Η Νάνσι Πελόζι αποσύρεται από την πολιτική μετά από σχεδόν 40 χρόνια

Η Νάνσι Πελόζι, η πρώτη και μοναδική γυναίκα που υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, και μία από τις πιο ισχυρές φιγούρες στην πολιτική των Δημοκρατικών για δεκαετίες, ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικήσει ξανά την εκλογή της.

«Όταν λέω στους συναδέλφους μου στη Βουλή ότι, ανεξαρτήτως του τίτλου που μου αποδόθηκε – πρόεδρος, ηγέτης, πειθαρχικός – δεν υπήρξε μεγαλύτερη τιμή για μένα από το να σταθώ στο βήμα της Βουλής και να πω, ‘Μιλάω για τον λαό του Σαν Φρανσίσκο.’ Πραγματικά αγάπησα να υπηρετώ ως η φωνή σας στο Κογκρέσο και πάντα τίμησα το τραγούδι του Αγίου Φραγκίσκου, ‘Κύριε, κάνε με όργανο της ειρήνης’, που είναι ο ύμνος της πόλης μας. Γι’ αυτό θέλω εσείς, οι συνδημότες μου του Σαν Φρανσίσκο, να είστε οι πρώτοι που θα μάθετε ότι δεν θα διεκδικήσω την επανεκλογή μου στο Κογκρέσο», δήλωσε η 85χρονη σε ένα βίντεο που δημοσίευσε, το οποίο ήταν ουσιαστικά μια επιστολή αγάπης προς την πόλη που εκπροσωπεί σχεδόν 40 χρόνια στην Ουάσινγκτον.

«Με ευγνωμοσύνη στην καρδιά, ανυπομονώ για το τελευταίο μου έτος υπηρεσίας ως υπερήφανη εκπρόσωπος σας. Προχωρώντας, το μήνυμά μου προς την πόλη που αγαπώ είναι το εξής: Σαν Φρανσίσκο, γνώρισε την δύναμή σου. Κάναμε ιστορία. Κάναμε πρόοδο. Πάντα ηγούμενοι, και τώρα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε, παραμένοντας πλήρεις συμμετέχοντες στη Δημοκρατία μας και αγωνιζόμενοι για τα αμερικανικά ιδανικά που αγαπάμε», πρόσθεσε.

Η ανακοίνωση αυτή έθεσε τέλος στις φήμες των τελευταίων ημερών ότι η Νάνσι Πελόζι, μετά από 38 χρόνια πολιτικής πορείας, προετοιμαζόταν να αποχαιρετήσει το Κογκρέσο. Παρά την αρχική αναφορά ότι θα αποχωρούσε μετά την τρέχουσα θητεία της, η Πελόζι συνεχώς αναγνωριζόταν ως μία από τις πιο ισχυρές πολιτικές μορφές του Δημοκρατικού Κόμματος.

Από την κορυφή της πολιτικής μέχρι το κύκνειο άσμα

Με αφορμή τις πολυάριθμες θέσεις της στον Λόφο του Καπιτωλίου, η Νάνσι Πελόζι δήλωσε: «Λέω πάντα στους συναδέλφους μου στη Βουλή, ανεξαρτήτως του τίτλου που μου αποδόθηκε -πρόεδρος, ηγέτης, στρατηγός- δεν υπήρξε μεγαλύτερη τιμή για εμένα από το να σταθώ στο βήμα της Βουλής και να πω: ‘Μιλάω για τον λαό του Σαν Φρανσίσκο’».

Η Πελόζι εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Κογκρέσο το 1987, και έκανε ιστορία το 2007 ως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής. Παραμένει η μοναδική γυναίκα που ανέλαβε το «σφυρί» της Βουλής, το οποίο απέκτησε μετά τις εκλογές του 2006 και του 2018. Ακόμη και σήμερα, δεκαετίες μετά την ανάβασή της στην κορυφή του Δημοκρατικού κόμματος στη Βουλή, παραμένει μία από τις πιο επιδραστικές φωνές του κόμματος.

Η απόφαση της να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική ζωή δημοσιοποιήθηκε δύο ημέρες μετά από μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές της νίκες τα τελευταία χρόνια: μια ηχηρή επικράτηση για μια πρόταση ψηφοφορίας στην Καλιφόρνια που ανασχεδιάζει το εκλογικό χάρτη της πολιτείας, ευνοώντας τους Δημοκρατικούς ενόψει των εκλογών του 2026. Η ίδια συνέλεξε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξή της, σύμφωνα με πρόσωπο που γνωρίζει την προσπάθεια της για χρηματοδότηση.

