Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας: Η γιορτή του σεξισμού

Σήμερα “εορτάζεται” η αμερικανικής προελεύσεως (καμία έκπληξη σε αυτό) Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας, ή αλλιώς, η “γιορτή του άνδρα”, για κάποιους. Την ώρα που γράφονται αυτές τις γραμμές, ο Ντόναλντ Τραμπ αισθάνεται υπερήφανος στην τοποθεσία Λευκός Οίκος. Και ένας vegan straight άνδρας αναρωτιέται αν πρέπει να χαρεί ή όχι. Οι gay αποκλείονται φυσικά.

Πέραν της γραφικότητας των παγκοσμίων ημερών καθεαυτών, λες δηλαδή και θα αλλάξει κάτι με τρόπο μαγικό αν κάνεις focus πάνω του για 24 ώρες, εδώ έχουμε μια “παγκόσμια ημέρα” αποθέωσης του σεξισμού. Και τα τελευταία χρόνια, ο εορτασμός της γίνεται επί τούτου, ως “απάντηση” στο κίνημα #metoo, έχοντας όμως και φερετζέ.

Για να συνεννοούμαστε όμως με ακρίβεια, τι είναι τελικά η Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας;

Υποτίθεται λοιπόν πως ένα μήνα μετά τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ή αλλιώς ένα μήνα μετά την “καπιταλιστική γιορτή της αγάπης” κατά την οποία ο άνδρας οφείλει να κάνει δώρα στην κυρά του, οι γυναίκες ανταποδίδουν στους αγαπημένους τους τα δώρα που έχουν λάβει από εκείνους, προσφέροντάς τους γαστρονομική και σεξουαλική ικανοποίηση. Η όλη ιστορία ξεκίνησε από τον ραδιοφωνικό παραγωγό Τομ Μπέρτσι, ο οποίος εμπνεύστηκε αυτή την “ανδρική” Παγκόσμια Ημέρα ως σάτιρα, και έκτοτε έχουν γίνει προσπάθειες καθιέρωσής της μέσω διαδικτύου. Η σάτιρα έγινε σωστός θεσμός, με δική της ιστοσελίδα, εμπόρευμα, ακόμα και ύμνο.

Προφανώς και οι ανά τον κόσμο φαλλοκράτες, είναι ένθερμοι υποστηρικτές της, συνοδεύοντας τις αναφορές τους σε αυτή με σεξιστικά τσιτάτα και αντίστοιχα αστειάκια. Και εδώ έρχεται ο φερετζές που λέγαμε παραπάνω.

Μετά τις παγκόσμιες αποκαλύψεις σεξιστικών επιθέσεων και κακοποιήσεων των τελευταίων ετών, οι άνθρωποι που τρέχουν το επίσημο site της Ημέρας, το “officialsteakandblowjobday.com”, αποφάσισαν να συνδέσουν την επέτειο με φιλανθρωπική δράση κατά του καρκίνου του μαστού. Τι κάνει ο χρήστης; Μπορεί να προσφέρει από 3 μέχρι 50 δολάρια στον οργανισμό αντικαρκινικής ενημέρωσης Coppafeel, εκ των οποίων το 80% πάει σε αντικαρκινικούς σκοπούς και το 20% στους διοργανωτές των εορτασμών στις ΗΠΑ, “έτσι ώστε η Steak and BJ day να είναι πιο λαμπρή τον επόμενο χρόνο” όπως μας ενημερώνουν.

Φαρσοκωμωδία; Ξεκάθαρα. Γιατί μια κατ’ επίφαση φιλανθρωπική συσχέτιση του όλου θέματος, δεν αλλάζει την ουσία και την καθεαυτή προσέγγιση γύρω από τις σχέσεις και το πώς τις βλέπουν οι θιασώτες του concept. Στερεοτυπικό δούναι και λαβείν. Ο παραδοσιακός άνδρας κάνει δώρα στη γυναίκα, η γυναίκα ανταποδίδει ευλαβικά, ως αντικείμενο ηδονής. Η αποθέωση των στερεοτύπων (γιατί επίσης αν είσαι άνδρας απολαμβάνεις καλύτερα μια μπριζόλα απ’ ό,τι μια γυναίκα ή αν είσαι άνδρας δεν μπορείς να μαγειρέψεις καλύτερα μια μπριζόλα απ’ ό,τι μια γυναίκα και πάει λέγοντας).

Πολλοί λένε πως η σημερινή “επετειακή ημέρα” είναι γραφική και παρωχημένη. Πως εντάξει ρε παιδί μου, ας κάνουμε και λίγο χαβαλέ. Δεν νομίζω κύριοι.

Όταν ακόμη και σήμερα, εν έτει 2019 και στην πολιτισμένη -και καλά- Δύση, γυναίκες δολοφονούνται από ζηλόφθονους συζύγους, όταν κορίτσια βιάζονται και διαπομπεύονται ή απειλούνται με βίντεο, όταν κοπέλες κακοποιούνται μέχρι θανάτου και όλα αυτά γίνονται δίπλα μας, στις γειτονιές μας, ο χαρακτηρισμός “γραφικό” είναι από μόνος του το λιγότερο ελλειπής. Η διαιώνιση των στερεοτύπων είναι κατ’ ουσίαν αυτή που διαιωνίζει τη θυματοποίηση και τις ανισότητες.

Θα έλεγε κανείς πως για πολλές γυναίκες, η μέρα “μπριζόλας και πεολειχίας” είναι μια καθημερινή καταναγκαστική πραγματικότητα, χωρίς οι ίδιες να λαμβάνουν μια ισότιμη αντιμετώπιση. Καμία μέρα του χρόνου, ούτε καν του Αγίου Βαλεντίνου.

Τα ΜΜΕ που διατείνονται πως στέκονται στο πλευρό του #metoo κινήματος, οφείλουν τουλάχιστον να μην αναπαράγουν την Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας εν είδει αστεισμού. Μια Παγκόσμια Ημέρα που μας έρχεται λίγες μέρες μετά την αντίστοιχη της Γυναίκας, η οποία στον αντίποδα ορθώς μνημονεύεται και αναλύεται ενδελεχώς, καθώς η πατριαρχεία ζει και βασιλεύει. Και όποιος το αρνείται, απλώς υποκρίνεται.

Τέλος, να πούμε πως σήμερα, 14 Μαρτίου, στην Ιαπωνία, την Ταΐβάν, τη Νότια Κορέα, το Βιετνάμ, το Χονγκ Κονγκ, τη Μαλαισία και κάποιες περιοχές της Κίνας, γιορτάζουν τη White Day και όχι την αμερικανική Steak and BJ day που προσωπικά, με επαναφέρει στις εποχές που μεσουρανούσαν τα εξώφυλλα lifestyle περιοδικών Κωστοπουλέϊκης αίσθησης και ψευδαίσθησης.

Στις παραπάνω χώρες που αναφέραμε, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα κορίτσια είναι αυτά που προσφέρουν σοκολάτες στα αγόρια και κατά τη “Λευκή Μέρα”, τα αγόρια ανταποδίδουν ζαχαρωτά στα κορίτσια τους, ή στον/στην παρτενέρ τους, γενικά. Ομολογουμένως, πιο δίκαιο. Ή αν θέλετε, λιγότερο macho.

Σε γενικές γραμμές πάντως, ναι, να κάνετε δώρα στον αγαπημένο ή την αγαπημένη σας, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Κάθε μέρα όμως. Οποιαδήποτε τυχαία μέρα. Χωρίς καπιταλιστικούς συμβολισμούς και στερεότυπα. Χωρίς πλαίσια και στερεοτυπικές επιταγές, έχει περισσότερη πλάκα και νόημα. Γιατί στην τελική, αυτές οι εκπλήξεις είναι εκείνες που κάνουν χαρούμενο και περισσότερο κόσμο εκεί έξω.

ΥΓ. Μια ευφάνταστη απάντηση προς τους φαλλοκράτες της υφηλίου είναι το Cake And Cunnilingus Day στις 14 Απριλίου. Για να τηρούμε και τις ισορροπίες δηλαδή.