Πέθανε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Βάρος

Σε ηλικία 68 ετών έφυγε από τη ζωή ο ιστορικός διευθυντής του Έθνους, Δημήτρης Βάρος.

Ο Δημήτρης Βάρος γεννήθηκε το 1949 στη Χίο και σπούδασε Δημοσιογραφία σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Ως δημοσιογράφος άρχισε να εργάζεται το 1974 στην εφημερίδα «Χιακός Λαός», την εφημερίδα που δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα, όταν ήταν ακόμα μαθητής στο Γυμνάσιο της Χίου και στην οποία παρέμεινε, σε επιτελική θέση, έως το 1986, διατηρώντας έτσι την επαφή του με τη γενέτειρά του και το λαό της Χίου.

Παράλληλα, εργάστηκε σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, ως αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης, όπως στην «Ακρόπολη», στο «Έθνος», στην «Πρώτη», στο «Έθνος της Κυριακής», στον «Τύπο της Κυριακής» καθώς και σε οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά περιοδικά όπως η «Ελληνική Ναυτιλιακή», ο «Χρόνος», το «Κεφάλαιο» κ.ά. Δημιούργησε, επίσης, και εργάστηκε σε πολλά περιοδικά όπως το «Logistics & Management», το «Car & Truck», το «Ecotec», το «TV Έθνος», το «New Gen», το «Relax» κ.ά.

Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του το διήνυσε στο «Έθνος» και στο «Έθνος της Κυριακής». Ως άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Φιλιππόπουλου στο ξεκίνημα αυτών των εφημερίδων και στη συνέχεια, για 15 χρόνια περίπου, ως διευθυντής τους. Μαζί με τον Αλέκο Φιλιππόπουλο μάλιστα, θεωρούνται οι πρωτεργάτες στην καθιέρωση του σχήματος ταμπλόϊντ στις εφημερίδες.

Όταν, το 1986, ο Δημήτρης Βάρος ανέλαβε διευθυντής στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής», κατάφερε, κατά τη διάρκεια της πετυχημένης θητείας του, με την εγκαινίαση των ενθέτων και των συνοδευτικών περιοδικών, να αλλάξει ριζικά την άποψη για τις εκδόσεις της Κυριακής, που οδήγησε στη συνέχεια στην καθιέρωση μιας ξεχωριστής έκδοσης των κυριακάτικων εφημερίδων, οι οποίες, από τη δεκαετία του 1990, έχουν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην Ελλάδα.

Παράλληλα με τη δημοσιογραφία, αγάπησε πολύ και ασχολήθηκε με την ποίηση και τη φωτογραφία. Συνέγραψε και εξέδωσε τα βιβλία: «Ω ξειν» (ποιήματα) 1976, την τριλογία «Ανδρομέδα» 1980, «Θηρασία» ποιήματα 1997, και «Φρύνη» ποιήματα 2000, την «Υπατία το δικό μας ολοκαύτωμα», το «We are Greeks», (σατυρικά κείμενα) 2012 και πρόσφατα το «Χαλινάρι της οργής» ποιήματα 2017. Το απόσπασμα που επέλεξε για να παρουσιάσει το τελευταίο του βιβλίο ήταν: «Σ’ αυτό το ταξίδι δεν θα’ ρθω μαζί σας, θα μείνω εδώ να σας χαρίσω ξανά την πατρίδα σας, που αιώνες τώρα την βαδίζετε σαν ξένοι».

Έχει εκδώσει τέσσερα φωτογραφικά άλμπουμς με φωτογραφίες του: «Painting with a camera Ι» «Painting with a camera ΙΙ», «Mind Games Ι» και «Mind Games ΙΙ» κ.ά. λευκώματα.

Τα ποιήματά του δημοσιεύθηκαν σε αρκετές ελληνικές και ξένες  συλλογές, καθώς και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ορισμένα από αυτά έχουν περιληφθεί σε δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου τραγουδισμένα ή απαγγελμένα από τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τη Μαρία Φωτίου, τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, τη Βασιλική Λαβίνα, από τον ίδιο τον συνθέτη καθώς και από τα συγκροτήματα «Vox» και «Μεθυσμένα Ξωτικά».

Ο Δημήτρης Βάρος αφήνει το στίγμα του στην ελληνική δημοσιογραφία και στη νεοελληνική λογοτεχνία και ποίηση. Ως δημοσιογράφος ήταν πάντοτε πρωτοπόρος, δημιουργικός και «ανήσυχος» επαγγελματικά, με πολλές ιδέες και κοντά στις εξελίξεις. Ως άνθρωπος και ως δημιουργός ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος και καλλιεργημένος, πνευματώδης και χαρισματικός, με πολλές αναζητήσεις και ενδιαφέροντα.

Τη θλίψη του εκφράζει το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Το Διοικητικό Συμβούλιο εκφράζει την οδύνη του για την απώλεια του εκλεκτού συναδέλφου και συλλυπείται βαθύτατα τη σύζυγό του, συνάδελφο, επίσης, Δήμητρα Νικολάου, τα πολυαγαπημένα του παιδιά Γιώργο και Μάγκυ καθώς και τους οικείους του.

Η κηδεία του Δημήτρη Βάρου θα γίνει αύριο, Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου 2017, στις 12 το μεσημέρι, από τον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στην πλατεία της Νέας Πεντέλης.

Ποτάμι: Από τους δημοσιογράφους που αρχίζουν να χάνονται

Ανακοίνωση για τον θάνατο του Δημήτρη Βάρου εξέδωσε το Ποτάμι:

“Ο Δημήτρης Βάρος, που μας άφησε σήμερα, πολύ νωρίς, ήταν από εκείνους τους δημοσιογράφους που έχουν αρχίσει να χάνονται. Που προέτασσαν την είδηση, το ρεπορτάζ, την ανάλυση, όχι την ατάκα, το χρώμα, την άτεγκτη άποψη. Από εκείνους τους δημοσιογράφους, που δεν επεδίωκαν την προσωπική προβολή. Ίσως γιατί ήταν ένας άνθρωπος του Λόγου, αυτό προείχε. Και αυτόν υπηρέτησε σε όλες τις διευθυντικές θέσεις που ανέλαβε στον Τύπο.

Οι άνθρωποι που δούλεψαν μαζί του θα έχουν πολλά να πούνε, από ιστορίες μέχρι για το ήθος του. Εμείς θα τον θυμόμαστε από τα βιβλία του και από τους στίχους του, αυτούς του έγιναν τραγούδια. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του”.