Παρόλο που η Νάνσι Πελόζι δεν ήταν υποψήφια στις εκλογές της Τρίτης, ήταν το ιδανικό κλείσιμο σε μια μυθιστορηματική πολιτική καριέρα. Η επί σειρά ετών ηγέτιδα των Δημοκρατικών αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια στο Κογκρέσο -τόσο ως πρόεδρος όσο και ως απλό μέλος- στον αγώνα κατά του Ντόναλντ Τραμπ και της αναδιάρθρωσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Τους τελευταίους μήνες, εργάστηκε αδιάκοπα παρασκηνιακά με τον μακροχρόνιο φίλο της, τον κυβερνήτη Γκάβιν Νιούσομ, για να περάσουν την «Πρόταση 50», η οποία κέρδισε με ποσοστό 63%.

Ανατρεπόμενη από την καρδιά της πολιτικής της οικογένειας στο Μπάλτιμορ, η Πελόζι πέρασε την παιδική της ηλικία στους διαδρόμους του Καπιτωλίου, όπου ο πατέρας της υπηρέτησε ως μέλος του Κογκρέσου από το Μέριλαντ. Η κόρη ενός πρώην δημάρχου και αδελφή ενός άλλου, οι συνάδελφοί της συχνά αποδίδουν αυτήν την ανατροφή της στην εξαιρετική της διαπραγματευτική ικανότητα και στην αμείλικτη σφοδρότητα της στην πολιτική.

Η πολιτική στρατηγική της Πελόζι

Η Νάνσι Πελόζι κρατούσε σφιχτό τον έλεγχο των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο – σχεδόν ποτέ δεν έχανε μια ψηφοφορία στο βήμα, κάτι που αποτελούσε καθημερινότητα υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών. Χρησιμοποίησε παλαιάς σχολής τακτικές για να διατηρήσει αυτήν την εξουσία, περιλαμβανομένων και εκδικητικών κινήσεων σε βάρος των αντιπάλων της, αποκλείοντας τους από ισχυρές επιτροπές.

Δεν αντιμετώπισε ποτέ σοβαρό αντίπαλο κατά τη διάρκεια της θητείας της ως πρόεδρος. (Αντίθετα, παρασκηνιακά, ενθάρρυνε τους Δημοκρατικούς που ήταν σε δύσκολη θέση να κατέβουν δημόσια υποψήφιοι απέναντί της, λέγοντας τους: «Απλά κερδίστε»).

Δύο χρόνια μετά την αποχώρησή της από την ηγεσία των Δημοκρατικών λόγω πίεσης να δώσει τη θέση της στη νεότερη γενιά του κόμματος, η μακροχρόνια βουλευτής θεωρείται ακόμη από τους πιο ισχυρούς προέδρους της Βουλής στην ιστορία.

Η κληρονομιά της Πελόζι, όμως, εκτείνεται πολύ πέρα από τον Ντόναλντ Τραμπ. Ως νέα εκπρόσωπος του Σαν Φρανσίσκο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η πρώτη της ομιλία επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση της επιδημίας του HIV/AIDS. Από τότε, η θητεία της στο Κογκρέσο εκτείνεται σε επτά προεδρίες, κατά τη διάρκεια των οποίων συμμετείχε σε ιστορικές ψηφοφορίες, όπως η έγκριση του πολέμου στο Ιράκ υπό τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους ή η παραπομπή του Προέδρου Μπιλ Κλίντον. (Η Πελόζι αντιτάχθηκε και στις δύο).

Η Πελόζι ηγήθηκε του Δημοκρατικού κόμματος σε μια περίοδο ταραγμένων πολιτικών αλλαγών, καθώς οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων βάθαιναν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρξε και μια άνοδος της πολιτικής βίας, η οποία επηρέασε και την ίδια την οικογένειά της το 2022, όταν ο σύζυγός της, Πολ Πελόζι, δέχθηκε βίαιη επίθεση με σφυρί από έναν άνδρα που εισέβαλε στο σπίτι τους στο Σαν Φρανσίσκο.

Η Πελόζι σπάνια μιλά για τα γυάλινα ταβάνια για τις γυναίκες στην πολιτική ή για τον δικό της ρόλο στο να τα καταρρίψει. Αλλά σε μια συνέντευξή της το 2018, είχε αναφερθεί στην ανάγκη να δείχνει σιγουριά και να στέκεται όρθια ενάντια στις αντιξοότητες.

«Ξέρετε γιατί το κάνω; Το κάνω, γιατί θέλω οι γυναίκες να δουν ότι δεν τους αφήνουμε να μας πιέσουν, δεν απομακρυνόμαστε από τη μάχη», είχε δηλώσει τότε.