Γερμανία: Σε τροχιά μεγάλου συνασπισμού μετά το ‘ja’ της SPD

Παρά τις αντιδράσεις της νεολαίας και σημαντικού τμήματος της βάσης, το συνέδριο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών ενέκρινε χθες τελικά την πρόταση για συνέχιση των διαπραγματεύσεων με τους Χριστιανοδημοκράτες, βάζοντας τη Γερμανία πλέον σε τροχιά ενός νέου μεγάλου συνασπισμού.

Χρειάστηκαν δύο ψηφοφορίες για να περάσει η πρόταση του Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος σύρθηκε ουσιαστικά έκων άκων στις αρχικές συζητήσεις με την Άνγκελα Μέρκελ και το Χορστ Ζέεχοφερ (των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών), καθώς η διαδικασία που είχε επιλεγεί αρχικά της ψηφοφορίας δι’ ανάτασης χειρός με ειδικά καρτελάκια δεν έδινε καθαρή εικόνα και χρειάστηκε να στηθούν κάλπες. Και πάλι το αποτέλεσμα ήταν σχετικά αμφίρροπο, καθώς ναι είπαν 362 σύνεδροι δηλαδή το 56,4% και όχι 279 σύνεδροι. Το χλιαρό χειροκρότημα στο Μάρτιν Σουλτς ήταν άλλωστε ενδεικτικό της αμφιθυμίας με την οποία η SPD βαδίζει ξανά σε συγκυβέρνηση, την ώρα που μετά την ολοκλήρωση των προκαταρκτικών συνομιλιών με CDU/CSU οι δημοσκοπήσεις την έδειχναν σε νέο ιστορικό χαμηλό, στο 19%.

Ο Σουλτς χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη με περιοδείες στα κρίσιμα κρατίδια όπου η SPD έχει αξιόλογες κομματικές οργανώσεις για να καταφέρει να περάσει μία πρόταση, που η νεολαία και βουλευτές καταγγέλλουν ότι δεν περιλαμβάνει βασικές δεσμεύσεις των Σοσιαλδημοκρατών (όπως η αύξηση της φορολογίας για τα υψηλά εισοδήματα, η εγγύηση της σύνταξης και κυρίως η ενοποίηση της ασφάλισης και περίθαλψης), ενώ αντίθετα αποδέχεται το αίτημα των Χριστιανοδημοκρατών και κυρίως των Χριστιανοκοινωνιστών για πλαφόν στον αριθμό των προσφύγων. Ο πιο σφοδρός πολέμιος του GroKo, του μεγάλου συνασπισμού ήταν ο Kέβιν Κίνερτ, ο 28χρονος πρόεδρος της JUSO (Jungsozialisten), της νεολαίας του κόμματος, η οποία όμως λειτουργεί παντελώς ανεξάρτητα από το κόμμα και παραδοσιακά είθισται να αμφισβητεί τον αρχηγό του κόμματος- το ίδιο είχε κάνει και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ κάποτε από την ίδια θέση.

Η πολιτική του Σρέντερ όμως στη συνέχεια ως καγεκλάριου -και ειδικότερα η ατζέντα 2010- θεωρείται πια από πολλούς ότι είναι η αιτία για την σταδιακή καθίζηση της SPD, σε συνδυασμό με τη συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες. Ίσως όμως το ζήτημα για τους Γερμανους Σοσιαλδημοκράτες να μην είναι η ατζέντα του παρελθόντος, αλλά το ποια ατζέντα έχουν για το μέλλον ή για την ακρίβεια ότι δεν έχουν.

