Πριν κράξεις τις καταλήψεις, δες τα πραγματικά προβλήματα των ΕΠΑΛ

Εκκενώθηκαν λοιπόν την Παρασκευή καταλήψεις μαθητών στη Λαμία μετά από επέμβαση της αστυνομίας. Οι περισσότεροι στάθηκαν στο γεγονός ότι κακώς γίνεται η κατάληψη a priori, μιας και είναι πράξη “παραβατική”, άρα ορθά έπραξαν οι αρχές. Άλλοι έκριναν τα αιτήματα των μαθητών ως ανεπαρκή.

Συμφωνώ πως το επιχείρημα ότι δεν ακούγεται το κουδούνι είναι ολίγον ανεδαφικό και στερείται ουσίας, υπάρχουν όμως και παθογένειες που αξίζουν της προσοχής μας και εντάσσονται στις “μνημονιακές ευθυγραμμίσεις” μας, για τις οποίες δεν έχουν βρεθεί ισοδύναμες λύσεις.

Το πρώτο που οφείλει να δει κανείς εδώ, είναι το γιατί οι μαθητές των ΕΠΑΛ μαζί με τους καθηγητές τους σε όλη την επικράτεια της χώρας, ξεσηκώνονται. Πέραν από τα αιτήματα για παύση του εκφοβισμού και για καθάρισμα των τουαλετών τους, τα παιδιά των Τεχνικών Λυκείων της Λαμίας ζητούν μεταξύ άλλων να λειτουργήσουν τα εργαστήρια τους, να παραδοθούν τα βιβλία της ειδικότητας που δεν έχουν πάρει ακόμη και να βελτιωθούν οι υλικοτεχνικές υποδομές. Λογικά πράγματα δηλαδή.

Και αν δεν μας αρκούν τα αιτήματα των ιδίων των παιδιών, ας ρίξουμε μια ματιά στα αντίστοιχα των γονιών και των καθηγητών τους.

Ένα μονάχα παράδειγμα μας έρχεται από το ΕΠΑΛ Γαλατά:

“Το ΕΠΑΛ ΓΑΛΑΤΑ είναι το μοναδικό σχολείο Τεχνολογικής εκπαίδευσης στην ευρύτερη περιοχή και εξυπηρετεί κυριως μαθητες του Δήμου Τροιζηνίας – Μεθάνων, του Δήμου Πόρου και Επιδαύρου. Είναι επίσης το Λύκειο με το μεγαλύτερο αριθμό μαθητών στην περιοχή γεγονός που δείχνει και τον προσανατολισμό γονιών και παιδιών προς τεχνικά επαγγέλματα.” γράφουν οι γονείς σε επίσημη ανακοίνωση που απέστειλαν στο αρμόδιο υπουργείο. Και συνεχίζουν ως εξής:

“Θα πρέπει να γνωρίζεται πως οι ενέργειες σας για κατάργηση ειδικοτήτων από το ΕΠΑΛ ΓΑΛΑΤΑ δημιουργεί μέγιστο πρόβλημα όχι μόνο στους καθηγητές που τα υποστηρίζουν αλλά κυρίως στα παιδιά και τις οικογένειες τους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτό το είδος και τομέα εκπαίδευσης. Η πρόφαση σας ότι δεν μπορούν να υπάρχουν τμήματα κάτω από ένα ελάχιστο αριθμό μαθητών καταρρίπτεται αμαχητί διότι καταργείτε τμήματα του σχολείου μας οδηγώντας μας σε πλήρη απόγνωση. Τα πλησιέστερα ΕΠΑΛ βρίσκονται στο Ναύπλιο ( 80 χλμ) και στην Αίγινα. Οι αποστάσεις είναι απαγορευτικές και οι συγκοινωνίες ανύπαρκτες και ιδιαίτερα το χειμώνα”.

