Της Ελένης Λαζάρου
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με την μανία της φύσης τρέχουν να κρυφτούν. Ο Ελληνοκαναδός Γιώργος Κουρούνης παίρνει την κάμερά του και ξεκινά να γράφει….Έχει κυνηγήσει τυφώνες , ανεμοστρόβιλους, χιονοστιβάδες, καταιγίδες σκόνης, γιγαντιαίο χαλάζι , έχει βρεθεί μέσα σε ενεργά ηφαίστεια δίπλα στην καυτή λάβα, έχει κολυμπήσει δίπλα σε πεινασμένα πιράνχας.
Το περίεργο αυτό κυνήγι των ακραίων καιρικών φαινομένων που τον έκανε παγκοσμίως διάσημο αφού οι εκπομπές του προβάλλονται στο κανάλι Discovery Channel, στο National Geographic Explorer, στο BBC TV, στο CNN και φυσικά στο δικό του τηλεοπτικό πρόγραμμα περιπέτειας Angry Planet, το οποίο έχει μεταδοθεί σε περισσότερες από 100 χώρες ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια όπως λέει στο News247.gr.
“Όσο μεγάλωνα είχα πάντα έντονο ενδιαφέρον για την επιστήμη και την φύση αλλά στην πραγματικότητα αποφάσισα να το κάνω στα σοβαρά όταν ήμουν 25 χρονών. Είχα μία μικρή κάμερα και προσπαθούσα να φωτογραφίζω τις αστραπές στον ουρανό του Τορόντο. Στην αρχή ήταν τρομερό και το μόνο που κατάφερνα ήταν να βρέχομαι. Όσο περνούσε ο καιρός όμως μάθαινα περισσότερα και περισσότερα και τότε το 1997 πήγα το πρώτο μου ταξίδι στην Αριζόνα κατά την διάρκεια του των μουσώνων και έβγαλα μερικές ωραίες φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές καταιγίδες της ερήμου που εκδηλώνονται κάθε Αύγουστο”
Την επόμενη χρονιά βρήκε έναν έμπειρο κυνηγό καταιγίδων από την Οκλαχόμα που έπαιρνε μαζί του άτομα για να τον βοηθήσουν να καταγράψει το δικό του κυνήγι καταιγίδων. Πέρασε δύο εβδομάδες μαζί του. Έμαθε τόσα πολλά από εκείνη την εμπειρία που τον ενέπνευσε να βουτήξει μέσα σε αυτό και να κάνει ακόμη περισσότερα. Από τότε το πάθος του συνέχεια μεγάλωνε. Το ενδιαφέρον του για την επιστήμη , τα ταξίδια, την εξερεύνηση και την καταγραφή των βίαιων δυνάμεων της φύσης μεγάλωνε. Από τις καταιγίδες μεταπήδησε στις φωτιές στα δάση , στα ηφαίστεια και τις χιονοστιβάδες ώσπου κατάφερε να ζει από αυτό.
Τι ακριβώς όμως κάνει ένας κυνηγός καταιγίδων και ποια είναι τα προσόντα που διασφαλίζουν την επιτυχία του;
“Υπάρχουν διαφορετικά είδη κυνηγών καταιγίδων” μας εξηγεί ο Γιώργος Κουρούνης. “ Κάποιοι είναι μετεωρολόγοι που δουλεύουν πάνω στην έρευνα του καιρού. Κάποιοι άλλοι είναι σαν ρεπόρτερ ειδήσεων που καταγράφουν τις τελευταίες πληροφορίες για το τοπικό τηλεοπτικό κοινό. Κάποιοι -σαν εμένα- βιντεοσκοπούν τηλεοπτικά προγράμματα . Η συντριπτική πλειοψηφία των κυνηγών καταιγίδων είναι χομπίστες που ξοδεύουν πολλά χρήματα ταξιδεύοντας όπου τους οδηγεί το δελτίο καιρού. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως οι περισσότεροι κυνηγοί δεν είναι μετεωρολόγοι αλλά έχουν μάθει να προβλέπουν τον καιρό μέσα από τις καταιγίδες. Είναι μία περίεργη κατηγορία ανθρώπων.”
