Πέθανε ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας Αντώνης Παπαδόπουλος

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 64 ετών, χθες Πέμπτη, ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Αντώνης Παπαδόπουλος, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας ορφανό έναν θεσμό που αποτέλεσε για τον ίδιο έργο ζωής.

Στη μακρόχρονη πορεία του είχε συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην στήριξη και την ενθάρρυνση των νέων Ελλήνων και ξένων κινηματογραφιστών.

Γεννημένος το 1956 στην Αθήνα, ο Αντώνη Παπαδόπουλος σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Ακαδημία του Κιέβου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, μάλιστα, σκηνοθέτησε θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες συμμετείχε και ως ηθοποιός, ενώ έκανε, παράλληλα, έξι ταινίες μικρού μήκους.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου Χατζίκου. Στενή υπήρξε και η συνεργασία του με τη δημόσια τηλεόραση, για την οποία γύρισε αρκετά ντοκιμαντέρ.

Από το 1985 συμμετείχε ενεργά στην πρωτοβουλία υποστήριξης του Φεστιβάλ Δράμας ως κύριου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα, το οποίο κατάφερε να καθιερώσει ως σημαντικό κινηματογραφικό θεσμό και μάλιστα με διεθνή αναγνώριση. Ανέλαβε την καλλιτεχνική του διεύθυνση το 1999 και παρέμεινε στο τιμόνι του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ διετέλεσε επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009 και από το 2005 έως το 2006 συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟΑ ως Ειδικός Σύμβουλος Κινηματογραφίας.

Στις 14 Ιανουαρίου, η Εταιρεία Ελλήνων σκηνοθετών βράβευσε τον Αντώνη Παπαδόπουλο για τη σημαντική προσφορά του στον κινηματογράφο και στον χώρο του πολιτισμού.

Η κηδεία του Αντώνη Παπαδόπουλου θα γίνει τη Δευτέρα 30 Μαρτίου, στις 12.30, στο Κοιμητήριο Παπάγου. Λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό, οι οικείοι του αναφέρουν ότι μέσα στην εκκλησία δεν μπορεί να είναι περισσότερα από δέκα άτομα.

Φιλμογραφία

– Άλμπουμ, 10′ (1982)

– Αναμέτρηση, 18′ (1983)

– Δράκων, 20′, Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Molodist Κιέβου (1984)

– Στο αστελόριζο, 40′, Κρατικό Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού (1985)

– Το άσπρο άλογο στο βάθος του ανθρακωρυχείου, ντοκυμαντέρ, 34′ (1986)

– Λήμνος η φίλτατη, ντοκυμαντέρ, 50′,Βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1989, Κρατικό Βραβείο ΥΠΠΟ (1988)

– Εικαστικές μορφές, σειρά ντοκυμαντέρ για την ΕΡΤ, Δημήτρης Καλαμάρας Κρατικό Βραβείο ΥΠΠΟ 1989)

– Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Κρης εποίει, σειρά ντοκυμαντέρ για την ΕΡΤ (1990)

– Βαρέα & Ανθυγιεινά (2003)

Το Φεστιβάλ Δράμας αποχαιρετά τον φύλακα άγγελο των “μικρομηκάδων”

Το Φεστιβάλ Δράμας εξέδωσε το μεσημέρι της Παρασκευής την ακόλουθη ανακοίνωση για τον θάνατο του καλλιτεχνικού διευθυντή του:

«Χθες βράδυ, το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας έχασε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του και η ταινία μικρού μήκους τον μεγάλο υποστηρικτή της.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, που μετρούσε τριάντα χρόνια στο τιμόνι του Φεστιβάλ Δράμας, υπέκυψε χθες στον Ερυθρό Σταυρό, μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο που διήρκησε περισσότερο από έναν χρόνο. Ήταν 64 ετών.

Ταγμένος στην μικρού μήκους ταινία μέχρι τέλους, ο σκηνοθέτης Αντώνης Παπαδόπουλος, εκτόξευσε διεθνώς το κρατικό Φεστιβάλ για την μικρού μήκους ταινία, υπογραμμίζοντας με έργα και λόγια την σημασία του είδους, και επινοώντας συνεχώς τρόπους να το φέρνει στο προσκήνιο.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1956. Πήρε το πτυχίο του και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Ακαδημία του Κιέβου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου Χατζίκου. Στενή υπήρξε και η συνεργασία του με τη δημόσια τηλεόραση, για την οποία γύρισε αρκετά ντοκιμαντέρ. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει πολλές και βραβευμένες ταινίες τεκμηρίωσης, όπως τη «Γενοκτονία της μνήμης» (2010), και τη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του «Βαρέα ανθυγιεινά» (2003).

Από το 2003 ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ διετέλεσε επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας Κινηματογράφου του Υπουργείου Πολιτισμού από το 1999 έως το 2009 και από το 2005 έως το 2006 συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟΑ ως Ειδικός Σύμβουλος Κινηματογραφίας.

Παρέλαβε ένα περιφερειακό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους και το έκανε θεσμό, γνωστό και σεβαστό στις πέντε ηπείρους, μετέτρεψε την Δράμα σε μια κινηματογραφούπολη που κάθε Σεπτέμβριο σφύζει από ζωή, κι έδωσε βήμα σε χιλιάδες νέους δημιουργούς, που σε πείσμα των δυσκολιών, συνεχίζουν να συρρέουν στην πόλη της Δράμας με τη χειμαρρώδη ενέργειά τους, εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον.

