Με πόσα έτρεχε ο άνθρωπος που “έφαγε” την πρώτη κλήση για υπερβολική ταχύτητα

Το όριο ταχύτητας εντός των κατοικημένων περιοχών έχει αλλάξει από 50 χιλιόμετρα την ώρα, σε 30 χλμ/ώρα.

Επειδή δεν έχουμε πολλά να θυμόμαστε και να διαχειριζόμαστε, οι νομοθέτες έκριναν πως ήταν μια φανταστική περίπτωση να προσθέσουν πως «σε μονόδρομους με δύο τουλάχιστον λωρίδες κυκλοφορίας και διπλής κατεύθυνσης οδούς μέσα στις κατοικημένες περιοχές, το όριο παραμένει στα 50 χλμ/ώρα, εκτός αν υπάρχει ειδική σήμανση».

Υγεία.

Εσείς μπορείτε να πηγαίνετε με 30 χλμ/ώρα και να έχετε ήσυχο το κεφάλι σας. Εκτός κατοικημένων περιοχών, τα όρια διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο του δρόμου και του οχήματος. Υπάρχουν πινακίδες που ενίοτε δεν συμφωνούν με τα όρια που δείχνει το GPS, αλλά αυτή είναι ιστορία για άλλη ώρα.

Πάμε να δούμε με πόσα χιλιόμετρα πήγαινε ο άνθρωπος που έκανε την ιστορική “πρώτη” σε ό,τι αφορά τις κλήσεις για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας.

Ο “σεφτές” στις κλήσεις έγινε στην Αγγλία

Ήταν λοιπόν, ένας Βρετανός, ονόματι Γουόλτερ Άρνολντ. Την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου του 1896, ο φίλος Άρνολντ, εκ των πρώτων αντιπροσώπων αυτοκινήτων στη χώρα του, οδηγούσε το αυτοκίνητο του, μια Arnold-Benz Motor Carriage στο Paddock Green του Kent, με περίπου 13 χιλιόμετρα την ώρα. Το ανώτατο όριο ταχύτητας ήταν τα 3 χλμ/ώρα.

Η καταδίωξη του έγινε με ποδήλατο (αυτό οδηγούσε ο οδηγός που τον “έπιασε” και του έδωσε την ιστορική κλήση), ενώ το πρόστιμο ήταν περίπου 1 σελίνι (σημερινά 5.14 ευρώ). Ήταν ένα μηνιάτικο ανειδίκευτης εργασίας. Με τα ίδια λεφτά αγόραζε τα τρόφιμα της για μια με 2 εβδομάδες, μια τετραμελής οικογένεια. Μαζί με τα δικαστικά έξοδα, ο Άρνολντ πλήρωσε 9 σελίνια.

Βλέπετε, έκανε έφεση και κατάφερε να αλλάξει δυο νόμους, με τα δικαστικά έγγραφα να αναφέρουν στην πρώτη κατηγορία ότι χρησιμοποιούσε “άμαξα χωρίς άλογα”. Η δεύτερη ανέφερε “ύπαρξη λιγότερων από τριών ανθρώπων “υπεύθυνων για την ίδια (άμαξα)”, καθώς συνήθως υπήρχε ιππήλατα ή ατμομηχανή. Η τρίτη κατηγορία ήταν η υπέρβαση του ορίου ταχύτητας.

«Προς υπεράσπιση, ο δικηγόρος του Άρνολντ δήλωσε ότι οι υπάρχοντες νόμοι περί ατμομηχανών δεν είχαν προβλέψει αυτό το είδος οχήματος, αναφέροντας τα ονόματα μερικών ελίτ χρηστών.

Δεδομένου ότι επρόκειτο για μια υπόθεση που θα δημιουργούσε προηγούμενο, η αναφορά ονομάτων δημοσίως γνωστών ανθρώπων θα εξαφάνιζε το αγαπημένοι “ποιοι είναι αυτοί;” των δικαστών.

Η προέλευση αυτής της φράσης, στην οποία αναφέρεται συχνά το σατιρικό περιοδικό Private Eye, έγκειται στην απάντηση ενός δικαστή τη δεκαετία του 1960, ο οποίος ακούστηκε να ρωτάει στο δικαστήριο «Ποιοι είναι οι Beatles;».

Ο Άρνολντ έφερε την εξέλιξη

Το 1896 η αγορά του αυτοκινήτου ήταν στην απαρχή της, με τα αυτοκίνητα στην Αγγλία να είναι μερικές χιλιάδες -σε όλη την χώρα. Δεν βοηθούσε ιδιαίτερα ο Νόμος της Κόκκινης Σημαίας που απαιτούσε από κάποιον που κρατούσε κόκκινη σημαία να περπατάει μπροστά από τα αυτοκίνητα, ως προειδοποίηση.

Η κλήση του Άρνολντ φέρεται να έπαιξε ρόλο στην κατάργηση αυτού του νόμου. Σίγουρα άλλαξε το όριο ταχύτητας, αυξάνοντας το στα 22 χιλιόμετρα την ώρα.