Το κυνήγι των ακραίων καιρικών φαινομένων τον οδήγησε στις ζούγκλες της Ρουάντα όπου ζει ένα σπάνιο είδος γορίλα , βρέθηκε να κολυμπά σε ακτή του Μεξικό μέσα σε ένα κλουβί περιτριγυρισμένος από λευκούς καρχαρίες, πέταξε με ελικόπτερο πάνω από τις τεράστιες φωτιές στο Βόρειο Οντάριο, στο νησιωτικό σύμπλεγμα Βανουάτου στον Νότιο Ειρηνικό όπου παντρεύτηκε πάω στον κρατήρα του ενεργού ηφαιστείου yasur, έκανε καγιάκ με φάλαινες στην Ανταρκτική , πέρασε από εκπαίδευση αστροναυτών σε πτήση μηδενικής βαρύτητας , βρέθηκε μέσα στο Σπήλαιο με τους γιγαντιαίους κρυστάλλους στο Μεξικό 300 μέτρα κάτω από το ορυχείο Νάικα στην έρημο Τσιουάουα -ένα από τα πιο ένα από τα πιο θανατηφόρα περιβάλλοντα του πλανήτη λόγω της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Ο Γιώργος Κουρούνης σταμάτησε να μετρά τα ταξίδια του.
“Έχω χάσει τον λογαριασμό για το πόσα ταξίδια και αποστολές έχω κάνει πάντως μπορώ να σου πω πως έχω βρεθεί σε 65 χώρες και στις 7 ηπείρους. Δεν είναι ασυνήθιστο για μένα να ταξιδεύω 150-220 νύχτες τον χρόνο. Έχω βρεθεί σε 20 τυφώνες , είδα από κοντά πάνω από 100 ανεμοστρόβιλους , σκαρφάλωσα πάνω (κάποιες φορές και κάτω από μέσα) σε δεκάδες ενεργά η σε έκρηξη ηφαίστεια. Τα ταξίδια μου με πήγαν σε μέρη όπως: Μαδαγασκάρη, Γροιλανδία, Ινδία, Παταγονία, Ανταρκτική, Τόνγκα, Ισλανδία, Νέα Ζηλανδία, Κονγκό, Μάλι, Περού, Βραζιλία, Τουρκμενιστάν. Και η λίστα συνεχίζεται.
Μόνο το περασμένο έτος, ήμουν ο φωτογράφος σε μια μεγάλη εκστρατεία στη Μιανμάρ, μετά έκανα αναρρίχηση στα βουνά της Βόρειας Κορέας (ναι, της Βόρειας Κορέας ), αργότερα το καλοκαίρι πέρασα 7 εβδομάδες σε μια αποστολή στο ηφαίστειο στο σύμπλεγμα των νησιών στο αρχιπέλαγος Βανουάτου στον νότιο Ειρηνικό, , κατασκηνώνοντας κοντά σε λίμνη λάβας. Έχω γύρισα τηλεοπτικά προγράμματα στις Μπαχάμες, τη Βρετανική Κολούμπια και τη κοιλάδα του Θανάτου φέτος.”
Οι σκηνές από τις εξερευνήσεις του Γιώργου Κουρούνη κόβουν την ανάσα. Ο ίδιος ομολογεί πως συχνά νιώθει φόβο όμως το αίσθημα αυτό είναι το καμπανάκι που τον κάνει να αναλάβει δράση : “. Ο φόβος με βοηθά να μείνω ζωντανός. Ο πανικός είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγει κανείς. Ο πανικός παγώνει όλες σου τις αντιδράσεις. Πλέον έχω αρκετή εμπειρία ώστε νιώθω πολύ άνετα μέσα σε έναν τυφώνα ή να κρέμομαι από ένα σκοινί μέσα σε ένα ενεργό ηφαίστειο. Προσπαθώ να συγκεντρώνομαι σε ότι συμβαίνει γύρω μου. Θα τρομοκρατούμουν προσπαθούσα να πετάξω ένα αεροπλάνο γιατί δεν το έχω ξανακάνει. Η εμπειρία η μελέτη και η εκπαίδευση με βοηθούν να μειώνω τον φόβο μου.”