Στον απόηχο της οριακής ψηφοφορίας στο συνέδριο της SPD, οι διαπραγματεύσεις για μεγάλο συνασπισμό ξεκινούν άμεσα. Ήδη νωρίς το βράδυ της Δευτέρας Μέρκελ- Ζέεχοφερ, θα συναντηθούν με το Σουλτς. Το πρωί συνεδρίασε η κοινοβουλευτική ομάδα της SPD για να συζητήσει τα οργανωτικά των διαπραγματεύσεων και νωρίς το απόγευμα θα συνεδριάσουν από κοινού οι κοινοβουλευτικές ομάδες της CDU και της CSU. Οι διαπραγματεύσεις αυτές καθεαυτές αναμένεται να ξεκινήσουν μέσα στην εβδομάδα, η ακριβής ημέρα μένει ακόμη να οριστεί. Ο δρόμος πάντως μέχρι την τελική συμφωνία θα είναι μακρύς. Στόχος είναι οι διαπραγματεύσεις να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, όμως και πάλι το αποτέλεσμα θα πρέπει να εγκριθεί από τη βάση του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Εάν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, από τα μέσα Μαρτίου θα μπορεί να διεξαχθεί εκλογή καγκελαρίου και μέχρι το Πάσχα, δηλαδή στις αρχές Απριλίου, θα μπορεί να έχει σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση.

Είναι βέβαιον ότι ο Σουλτς θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει το αμφίρροπο αποτέλεσμα του συνεδρίου για να πιέσει ώστε στις ουσιαστικές διαβουλεύσεις να πάρει κάτι περισσότερο από ό,τι είχε επιτύχει στις προκαταρκτικές συζητήσεις. Μπορεί εξάλλου να έπεισε τα στελέχη του κόμματος (έχοντας μαζί του τους κορυφαίους από την “αριστερή” Αντρέα Νάλες μέχρι τον “δεξιό” Όλαφ Σόλτς, αλλά και τα συνδικάτα που ήθελαν η SPD να παραμείνει στην κυβέρνηση για να συνεχίσει να επηρεάζει την εργατική νομοθεσία), όμως η βάση είναι σαφώς διχασμένη το λιγότερο και ένα μεγάλο κομμάτι αρνητικό απέναντι στη συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού. Πολλοί φοβούνται ότι η SPD θα χρεωθεί και πάλι το αρνητικό της συγκυβέρνησης με τον ιστορικό ιδεολογικό της αντίπαλο, χωρίς να καταφέρει να χρεωθεί τα όποια θετικά μέτρα επιβάλλει. Και ανησυχούν συνεπώς ότι θα πληρώσει το λογαριασμό στις επόμενες εκλογές.

Μέχρι τότε όμως είναι πολύς καιρός ακόμη και τουλάχιστον στην Ευρώπη πολλοί ανάσαναν με ανακούφιση καθώς αποφεύγονται ως φαίνεται οι πρόωρες εκλογές στη Γερμανία. Και στην Αθήνα επικράτησε ικανοποίηση, καθώς είναι γνωστό άλλωστε ότι στο Μαξίμου απεύχονταν νέες εκλογές στη Γερμανία και ήθελαν να δουν το Σουλτς στην επόμενη κυβέρνηση, αφού δεν κατάφερε να είναι εκείνος ο νέος καγκελάριος. Διότι ελπίζουν ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα επηρεάσουν θετικά τη στάση της Γερμανίας κατά τη συζήτηση για την τελική διευθέτηση του ελληνικού χρέους, την έξοδο της χώρας μας από το πρόγραμμα επιτήρησης και την επόμενη ημέρα, την ώρα που η Bundesbank μιλά για έξοδο με μία γραμμή στήριξης, ενώ η ελληνική κυβέρνηση ποντάρει σε μία καθαρή έξοδο. Σε κάθε περίπτωση και να έλεγε η SPD ‘nein’ στο μεγάλο συνασπισμό, το ισχυρό χαρτί της Αθήνας είναι ότι ουδείς Γερμανός πολιτικός έχων σώας τας φρένας δεν επιθυμεί μία νέα ψηφοφορία για το ελληνικό ζήτημα σε αυτή ειδικά τη Bundestag, στην οποία ρίχνει βαριά σκιά η παρουσία της ξενοφοβικής Alternative fuer Deutschland.

(Φωτογραφία: AP / Michael Probst)