Φοβούμενοι τα άκρα, δεν κάνουμε πολιτική

Η Δημοκρατία δεν πρέπει να φοβάται κανέναν. Έχει την πολιτική μέθοδο εξάλλου να απομονώνει τις δυνάμεις που φέρονται να την απειλούν.

Ο πολιτικός κόσμος της χώρας είναι κάθετος. “Δεν θέλουμε τους νεοναζί στη Βουλή”. Τα κανάλια αποφεύγουν να μεταδώσουν τα μηνύματα της Χρυσής Αυγής, τα πολιτικά blog οργιάζουν και ο απλός κόσμος τρέμει το ενδεχόμενο ανόδου ενός ακροδεξιού σχήματος.

Το ίδιο συνέβαινε παλαιότερα και με την Άκρα Αριστερά. Το ίδιο συμβαίνει και με τα αναρχικά σχήματα. Ένας αλόγιστος φόβος, ένας παράλογος πανικός, ένας μανδύας ανασφάλειας που δεν οφελεί κανέναν άλλον παρά τα ίδια αυτά σχήματα.

Γιατί όμως να φοβόμαστε; Γιατί να έχουμε αυτή την αντίδραση απέναντι σε κάτι τόσο “μικρό” σε πολιτική δύναμη; Η μεγαλύτερη δύναμη της σημερινής Δημοκρατίας εξάλλου είναι η επικράτηση της πλειοψηφίας. Όχι του 3%, ούτε του 6%.

Ο αποκλεισμός που μετατρέπεται σε όπλο

Αυτός ο άκρατος φανατισμός ενάντια σε κάθε τι “επικίνδυνο” για την πολιτική τάξη δεν εξυπηρετεί την κοινωνία. Σαφέστατα και υπάρχουν μνήμες στον Ελληνικό λαό που κάνουν το μεγαλύτερο ποσοστό του πολιτικά σκεπτόμενου κόσμου να αντιδρά. Η αντίδραση όμως είναι λανθασμένη.

Ο παραμερισμός της Ακροδεξιάς από την πολιτική, δεν κάνει τίποτα λιγότερο από το να την ενδυναμώνει.

Η προσπάθεια αφανισμού οιασδήποτε ειδησεογραφίας για την Χρυσή Αυγή και η εναντίωση στις βλέψεις που έχει για είσοδο στην Βουλή, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συσπειρώσουν τον κόσμο της, να πεισμώσουν τους οπαδούς της και να τους οδηγήσουν σε ακρότητες.

Ένας τέτοιου είδους αποκλεισμός, όσο επιθυμητός και να είναι πολιτικά από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, δεν έχει οφελήσει ποτέ ιστορικά κάποιο πολίτευμα.

Υπάρχει καπνός. Υπάρχει και φωτιά.

Οι δημοσκοπήσεις εκφράζουν μία τάση. Η κάλπη θα έρθει είτε για να επιβεβαιώσει τις δημοσκοπήσεις είτε για να αποδείξει ότι μέσα στο παραβάν, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε που ο λαός δίνει δύναμη σε έναν σχηματισμό στις δημοσκοπήσεις, για να του την αφαιρέσει στην κάλπη.

Είμαι κάθετα αντίθετος με τις θέσεις της Χρυσής Αυγής. Και σίγουρα δεν ανήκω στο ποσοστό εκείνο που θα την στηρίξει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα σεβαστώ το δικαίωμά τους στην πολιτική. Κι αυτό γιατί υπάρχει ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που φέρεται να συμπαθεί τις πολιτικές διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας οφείλουμε όλοι να το σεβαστούμε και κυρίως να μην το φοβόμαστε.

Θα ήταν καθαρά αντιδημοκρατικό να απαρνηθούμε την ύπαρξη οποιουδήποτε ιδεολογικού σχηματισμού. Να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν στον χάρτη από την στιγμή που είναι εκεί. Η Δημοκρατία είναι αυτή που μας έμαθε να σεβόμαστε την άποψη του ενός, η Δημοκρατία είναι εκείνη που θα δώσει την διέξοδο και τώρα.

Η διέξοδος της Δημοκρατίας

Κάθε δημοκρατικό πολίτευμα (ακόμα και αυτή η επίφαση της Δημοκρατίας που λειτουργεί στον Δυτικό Κόσμο) έχει τις ασφαλιστικές δικλείδες για να απομονώσει μια πολιτική χωρίς μέλλον. Είναι η ίδια η πολιτική που αποδεικνύει εντός και εκτός Κοινοβουλίου ποιές πρακτικές και ποιές ιδεολογίες είναι αποδεκτές από την κοινωνία.

Η σημερινή Δημοκρατία μπορεί να σέβεται τη γνώμη του ενός αλλά θωρακίζει την γνώμη των πολλών. Και είναι η κοινωνία εκείνη η οποία είτε θα αποδεχθεί μια ιδεολογία και θα την ενδυναμώσει είτε θα την αφήσει στο 5, το 3 και το 1 τοις εκατό μέχρι να την εκμηδενίσει.

Ας αφήσουμε λοιπόν την δημοκρατία να κάνει την δουλειά της.

* Ο Χρήστος Χατζηιωάννου σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών πριν μεταβεί στο Λονδίνο για μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις και την Σύγχρονη Πολιτική Θεωρία. Εργάστηκε στον Όμιλο του Πηγάσου. Από τον Μάιο του 2011 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο Oneman.gr.