Γιατί η Gen Z γυρίζει την πλάτη στον Τραμπ

Τον τελευταίο χρόνο, η νεότερη γενιά Αμερικανών ψηφοφόρων έχει ανατρέψει σε μεγάλο βαθμό όσα γνωρίζαμε για την πολιτική.

Η Gen Ζ στράφηκε έντονα προς τους Ρεπουμπλικανούς πέρυσι, μετακινούμενη από 6 έως και 21 ποσοστιαίες μονάδες προς τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ (ανάλογα με την πηγή των δεδομένων), σε σύγκριση με το 2020. Όμως τώρα φαίνεται να απομακρύνεται τόσο γρήγορα όσο στράφηκε σε εκείνον. Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις φάνηκε πως η Gen Z αποδοκιμάζει έντονα τον Τραμπ.

Αυτή η αποστροφή φαίνεται να εκφράζεται και από τους νέους άνδρες – την ομάδα των ψηφοφόρων που οι Δημοκρατικοί και μεγάλο μέρος των ΜΜΕ αφιέρωσαν τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθώντας να την κατανοήσουν. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια υπήρχαν αναφορές ότι αυτοί οι νέοι Αμερικανοί γίνονταν πιο συντηρητικοί. Γίνονταν πιο θρησκευόμενοι, πιο δεκτικοί προς τον Τραμπ και επαναστατούσαν απέναντι στους Δημοκρατικούς και την pop κουλτούρα επειδή “καθιστούσαν την παραδοσιακή αρρενωπότητα ταμπού”.

Θα μπορούσαν μέσα σε λίγους μήνες να έχουν μετατραπεί σε φιλελεύθερους; Η απάντηση μπορεί να καθορίσει κάτι πολύ περισσότερο από τις ενδιάμεσες εκλογές. Διαφορετικά τμήματα της Gen Ζ ενδέχεται να αισθάνονται απογοητευμένα από τα κόμματα και την κατάσταση της χώρας για διάφορους λόγους. Και αυτό μπορεί να καθορίσει τι θα χρειαστεί να πουν και να προτείνουν οι επόμενοι πολιτικοί ηγέτες για να αναζωπυρώσουν την πίστη της συγκεκριμένης ομάδας στο πολιτικό σύστημα.

Το VOX εξετάζει μία θεωρία: ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη Gen Ζ. Το ένα είναι μια παλαιότερη ομάδα, γεννημένη γενικά μεταξύ 1995 και 2001 — πιο πιστή στους Δημοκρατικούς και εξοικειωμένη με έναν τρόπο ζωής πριν από την πανδημία. Το άλλο είναι μια νεότερη ομάδα, γεννημένη μετά το 2002 — μεγαλωμένη κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία, με πιο ιδιοσυγκρασιακή πολιτική στάση και φαινομενικά πιο φιλική προς τον Τραμπ κατά το πρώτο μισό της χρονιάς και το 2024.

Mια νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα από το Young Men’s Research Project δείχνει ότι, τουλάχιστον στους άνδρες της Gen Ζ, η νεότερη ηλικιακά ομάδα στρέφεται πιο έντονα κατά του Τραμπ σε σχέση με την μεγαλύτερη. Αν και πρόκειται για ένα μόνο σύνολο δεδομένων, προστίθεται στο σύνολο των ενδείξεων ότι τα νεότερα μέλη του εκλογικού σώματος περνούν αυτή την περίοδο μια ταραχώδη φάση.

Τι δείχνουν τα νέα δεδομένα για τους άνδρες της Gen Ζ

Τον Οκτώβριο, η ομάδα πίσω από το Young Men’s Research Project συνεργάστηκε με την εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov για να εστιάσει σε άνδρες ηλικίας 18–29 ετών. Καταρχάς, διαπίστωσαν ότι πρόκειται μια γενιά αγχωμένων και απαισιόδοξων νέων ανδρών. Ενώ οι περισσότεροι από την μεγαλύτερη σε ηλικία ομάδα της Gen Ζ πίστευαν ότι η χώρα κινείται προς λάθος κατεύθυνση, τα ποσοστά αυτά ήταν ακόμη υψηλότερα στη νεότερη ομάδα.

Αυτό το χάσμα εμφανίστηκε ξανά και στις αξιολογήσεις για τον Ντόναλντ Τραμπ (παρόλο που και οι δύο ομάδες τον αποδοκιμάζουν, καταγράφηκε διαφορά έξι μονάδων μεταξύ της παλαιότερης και της νεότερης ομάδας). Υπήρχαν επίσης μεγάλες διαφορές στη στήριξη ορισμένων πολιτικών του Τραμπ. Σε ό,τι αφορά τις πρακτικές της ICE και τις απολύσεις ομοσπονδιακών υπαλλήλων, οι νεότεροι άνδρες της Gen Ζ διαφωνούσαν με τις θέσεις του Τραμπ σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από τους μεγαλύτερους.