Ζητούν λοιπόν οι άνθρωποι την άμεση λειτουργία όλων των Τμημάτων του ΕΠΑΛ ΓΑΛΑΤΑ, “που αποτελούν όνειρο ζωής για αρκετούς μαθητές και που κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους το στερήσει, θυσιάζοντάς το στον βωμό της λιτής δημοσιονομικής πολιτικής”. Ακόμη ένα παράδειγμα; Στο εσπερινό ΕΠΑΛ Καλαμάτας υπάρχουν μαθητές που είναι εργαζόμενοι την ημέρα, οι οποίοι λόγω της κατάργησης της ειδικότητάς τους ή θα πρέπει να το εγκαταλείψουν ή να μετακομίσουν στην Κόρινθο, αφήνοντας τις εργασίες τους.

Η σημαντικότητα όμως της ενίσχυσης των πολύπαθων ΕΠΑΛ, πολλαπλασιάζεται εν μέσω κρίσης, μιας και οι τεχνικές επαγγελματικές θέσεις μπορούν να αποτελέσουν “καταφύγιο” κόντρα στην ανεργία και να προσφέρουν λύσεις.

Την ίδια ώρα όμως, οι κινητοποιήσεις πολλαπλασιάζονται σε Λάρισα, Πελοπόννησο, Βόρεια Ελλάδα, στα νησιά, σε όλη την περιφέρεια. Και πολλαπλασιάζονται επειδή αυτά τα προβλήματα θίγουν περισσότερο τους μαθητές της περιφέρειας που εξαναγκάζονται σε μεγάλες μετακινήσεις και καθημερινά έξοδα.

Οι εκπαιδευτικοί της ΕΛΜΕ Ηλείας καταγγέλλουν από τη δική τους τη μεριά πως υπάρχει θέμα μη πρόσληψης – ακόμα – εκπαιδευτικών σε πολλές ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, με αποτέλεσμα σε κάποια τμήματα οι μαθητές, να κάνουν – θεωρητικά – δυο ημέρες μάθημα και τρεις να μένουν στο σπίτι.

Στη δε Λάρισα, οι μαθητές ζητούν τα παρακάτω:

“Εμείς οι μαθητές του 4ου ΕΠΑΛ Λάρισας, ζητάμε: Την έγκριση λειτουργίας του τομέα Εφαρμοσμένων Τεχνών (Β΄ τάξης), τη λειτουργία όλων των εργαστηρίων στον χώρο του σχολείου, καθώς και τη στήριξη σε αναλώσιμα υλικά, βιβλία ειδικοτήτων και κυρίως βιβλία για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, επίσπευση της διαδικασίας μετακίνησης του 4ου ΕΠΑΛ στον χώρο της παλιάς Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, (πρώην σχολή Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας). Είναι η μόνη λύση που θα βοηθήσει το σχολείο να λειτουργήσει αυτόνομα, να αναπτυχθεί και να λύσει οριστικά το πρόβλημα στέγασης καθώς και του 13ου Λυκείου Λάρισας”.

Οι εκπαιδευτικοί του 4ου ΕΠΑΛ, κατήγγειλαν ότι: “Τα σχολεία τεμαχίζονται… Οι μαθητές περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο, για να καταφέρουν να φοιτήσουν στην ειδικότητα που επέλεξαν”. Και ζητούν: “Καμία μεταφορά εργαστηρίων για να μην εξαναγκάζονται μαθητές και καθηγητές να μετακινούνται από το 4ο ΕΠΑΛ στο 3ο και στο 1ο Εργαστηριακό Κέντρο Λάρισας, που βρίσκονται σε άλλα σχολικά συγκροτήματα”.

Με άλλα λόγια δημιουργούνται μαθητές – μπαλάκι του τένις.

