Τα δικαιώματα των ΑμεΑ δεν είναι για πολιτική ρεκλάμα

Ωραία τα άρθρα που εμείς οι δημοσιογράφοι γράφουμε με αφορμές τις Παγκόσμιες Ημέρες, αλλά πέραν αυτών και με αφορμή την επικαιρότητα, σε αυτό το σημείο πρέπει να επαναφέρουμε την ουσία των πραγμάτων και όχι απλά να μείνουμε στην κορυφή του παγόβουνου.

Κοινώς, στην πολιτική -φαινομενικά- αντιπαράθεση που στήθηκε με αφορμή ένα ακόμη κοινωνικό ζήτημα το οποίο χάνεται μέσα στο πλέγμα παθογενειών του ελληνικού γραφειοκρατικού τέρατος.

Πλήρη δικαιώματα ΑμεΑ έχει λοιπόν ένας άνθρωπος (προτιμώ το άνθρωπος από τη λέξη “άτομο”) που του δίδεται το ποσοστό 67% και άνω. Το πώς του δίδεται αυτό το ποσοστό έχει να κάνει με την κρίση της Επιτροπής που λαμβάνει υπόψη τις παραμέτρους της εκάστοτε περίπτωσης και το ποσοστό αναθεωρείται.

Στα αιτήματα των ΑμεΑ είναι μεταξύ άλλων η “κατάργηση του νέου τρόπου αξιολόγησης της αναπηρίας βάσει της λειτουργικότητας κατ’ απαίτηση των δανειστών προκειμένου να μειωθεί η κρατική δαπάνη για τις προνοιακές παροχές”.

Είναι μια πρακτική αυτή που εφαρμόζεται εντατικά τα τελευταία έτη σε κράτη όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και πάει “πακέτο” με την ευρύτερη νεο-φιλελευθεροποίηση της κοινωνικής πολιτικής, η οποία διυλίζεται μέσα σε ένα δαίδαλο γραφειοκρατίας για να καταλήξουμε στις περικοπές. Η φιλοσοφία εδώ είναι απλή: Το κράτος ναι μεν προβλέπει επιδόματα, αυτά όμως παρέχονται όλο και πιο δύσκολα, ή για μικρό χρονικό διάστημα.

Και δυστυχώς, ως κράτος δεν έχουμε αποφύγει την μνημονιακή πλαισίωση (ή μεταμνημονιακή διαιώνιση αν θέλετε) της διαχείρισης των δικαιωμάτων αυτών.

Αποτέλεσμα, είναι για παράδειγμα η διακοπή των προνοιακών επιδομάτων σε ΑμεΑ που απασχολούνται με επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης του ΟΑΕΔ ή και σε κοινωφελή προγράμματα ενίσχυσης της απασχόλησης.

Προχωρώντας, στα δικαιώματα ενός ΑμεΑ, μεταξύ άλλων είναι τα εξής:

-Συμμετοχή σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για θέσεις στο Δημόσιο Τομέα που αφορούν ΑμεΑ.

-Συμμετοχή σε επιδοτούμενα προγράμματα επιμόρφωσης του ΟΑΕΔ για ΑμεΑ.

-Εύρεση επιδοτούμενης εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα μέσω ΟΑΕΔ για ΑμεΑ.

Το ότι τα παραπάνω πρέπει να αυξηθούν, είναι κάτι που πρέπει να το δούμε διαχρονικά και επί της ουσίας.

Στατιστικά στοιχεία για την εργασία των ανθρώπων με αναπηρία, εδώ

Η όλη κουβέντα που άνοιξε μετά τις χυδαίες διατυπώσεις Πολάκη και την επιλογή Κυμπουρόπουλου να συμπορευθεί με ένα κόμμα που (δυστυχώς) στεγάζει και στελέχη τα οποία ελαχίστως ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, πρέπει να προκαλέσει την εκκίνηση μιας νέας διακομματικής συζήτησης για το πώς ζούνε οι συνάνθρωποί μας αυτοί στην Ελλάδα, εν έτει 2019.

Για το αν μπορούν να κινηθούν στους δρόμους, για το αν υπάρχουν τελικά ράμπες και ειδικές διαγραμμίσεις, για το αν υπάρχει δηλαδή προσβασιμότητα σε δημόσιες υπηρεσίες, για το αν εφαρμόζονται οι ποινές έναντι όσων δεν εναρμονίζονται με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ, για το αν η Ιατροφαρμακευτική και Νοσοκομειακή Κάλυψη είναι πράγματι δωρεάν, για το αν οι διακρίσεις έχουν καταργηθεί επί της ουσίας όπως προβλέπει η χάρτα δικαιωμάτων της ΕΕ, για όλα αυτά και για άλλα τόσα.

Κυρίως όμως, για το αν σαν κράτος έχουμε την κουλτούρα να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους αυτούς με πράξεις και όχι με πολιτικές εξαγγελίες.

Κι αν δεν την έχουμε, για το πώς θα την αποκτήσουμε, καθώς όλα, είναι ζήτημα Παιδείας, όσες φορές κι αν αναγκαζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε αυτό.

Είναι τέλος αδιανόητο, όπως σημειώθηκε και παραπάνω, να συνδέονται ακόμη τα δικαιώματα, τα επιδόματα και η προνοιακή πολιτική με τις μνημονιακές και μεταμνημονιακές υποχρεώσεις. Το πρόβλημα άλλωστε σημείωνε πρόσφατα με ανακοίνωσή της η ίδια η Κωνσταντίνα Κούνεβα ζητώντας “πραγματική και πλήρη εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, από τους κανονισμούς προσβασιμότητας των μέσων μεταφοράς μέχρι την Ευρωπαϊκή Κάρτα Αναπηρίας. Υπάρχει τρομακτικό κενό εφαρμογής, που πηγάζει κυρίως από το γεγονός ότι αναγνωρισμένα κοινωνικά δικαιώματα στην πράξη ακυρώνονται όταν εφαρμόζονται οι άκαμπτοι κανόνες της δημοσιονομικής λιτότητας. Αυτό είναι το νόημα της θέσης που έχει πάρει σε αρκετά ψηφίσματα το ΕΚ, οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες να είναι ισότιμοι. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους στην ΕΕ, για να αποκτήσουν υπόσταση για τους 80.000.000 πολίτες με αναπηρία οι διακηρύξεις περί “Κοινωνικής Ευρώπης”.

Το παιχνίδι χάνεται εκεί. Και δυστυχώς, δεν φαίνεται πως μια κυβέρνηση ΝΔ θα κάνει κάτι προς την αντίθετη κατεύθυνση, αν κρίνουμε από τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα της ως κυβερνητικός πόλος στα προ ΣΥΡΙΖΑ έτη.

ΥΓ. Απότοκος της μνημονιακής πολιτικής είναι το γεγονός πως ακόμη δεν έχουν καταβληθεί αναδρομικά οι μνημονιακές περικοπές, τα Δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας στους συνταξιούχους αναπηρίας, στους συνταξιούχους γήρατος με τις ειδικές διατάξεις περί αναπηρίας και στα συνταξιοδοτούμενα λόγω θανάτου τέκνα εφόσον έχουν κριθεί ανίκανα για κάθε βιοποριστικό επάγγελμα, που παρανόμως παρακρατήθηκαν, όπως αυτά τα ποσά καταβάλλονταν μέχρι 31-12-2012.

Όλα τα αιτήματα των ΑμεΑ, μπορείτε να τα βρείτε εδώ