Η μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των ομάδων, ωστόσο, αφορούσε τις απόψεις τους για την κοινωνία και τους παραδοσιακούς “ρόλους” των φύλων. Οι μεγαλύτεροι άνδρες της Gen Ζ ανέφεραν πιο συντηρητικές απόψεις από τη νεότερη ομάδα. Ήταν πιο πιθανό να συμφωνούν ότι «τα πράγματα είναι γενικά καλύτερα όταν οι άνδρες φέρνουν τα χρήματα και οι γυναίκες φροντίζουν το σπίτι και τα παιδιά» ή ότι «ο φεμινισμός ευνοεί τις γυναίκες εις βάρος των ανδρών». Αυτή η ομάδα είχε επίσης πιο επιφυλακτικές απόψεις απέναντι σε γκέι και τρανς άτομα.

Τα ευρήματα αυτά είναι αξιοσημείωτα, επειδή φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με άλλες αναλύσεις των ομάδων της Gen Ζ.

H Gen Z μπορεί να κρίνει τις επόμενες εκλογές

Άλλες πηγές δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων και άλλων δημοσκοπήσεων που εστιάζουν ειδικά στους νέους ψηφοφόρους, έχουν καταγράψει μεταβλητότητα και διαιρέσεις εντός της νεότερης εκλογικής γενιάς. Οι φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις των Harvard και Yale Youth Polls, για παράδειγμα, κατέγραψαν αυξανόμενο κυνισμό και απογοήτευση σχετικά με την πορεία της χώρας, τις απόψεις για τον Τραμπ και τις ασταθείς στάσεις απέναντι στην κοινωνία και τον πολιτισμό.

Ωστόσο, η δημοσκόπηση Yale Youth Poll —η οποία ήταν από τις πρώτες που κατέγραψαν μια πιο συντηρητική, φιλική προς το GOP στάση των νεότερων ψηφοφόρων της Gen Ζ— διαπίστωσε εκ νέου μια διαίρεση στις πιο πρόσφατες μετρήσεις της. Η νεότερη ηλικιακά ομάδα ήταν και πάλι λιγότερο πιθανό να δηλώσει ότι είναι «φιλελεύθερη» και πιο πιθανό να δηλώσει ότι είναι «συντηρητική» σε σύγκριση με την μεγαλύτερη ηλικιακά ομάδα, σύμφωνα με τον Μίλαν Σινγκ, ιδρυτή και πρώην διευθυντή του Yale Youth Poll.

Ήταν επίσης πιο πιθανό να εγκρίνουν την προεδρία Τραμπ και να στηρίζουν ορισμένες από τις πολιτικές του. Αυτή η διαίρεση εγείρει ένα ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα: Είναι αυτοί οι νέοι άνδρες πιο πιθανό να πειστούν να ψηφίσουν διαφορετικά λόγω οικονομικών ανησυχιών και απογοήτευσης από τον Τραμπ; Ή είναι αυτές οι ιδεολογικές διαφορές ισχυρές και διαρκείς, δημιουργώντας ένα μελλοντικό MAGA ή Ρεπουμπλικανικό κίνημα με πρόθυμους νέους συντηρητικούς που θα συνεχίσουν να σπρώχνουν τη γενιά τους προς τα δεξιά;

Ο Σινγκ υποστηρίζει ότι, παρότι εξακολουθεί να υπάρχει μια ελαφρώς πιο συντηρητική κλίση —που εντείνεται και από το φύλο— στους 18 έως 22 ετών σε σύγκριση με τους 23 έως 29, αυτοί οι νέοι άνδρες δεν διαθέτουν απαραίτητα παγιωμένες ιδεολογικές πεποιθήσεις.

Παράλληλα, η σχετική απειρία τους με έναν πιο ασταθή κόσμο από εκείνον που γνώρισε η μεγαλύτερη ηλικιακά ομάδα της Gen Ζ ενδέχεται να συμβάλλει σε ιδεολογική μετατόπιση – προς τους Δημοκρατικούς.

Αυτές οι διαφορές θα αποδειχθούν καθοριστικές για τις μελλοντικές αμερικανικές εκλογές — και για την πολιτική γενικότερα. Μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης τα τελευταία δύο χρόνια για τους νέους Αμερικανούς έχει υπάρξει μοιρολατρικό ή ντετερμινιστικό ως προς τις ιδεολογικές τους απόψεις ή τον ρόλο τους ως «ψηφοφόρων-κλειδί» — ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών· ότι απλώς χρειάζονται πιο προοδευτική προσέγγιση· ή ότι πλέον είναι αμετανόητα Ρεπουμπλικανοί.

Τελικά, αποδεικνύεται ότι, όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες, οι νέοι ψηφοφόροι —και ειδικά οι νέοι άνδρες— δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο.