρε” με τον αναρχικό χώρο ευελπιστώντας να μεγαλώσει την απήχηση του στην κοινωνία που αντιδρούσε, είναι τώρα το κόμμα που βλέπει τη κεντροαριστερή του βάση να εξανεμίζεται και προσπαθεί να την τονώσει με τέτοιες κινήσεις ήπιου εντυπωσιασμού του μέσου νοικοκυραίου. Όχι ότι δηλαδή ο μέσος νυκοκυραίος θα πανηγυρίσει για την εκκένωση καταλήψεων την ώρα που βλέπει τα παιδιά του να φεύγουν για τα ξένα και τις συντάξεις του να ψαλιδίζονται όλο και περισσότερο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όμως πλέον κυβέρνηση, και προσπαθεί να εναρμονιστεί στην αστική του υπόσταση λειαίνοντας τις αποστάσεις μεταξύ των στελεχών, και αυτό είναι τοις πάσι κατανοητό. Θα έκανε καλό όμως το να υπήρχε και λίγη περισσότερη ειλικρίνεια, μιας και μόλις την περασμένη εβδομάδα άναβε στη Βουλή η αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για το αιώνιο ζήτημα της ασφάλειας και της τάξης.

Λίγες ημέρες μετά, το κόμμα του κ. Τόσκα ήρθε να μας δείξει πως είναι έτοιμο να τα βάλει πλέον και με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, κάνοντας παραπάνω από πασιφανές πως δεν θέλει πάρε δώσε μαζί του. Εν προκειμένω, αυτό είναι “κέρδος” για τις δύο αυτές πλευρές, αλλά ο μέσος παραδοσιακός ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει μάτια, βλέπει και κρίνει.

Όσο για τη ΝΔ; Είναι ξεκάθαρο πως μόλις, και αν, επιστρέψει άμεσα στα πράγματα, θα επιστρέψει μαζί της και η μπλε αστυνομοκρατία, μαζί με την ομάδα ΔΕΛΤΑ που ζήτησαν οι βουλευτές της προσφάτως, να αναστηθεί, μια ομάδα που βαρύνεται με βαρύτατη καταστολή και πράξεις βίας εναντίον πολιτών κατά τα χρόνια του μνημονίου.

Οι αντιρρήσεις περί της εκκένωσης των δύο καταλήψεων:

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας στο πρώτο κτήριο της οδού Αχαρνών, από το οποίο απομακρύνθηκαν 127 πρόσφυγες, θα εγκατασταθούν το αμέσως επόμενο διάστημα ασυνόδευτοι ανήλικοι αλλοδαποί. Οι 127 Σύροι έχουν μεταφερθεί στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη όπου και θα παραμείνουν μέχρι να μεταφερθούν σε δομές προσφύγων. Η ερώτηση είναι η εξής: Άραγε, αυτοί οι 127 θα διαμένουν από εδώ και στο εξής σε καλύτερες συνθήκες σε σχέση με την μέχρι τώρα διαβίωση τους; Και γιατί μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε δράσει για εκκένωση κι άλλων κτιρίων που φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες;

Το δεύτερο κτήριο, η Βίλα Ζωγράφου, στην πλατεία Γαρδένιας, σύμφωνα με την αστυνομία θα αποδοθεί στον δήμο Ζωγράφου για χρήση κοινωφελούς σκοπού, κατά πληροφορίες για τη δημιουργία ωδείου. Να υπενθυμίσουμε όμως και πως μέχρι τώρα ως ελεύθερος πολυχώρος έκφρασης λειτουργούσε, με προβολές ταινιών, συναυλίες και λοιπές εικαστικές δράσεις. Ποιος εξασφαλίζει ότι δεν θα ερημώσει σε μερικούς μήνες, κάτι που έχουμε δει να γίνεται με ουκ ολίγα κτίρια που περνούν στο κράτος; Και ποιος εξασφαλίζει πως δεν θα καταστραφεί το παρκάκι που περιβάλει το κτίριο, ένα από τα λίγα που σπάνε τη γκρίζα οικιστική μονοτονία του κέντρου;

Σε κάθε περίπτωση είναι θέμα κυβερνητικής βούλησης ό,τι προέκυψε, και εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται αφενός να διασφαλίζει πως οι δικαιούχοι φιλοξενίας πρόσφυγες θα ζουν υπό τις καταλληλότερες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στις “επίσημες δομές” και πως αφετέρου, κτίρια σαν τη Βίλα Ζωγράφου δεν θα αφεθούν εκ νέου στη μοίρα τους, μετά την ανακατάληψη τους.

Διαφορετικά, θα μιλάμε και πάλι για κινήσεις μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.