Οι περισσότερες εμπειρίες του είναι τρομακτικές για τους κοινούς θνητούς. Ο ίδιος δεν θα ξεχάσει ποτέ όσα συνέβησαν όταν βρέθηκε στην καρδιά του τυφώνα ΚΑΤΡΙΝΑ : “ .Ήταν σαν να είχα μπει στο μπλέντερ για 8 ώρες. Υπήρχαν τόσα συντρίμμια που στροβιλίζονταν γύρω μου και κάθε σταγόνα της βροχής με χαστούκιζε στο πρόσωπο. Φανταστείτε την οδήγηση σε αυτοκινητόδρομο υψηλής ταχύτητας με το πρόσωπό σας έξω από το παράθυρο με δυνατή βροχή. Δυσάρεστο. Έπεφταν κεραυνοί τόσο κοντά μου που είδα τους σπινθήρες να βγαίνουν από το έδαφος και να νιώθω την θερμότητα στο πρόσωπό μου.”
Ο Ελληνοκαναδός κυνηγός καταιγίδων είναι ο πρώτος άνθρωπος που βιντεοσκόπησε από μέσα τις 3 πιο άγριες δυνάμεις της φύσης . Βρέθηκε μέσα σε ένα ανεμοστρόβιλο, το μάτι ενός τυφώνα και μέσα σε ένα ενεργό ηφαίστειο. “Πιστεύω πως είμαι ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να ελέγξει αυτά τα τρία φαινόμενα. Δεν είχα πρόθεση να το κάνω αλλά όταν εγκλωβίστηκα σε έναν ανεμοστρόβιλο στην Οκλαχόμα και μετά στον πρώτο τυφώνα και μετά μέσα στο πρώτο ηφαίστειο. Συνειδητοποίησα πως κανείς δεν το χε κάνει πριν. Το έψαξα πολύ. ήμουν ο μόνος που το χε κάνει.”
Όταν βρέθηκε στην Βενεζουέλα για την κινηματογράφηση ενός επεισοδίου για το πρόγραμμα Angry Planet μαζί με την ομάδα του πήγαν σε μία περιοχή με πολλά πιράνχας. Τότε θέλησε να δείξει στο κοινό πως τα πιράνχας δεν είναι τόσο επικίνδυνα όσο πιστεύουν οι περισσότεροι . “Βρήκαμε μία λίμνη με χιλιάδες πιράνχας . τόσα πολλά που όταν ρίχναμε κομμάτια ωμού κοτόπουλου γινόταν μία πραγματική έκρηξη για να καταβροχθίσουν το κρέας του αμέσως. Είχα άγχος αλλά είχα κάνει την έρευνά μου. Βούτηξα μέσα και με άφησαν ήσυχο. Επιτίθενται σε άνθρωπο μόνο αν πεινάνε πολύ ή αν υπάρχει ξηρασία. Συνήθως τους ανθρώπους τους αφήνουν ήσυχους, Είχα δέσει ένα σκοινί γύρω μου σε περίπτωση που χρειαζόταν...ήθελα τα άλλα μέλη της ομάδας μου να μπορούν να τραβήξουν έξω τα κόκαλά μου αν οτιδήποτε πήγαινε στραβά.”
Παρά τις δεκάδες ριψοκίνδυνες αποστολές του δεν τραυματίστηκε ποτέ σοβαρά και αυτό το πέτυχε γιατί πάντα βάζει την ασφάλεια σε προτεραιότητα και έχει πάντα εφεδρικά σχέδια ασφαλείας σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Βρέθηκε πολλές φορές σε αποστολές όπου κάποιος άλλος τραυματίστηκε. Θυμάται πως μία φορά συνάδελφος του κάποιος έσπασε το πόδι σε ένα ηφαίστειο, άλλη μια φορά, κάποια μέλη της ομάδας έπρεπε να διασωθούν με ελικόπτερο στη Μαδαγασκάρη, αλλά ποτέ ο ίδιος. Ωστόσο κάποιες φορές αρρώστησε βαριά: “Υπήρξαν πολλές φορές όταν έπεσα άρρωστος ενώ βρισκόμουν σε αποστολές. είχα δάγκειο πυρετό από ένα κουνούπι στην Καραϊβική, το οποίο ήταν φοβερό και μια φορά κατέβηκα με ένα τρομακτικό πυρετό αφού έφαγα ένα μικρό κομμάτι κρέατος από μαμούθ που είχε παγώσει στο στεριανό πάγο της Σιβηρίας για περίπου 10.000 χρόνια. Κατηγορώ τον εαυτό μου γι 'αυτό!”
