Αντιδράσεις συνδικάτων στα συνταξιοδοτικά όρια

Η γραμματέας του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου, του Cgil, η Σουζάννα Καμούσσο, τονίζει ότι “η κυβέρνηση πρέπει να ξέρει ότι ο αριθμός σαράντα, στην περίπτωση αυτή, είναι μαγικός και μη διαπραγματεύσιμος. Και με αυτό εξαντλείται η συζήτηση επί του όλου θέματος”. Η Καμούσσο πρόσθεσε ότι “ήρθε η ώρα να σταματήσουν τα σχόλια επί των πληροφοριών και των μεμονωμένων στοιχείων: η κυβέρνηση πρέπει να καλέσει τα συνδικάτα και να τους πει, επίσημα, ποιες επιλογές εννοεί να κάνει και πού εννοεί να βασίσει τον κοινωνικό διάλογο”. Κατά την επικεφαλής του Cgil, πάντως, “τα όσα διέρρευσαν μέχρι αυτή την στιγμή, είναι το ακριβώς αντίθετο της κοινωνικής δικαιοσύνης”.

Και ο γραμματέας του συνδικάτου Uil Λουίτζι Ανζτελέττι τάσσεται κατά του σχεδίου αλλαγών του συνταξιοδοτικού. “Μια αύξηση των εισφορών μέχρι και σαράντα τρία χρόνια θα ήταν εντελώς άδικη, διότι οι εργαζόμενοι δεν θα είχαν κανένα όφελος. Θα αναγκάζονταν, ουσιαστικά, να παραμείνουν στην δουλειά, δωρεάν, προσφέροντας τον οβολό τους, στηρίζοντα με μια δωρεά τα ταμεία του δημοσίου”, υπογράμμισε ο Ανζτελέττι.

Παράλληλα, η συνδικαλιστική οργάνωση Cisl καθιστά σαφές ότι “είναι κάθετα αντίθετη και στο φημολογούμενο πάγωμα των αυξήσεων, για όλο το 2012, του συνόλου των συντάξεων που καταβάλλονται από τους ιταλικούς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης”.

Σε διαφορετικό μήκος κύματος, η πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχάνων Ιταλίας, της Confindustria, η Έμμα Μαρτσεγκάλια: “Οι συντάξεις πρέπει να αναμορφωθούν, και ο αριθμός σαράντα δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, μη διαπραγματεύσιμο όριο. Δεν υπάρχει, πλέον, τίποτα το μη διαπραγματεύσιμο και αυτή δεν είναι, σίγουρα, η στιγμή κατά την οποία μπορεί να επιβληθεί το όποιο βέτο, διότι πρέπει να σώσουμε την χώρα”, δηλώνει η Μαρτσεγκάλια.