Και ακόμη μια εύστοχη παρατήρηση από την ΕΛΜΕ Λάρισας: “Υπάρχει μεγάλη μείωση τομέων, ειδικοτήτων και τμημάτων γενικής παιδείας, που οδηγεί σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις ΕΠΑΛ. Επιπλέον, ανοίγει ο δρόμος για να καταργηθούν στην πράξη, συγκεκριμένοι τομείς σε πανελλαδικό επίπεδο. Στις συνθήκες αυτές τα ολιγομελή τμήματα που έφτασαν προς έγκριση σε Διευθύνσεις και Περιφέρειες ήταν τα λιγότερα από κάθε άλλη φορά. Αντίστοιχα, εγκρίθηκαν τα λιγότερα από κάθε άλλη φορά, προς το παρόν. Η πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, είναι σε πλήρη εξέλιξη στη χώρα μας”.

Στα παραπάνω να προσμετρηθεί ότι υπάρχουν μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες που χρειάζονται ολιγομελή τμήματα για τη φοίτηση τους και δεν μπορούν να κάνουν μεγάλες αποστάσεις, κινδυνεύοντας να μείνουν εκτός (ανεξαρτήτως με το αν οι γονείς τους είναι σε οικονομική κατάσταση για να τους εξασφαλίσουν τις μετακινήσεις).

Όταν εφαρμόστηκε ο “κόφτης” στην παιδεία

Με βάση αυτή την πολιτική της κυβέρνησης που περιγράφεται από τα παραπάνω, στα ΕΠΑΛ χαρακτηρίζονται ως ολιγομελή και χρειάζονται έγκριση τμήματα με 11 και 12 μαθητές ανά Τομέα (με ελάχιστο τους 13 μαθητές σύμφωνα με την εγκύκλιο Φίλη) και τμήματα με 8 έως 9 μαθητές στην ειδικότητα (ελάχιστο όριο οι 10 μαθητές). Πρόκειται για προληπτική εφαρμογή του “αυτόματου κόφτη”, για εφαρμογή της μνημονιακής εκπαιδευτικής πολιτικής στις κατευθύνσεις της ΕΕ και της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ.

Εν προκειμένω έχει απόλυτο δίκιο ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, ο οποίος κατέθεσε στη Βουλή πως με το “τσεκούρι” στα ολιγομελή τμήματα των ΕΠΑΛ φορτώνεται ένα ακόμη βάρος στη μέση οικογένεια με τους μαθητές να μένουν ξεκρέμαστους και να αναγκάζονται να μετακινούνται από περιοχή σε περιοχή, ή από πόλη σε πόλη. Χωρίς να παραγνωρίζουμε, όπως προείπαμε, ότι υπάρχει και έλλειψη σε υλικό για τα εργαστήρια των τμημάτων και ανάλογη υποστελέχωση τους.

Και φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για “φιλολαϊκή πολιτική” όταν οι μαθητές της Αίγινας και της Σαλαμίνας αναγκάζονται να πάνε στον Πειραιά για να βρουν τις ειδικότητες τους και μετακινούνται καθημερινά επιβαρυνόμενοι με επιπλέον έξοδα. Γι΄αυτό ακριβώς τον λόγο ξεσηκώνονται δεκάδες τεχνικά Λύκεια σε όλη τη χώρα προχωρώντας σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις με στόχο να αυξήσουν την πίεση προς τα πάνω.

Να σημειωθεί ότι ο κ. Φίλης απάντησε στη Βουλή πως τα τμήματα έχουν στελεχωθεί κανονικά, πως τα βιβλία παραδίδονται, πως δεν θα κλείσουν μικρά τμήματα και πως δεν είναι ενήμερος για τις κινητοποιήσεις. Η πραγματικότητα όμως, τον ξεπερνά.

Το ενδιαφέρον τέλος είναι ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας γαλουχήθηκε μέσα από τις καταλήψεις. Επί πρωθυπουργίας του, εκκενώνονται καταλήψεις με επέμβαση της αστυνομίας και τα πραγματικά αιτήματα των ΕΠΑΛ, δεν εισακούονται επί της ουσίας.

Αλλά αυτή είναι η “δύναμη” της εξουσίας. Κατάλαβες;