Στα 47 του χρόνια ο Γιώργος Κουρούνης παραμένει το ίδιο ενθουσιασμένος όσο ήταν στο ξεκίνημά του. Ήδη σχεδιάζει πολλές ακόμη επικίνδυνες αποστολές στα πιο μακρινά σημεία του πλανήτη. Τον Μάρτιο θα ταξιδέψει στο Νεπάλ για να γυρίσει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα με θέμα πως είναι η ζωή μετά τον σεισμό και να ερευνήσει πως η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα Ιμαλάϊα. Στην “bucket list” του υπάρχουν πολλά μέρη που θέλει να επισκεφθεί . “ Στην κορυφή της λίστας μου βρίσκεται το όρος Έρεβος στην Ανταρκτική -το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο της γης. Τρελαίνομαι να πάω εκεί, Μιλάμε για εξτρίμ καταστάσεις.”
Ο Γιώργος Κουρούνης περιμένει πως τα επόμενα χρόνια θα εμφανιστούν ακόμη πιο ακραία καιρικά φαινόμενα και μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές γι`αυτό θέλει να εκπαιδεύσει τον κόσμο για αυτά. Μπορεί να ναι σε βιασύνη να μπει σε έναν τυφώνα ή να κυνηγήσει έναν ανεμοστρόβιλο, αλλά παίρνει μεγάλη ικανοποίηση όταν μοιράζεται τις εμπειρίες του με εκείνους που αδυνατούν ή δεν θέλουν να βγουν έξω και να δουν αυτά τα πράγματα μόνοι τους. “Θέλω οι άνθρωποι να εμπνέονται από την φύση και να σέβονται την δύναμή της. Επίσης έχουμε αποκοπεί από την φύση ιδίως όσοι ζούμε στις πόλεις. Ελπίζω κάποιοι να σηκωθούν από τους καναπέδες και να ζήσουν μία μεγάλη περιπέτεια και επίσης ελπίζω πως άλλοι θα δούν τα βίντεο και τις φωτογραφίες και θα αποφασίσουν πως στην επόμενη φυσική καταστροφή που θα γίνει να αναλάβουν δράση στην εκκένωση της περιοχής τους ή στην αναζήτηση καταφυγίου. Όλοι μας έχουμε γεννηθεί εξερευνητές. Απλώς μερικοί μεγαλώνουν χωρίς να το συνειδητοποιήσουν“.
Μπορεί ο ίδιος να κατάφερε να γίνει παγκοσμίως γνωστός και να βγάζει ένα ικανοποιητικό εισόδημα αλλά δεν θα παρότρυνε έναν νέο να ακολουθήσει το παράδειγμά του αν δεν έχει μεγάλο πάθος για την φύση: “Είναι ένα πολύ άσχημο επαγγελματικό μονοπάτι. Αβέβαιο εισόδημα, τα πάντα εξαρτώνται από τον καιρό, σκληρός ανταγωνισμός αφού ο καθένας πλέον έχει κινητό με κάμερα στην τσέπη του. Θα το συνιστούσα μόνο σε όσους είναι πραγματικά παθιασμένοι με τον καιρό. Αυτοί που δεν είναι παθιασμένοι κουράζονται γρήγορα. Επίσης βοηθά να έχει κανείς λίγη τρέλα.”
Το όνομα του Γιώργου μαρτυρά την ελληνική καταγωγή του. Ο πατέρας του είναι από την Κω. Ο ίδιος έχει έρθει στην Ελλάδα μόνο δύο φορές αλλά ελπίζει σύντομα να επισκεφθεί την χώρα μας πάλι: “ Στην πραγματικότητα είμαι μισός Έλληνας. Η μητέρα μου είναι Καναδή κι εγώ ζω στο Τορόντο και ο πατέρας μου κατάγεται από το νησί της Κω. Έχω έρθει στην Ελλάδα δύο φορές . Μία όταν ήμουν 19 ετών και η δεύτερη πριν λίγα χρόνια όταν έδωσα μία ομιλία στο TEDx . Αγαπώ την Ελλάδα αλλά δεν μιλάω Ελληνικά, λυπάμαι…(χα χα) . Η Ελλάδα έχει μεγάλη ιστορία από φυσικές καταστροφές. Σεισμοί, καταστροφικές φωτιές και φυσικά το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Ελπίζω σύντομα να καταφέρω να έρθω και πάλι.”
