Λύθηκε το μυστήριο με τις 5.000 τρύπες σε κοιλάδα του Περού

Στην κοιλάδα Πίσκο στις νότιες Άνδεις του Περού, θα δει κανείς μια σειρά από 5.200 τρύπες, των οποίων ο σκοπός παρέμενε άγνωστος στους ερευνητές για σχεδόν έναν αιώνα.

Όμως πλάνα από drones στο σημείο που ονομάζεται Μόντε Σιέρπε ή “βουνό του φιδιού”, ίσως βοηθήσουν τους αρχαιολόγους να αποκρυπτογραφήσουν γιατί οι άνθρωποι άνοιξαν αυτές τις τρύπες εκατοντάδες χρόνια πριν.

Οι τρύπες αυτές, τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας όταν το National Geographic δημοσίευσε αεροφωτογραφίες του χώρου το 1933.

Ωστόσο, δεν υπάρχουν γραπτά αρχεία σχετικά με τον σχηματισμό τους, αφήνοντας ανοιχτό για ερμηνείες το γιατί δημιουργήθηκαν. Οι υποθέσεις για τη χρήση των τρυπών περιλαμβάνουν, όπως γράφει το CNN, την άμυνα, την αποθήκευση, την κηπουρική, τη συλλογή νερού κ.α. Άκόμα και ότι συνδέονται με τους εξωγήινους.

Τώρα, νέα πλάνα από drones και μια ανάλυση των κόκκων γύρης που βρέθηκαν μέσα στις τρύπες οδηγούν τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν αρχικά ως μια ζωντανή αγορά για έναν προ-Ίνκας πολιτισμό, και αργότερα ως μέθοδος λογιστικής για τους Ίνκας, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 10 Νοεμβρίου στο περιοδικό Antiquity.

“Γιατί οι αρχαίοι άνθρωποι να έκαναν πάνω από 5.000 τρύπες στις πρόποδες του νότιου Περού;” είπε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Τζέικομπ Μπόνγκερς, ψηφιακός αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. “Δεν ξέρουμε γιατί βρίσκονται εδώ, αλλά έχουμε κάποια υποσχόμενα νέα δεδομένα που παρέχουν σημαντικά στοιχεία και υποστηρίζουν νέες θεωρίες για τη χρήση του χώρου”.

Η γύρη που βρέθηκε μέσα στις τρύπες έλυσε το μυστήριο

Κάθε τρύπα έχει πλάτος από 1 έως 2 μέτρα και βάθος από 0,5 έως 1 μέτρο. Οι φωτογραφίες από το drone δείχνουν ότι οι είναι οργανωμένες σε περίπου 60 διακριτά τμήματα που χωρίζονται από κενά.

Οι αρχαίοι κόκκοι γύρης που βρέθηκαν μέσα στις τρύπες υποδεικνύουν την παρουσία καλλιεργειών όπως το καλαμπόκι, καθώς και άγριων φυτών, όπως καλάμια και ιτιές, τα οποία παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την κατασκευή καλαθιών, παρατήρησε ο Μπόνγκερς.

Οι καλλιέργειες και άλλα αγαθά μπορεί να τοποθετούνταν σε αυτά τα καλάθια ή να εναποτίθονταν στις τρύπες, οι οποίες ίσως είχαν επενδυθεί με φυτικό υλικό. Είναι επίσης πιθανό να είχαν χτιστεί δομές πάνω από ή κοντά στις τρύπες, είπε ο Μπόνγκερς, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις αν υπήρχε ποτέ κάποια αρχιτεκτονική εκεί.

Η ομάδα πιστεύει ότι οι ιθαγενείς του προ-Ίνκας βασιλείου της Τσίντσα από την ακτή και τα υψίπεδα του Περού ίσως είχαν έρθει για να ανταλλάξουν αγαθά.

“Ίσως άλλα σημαντικά αγαθά, όπως το βαμβάκι, η κόκα, το καλαμπόκι και οι πιπεριές τσίλι, θα τοποθετούνταν στις τρύπες και ανταλλάσσονταν”, είπε ο Μπόνγκερς. “Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος αριθμός τρυπών με καλαμπόκι θα αντιστοιχούσε σε έναν συγκεκριμένο αριθμό τρυπών με άλλο είδος αγαθού, όπως βαμβάκι ή κόκα”.

Η χρονολόγηση των τρυπών υποδεικνύει ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν πριν από 600 έως 700 χρόνια.

Ενώ η ομάδα συνεχίζει να εκτελεί επιπλέον ραδιοχρονολόγηση για να προσδιορίσει μια ακριβή χρονολογική γραμμή, πιστεύουν ότι κατασκευάστηκε κατά την περίοδο της Ύστερης Ενδιάμεσης Περιόδου του Περού, μεταξύ 1000 και 1400 μ.Χ., η οποία ευθυγραμμίζεται με τη χρήση του χώρου από τον προ-Ίνκας πολιτισμό.