Η ‘πλατεία’ ήταν γεμάτη (;)

Τελικά, τι είναι οι #παρατηθείτε; Είναι απόγονοι των «αγανακτισμένων» όσοι καλούν σε διαδήλωση κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στο Σύνταγμα, στις 15 Ιουνίου ή, μήπως, είναι συνεχιστές των «μένουμε Ευρώπη»;

Αν το δεις οργανωτικά, οι πολίτες που καλούν την κυβέρνηση να παραιτηθεί, να φύγει, γενικώς να μας απαλλάξει από την παρουσία της, θυμίζουν «αγανακτισμένους». Χρησιμοποιούν ως οργανωτικό ιστό το διαδίκτυο, ακολουθούν το νήμα της «πλατείας», δεν έχουν αρχηγούς και εκπροσώπηση. Το ίδιο το σλόγκαν της κινητοποίησης – «ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα, πολίτες μόνο!» – μεταδίδει το μήνυμα του αυθόρμητου και ανακυκλώνει μία συγκεκριμένη εμπειρία αυτοοργάνωσης.

Αν, πάλι, δούμε την υπόθεση πολιτικά, η επιχειρηματολογία των περισσότερων #παρατηθείτε αναπαράγει το βασικό σχήμα που έριξε στην πολιτική αγορά το μπλοκ των «μένουμε Ευρώπη», την εποχή του δημοψηφίσματος: την εικόνα, δηλαδή, δύο αντίπαλων ιδεολογικά και πολιτισμικά  Ελλάδων. Μιας Ελλάδας που βλέπει προς την Ευρώπη και μάχεται για τις μεταρρυθμίσεις και μιας άλλης, που παραμένει δέσμια των ψευδαισθήσεων και όμηρος του λαϊκισμού.

Υπό αυτή την έννοια, οι #παρατηθείτε αντλούν από το οργανωτικό πείραμα  των «αγανακτισμένων» και φιλοδοξούν να αναβιώσουν την – αποτυχημένη εκ του αποτελέσματος – ιδέα της πολιτικής και κοινωνικής πόλωσης, που συσπείρωσε το καλοκαίρι του 2015 ένα τμήμα μόνο των «φιλοευρωπαϊκών» δυνάμεων και παρέδωσε τις υπόλοιπες στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κίνδυνος είναι διπλός: η κινητοποίηση της 15ης Ιουνίου απειλείται  να αναπαράγει αρνητικές όψεις των «αγανακτισμένων» – όπως υπήρξε η συστέγαση στην πλατεία των πιο ετερόκλητων και αλλοπρόσαλλων πολιτικών μορφωμάτων – αλλά και να εκθέσει τη μερίδα εκείνη των «μένουμε Ευρώπη» που υποστηρίζει το εγχείρημα, αφού ένα μεγάλο μέρος τους εκδηλώνει ήδη δημοσίως την απροθυμία του να συμμετάσχει στη συγκέντρωση.

Ο λόγος είναι προφανής: αν η κινητοποίηση δεν έχει τον όγκο που προσδοκούν οι οργανωτές της ή αν, εν πάση περιπτώσει, κριθεί μικρότερη από την αντίστοιχη του «φιλοευρωπαϊκού μπλοκ» στο δημοψήφισμα, οι «μένουμε Ευρώπη» θα έχουν περάσει κάτω από τον πήχη. Αλλά και εφάμιλλη αν είναι, η έλλειψη σαφούς στόχου και αιτήματος – ως γνωστόν, οι παραιτήσεις κυβερνήσεων υπακούουν σε συνταγματικούς και όχι σε διαδικτυακούς κανόνες – μπορεί να έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς, η ανάληψη ρίσκου, μικρού ή μεγαλύτερου, είναι σύμφυτη με την πολιτική δραστηριότητα και οι διοργανωτές της συγκέντρωσης έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα  να «μετρήσουν» την πρωτοβουλία τους. Αυτό που δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αλλά την κοινωνία στο σύνολό της, είναι να αποκλειστεί με τη συνδρομή όλων η πιθανότητα να περάσει κάποια στιγμή και στους δρόμους ο διάχυτος διχασμός του διαδικτύου και οι ασκήσεις μίσους, στις οποίες επιδίδονται οι φανατικοί κάθε πλευράς. Γιατί, τότε, πράγματι, δεν θα μένουμε Ευρώπη…

*Ο Χρήστος Μαχαίρας είναι δημοσιογράφος