Κάθε χρόνο, τους υποδεχόταν με θέρμη, με το γνωστό του ζεστό χαμόγελο και τη μεγάλη του αγκαλιά. Αξιοπρεπής και έντιμος, θεωρούσε  με πάθος την ταινία μικρού μήκους αυτόνομο καλλιτεχνικό είδος, όπως ακριβώς και το  διήγημα, και καμάρωνε τα παιδιά των οποίων η καριέρα, στην πορεία εκτοξεύτηκε.

Σεμνά και αθόρυβα, παρέμεινε ο φύλακας άγγελος των “μικρομηκάδων”, διακρίνοντας τη δυναμική και το επίπεδο της μικρού μήκους ταινίας, και υπογραμμίζοντας το συνεργατικό πνεύμα παραγωγής της στα χρόνια της κρίσης, πολύ πριν το ελληνικό σινεμά γίνει της μόδας στο εξωτερικό. Βαθιά καλλιεργημένος και λάτρης της κλασικής μουσικής, πίστευε με πάθος πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει “αιμοδότη” του  κινηματογράφου – γι’ αυτό και εισήγαγε τα “Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια” στο Φεστιβάλ, ενώ απλωσε τη δράση της διοργάνωσης σ’ολόκληρο τον χρόνο μέσω του επιτυχημένου προγράμματος “Το Φεστιβάλ Δράμας Ταξιδεύει”, που έφτασε σε όλον τον κόσμο.

Η κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει τη νέα ταινία μυθοπλασίας του «Άγουρα πορτοκάλια». Δυστυχώς δεν πρόλαβε να ζήσει την μετεγκατάσταση του Φεστιβάλ στην Καπναποθήκη της Οδού Περδίκα, αίτημα και όραμά του ετών, ούτε να δεί την υλοποίηση του οράματός του για λειτουργία Τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στην αγαπημένη του Δράμα -κι ας πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις και για τα δύο.

Υπήρξε άλλωστε ψυχωμένος μαχητής και στην μεγάλη περιπέτεια υγείας του.

Το Φεστιβάλ και η πόλη της Δράμας εκφράζουν την συμπαράστασή τους στην σύζυγό του Κάλλη και στην κόρη του Ιωάννα, που έδωσαν μαζί του τον μεγάλο αγώνα.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής ο Οργανισμός προτίθεται να  ονομάσει την αίθουσα τελετών και εκδηλώσεων του Δημοτικού Ωδείου Δράμας «Αίθουσα Αντώνης Παπαδόπουλος» .

Θα τον θυμόμαστε πάντα με ευγνωμοσύνη και αγάπη.»

ΕΚΚ: Καθοριστικό το αποτύπωμά του

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του Αντώνη Παπαδόπουλου.

«Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, που έφυγε πρόωρα από κοντά μας, συνδέθηκε άρρηκτα με την ελληνική ταινία μικρού μήκους και την μεγαλύτερη γιορτή της, το Φεστιβάλ Δράμας, τον πρώτο μεγάλο σταθμό των νέων Ελλήνων σκηνοθετών προς το καλλιτεχνικό τους μέλλον.

Στήριξε με πάθος το φεστιβάλ από την ίδρυσή του, ως μέλος μιας ομάδας νέων κινηματογραφιστών που ήρθαν στην Δράμα με ενθουσιασμό κι αγκάλιασαν την πρωτοβουλία της εκεί Κινηματογραφικής Λέσχης για τη δημιουργία ενός φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους πανελλαδικής εμβέλειας, έως ότου αναλάβει Καλλιτεχνικός Διευθυντής του το 1999, θέση την οποία κατείχε μέχρι χθες.

Το αποτύπωμά του Αντώνη Παπαδόπουλου καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη φυσιογνωμία του θεσμού. Επί των ημερών του το Φεστιβάλ Δράμας έγινε και διεθνές, επιτρέποντας στον κινηματογράφο και στις δράσεις γύρω από αυτόν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της πόλης που αδιαλείπτως το φιλοξενεί» αναφέρει η ανακοίνωση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Συλλυπητήριο μήνυμα ΚΚΕ

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Αντώνη Παπαδόπουλου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρει τα εξής:

«Με θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον Αντώνη Παπαδόπουλο, σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Δράμας, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Ο Αντώνης Παπαδόπουλος ταύτισε, όσο λίγοι, το όνομα του με την υπόθεση της μικρού μήκους ταινίας στηρίζοντας και ενθαρρύνοντας νέους Έλληνες και ξένους κινηματογραφιστές, μέσω του φεστιβάλ Δράμας στο τιμόνι του οποίου στάθηκε σταθερά για πάνω από 20 χρόνια. Υπήρξε φύλακας -φρουρός της μικρού μήκους ταινίας και έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη διάδοσή της. Με τη σθεναρή πάλη του, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, για τη διατήρηση του χαρακτήρα του θεσμού σε όφελος της κινηματογραφικής τέχνης και των δημιουργών της, άφησε σε αυτόν το προσωπικό του αποτύπωμα.

Στα νεανικά του χρόνια αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, με το οποίο διατήρησε καλή σχέση και επαφή ως το τέλος της ζωής του.

Το τελευταίο διάστημα εργαζόταν πάνω στην τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του “10 ατελείωτες ώρες”, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή.

Το ΚΚΕ απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».