Θανατοποινίτης στην Αλαμπάμα επέζησε μετά από αποτυχημένη εκτέλεση της ποινής με ένεση, και τώρα κινείται νομικά εναντίον των αρχών.
Ο Doyle Lee Hamm καταδικάστηκε το 1987 για ληστεία μετά φόνου. Στις 22 Φεβρουαρίου, ημέρα εκτέλεσης της ποινής του, υποβλήθηκε σε ένα πραγματικό βασανιστήριο αφού το ιατρικό προσωπικό που είχε αναλάβει να του χορηγήσει τη θανατηφόρο ένεση δεν μπορούσε επί δυόμιση ώρες να βρει φλέβα. Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν πως τον είχαν τρυπήσει στη βουβωνική περιοχή και στα πόδια του.
Ο Hamm υποστηρίζει ότι η εκτέλεση αναβλήθηκε μετά από "ώρες σωματικών και ψυχολογικών βασανιστηρίων", κατά τις οποίες τον τρυπούσαν με βελόνες στα κάτω άκρα "και τη δεξιά μηριαία φλέβα κοντά στην βουβωνική χώρα, προκαλώντας σοβαρή αιμορραγία και πόνο".
Μία ώρα μετά την αποτυχημένη εκτέλεση, ουρούσε αίμα και λίγο αργότερα άρχισε να έχει έντονο βήχα.
Ο Bernard Harcourt, συνήγορος του Hamm, είχε προειδοποιήσει τις αρχές πως η θεραπεία για καρκίνο που ακολουθούσε ο πελάτης του είχε επηρεάσει τις φλέβες του, με αποτέλεσμα να υπάρχει περίπτωση να βιώσει πολύ έντονο και αχρείαστο πόνο. Όπως και τελικά έγινε. Αξίζει δε να σημειωθεί πως η υπεράσπιση είχε εκ των προτέρων ζητήσει εναλλακτικό τρόπο εκτέλεσης με χορήγηση της θανατηφόρας ουσίας δια στόματος, κάτι που αρνήθηκε η Πολιτεία της Αλαμπάμα η οποία εφαρμόζει τη συγκεκριμένη μέθοδο εκτέλεσης της θανατικής ποινής. Η μοναδική "εναλλακτική" μέθοδος που εφαρμόζεται στην Αλαμπάμα, είναι η ηλεκτρική καρέκλα, εφόσον αιτηθεί κάτι τέτοιο ο κατάδικος.
Τώρα, η υπεράσπιση του θανατοποινίτη μηνύει τις αρμόδιες αρχές, λέγοντας πως υπέβαλαν τον Hamm σε άσκοπα βασανιστήρια.
Ο Hamn κατέθεσε πως τη βραδιά της εκτέλεσής του, δύο διαφορετικές ομάδες γιατρών και ιατρικού προσωπικού προσπαθούσαν να βρουν φλέβα στο κορμί του, ενώ εκείνος ήταν δεμένος στο κρεβάτι της εκτέλεσης. Όπως λέει, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ήλπιζε να τα καταφέρουν οι γιατροί, για να τελειώσει το μαρτύριό του.
Όλες οι Πολιτείες που εφαρμόζουν τη θανατική ποινή χρησιμοποιούν τις ενέσεις ως μέσο εκτέλεσης, κυρίως επειδή το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει αποφανθεί δύο φορές για τη νομιμότητά τους, παρά τις καταγγελίες οργανώσεων υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι προκαλούν αχρείαστο πόνο.
Πολλές Πολιτείες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την απαγόρευση στις πωλήσεις των φαρμάκων που περιέχονται στις ενέσεις αυτές, εξετάζουν άλλες επιλογές, τόσο παλιές, όπως το εκτελεστικό απόσπασμα, όσο και νέες, όπως το αέριο αζώτου. Στο παρελθόν κάποιες Πολιτείες έχουν χρησιμοποιήσει θαλάμους γεμάτους με υδροκυανικό οξύ.
Επτά Πολιτείες δεσμεύονται να επιτρέψουν τη χρήση εναλλακτικών μεθόδων, αν οι φονικές ενέσεις κριθούν στο άμεσο μέλλον αντισυνταγματικές ή αν δεν είναι διαθέσιμα τα απαραίτητα φάρμακα. Έξι άλλες επιτρέπουν στους θανατοποινίτες να επιλέξουν άλλο τρόπο να πεθάνουν, όπως το εκτελεστικό απόσπασμα, ο απαγχονισμός ή το ηλεκτρικό ρεύμα.
Κάποιες Πολιτείες έχουν σταματήσει τις εκτελέσεις με ένεση εξαιτίας των ανησυχιών για τη διαδικασία. Από το 2015 μόνο επτά Πολιτείες έχουν εκτελέσει με επιτυχία θανατοποινίτες, με το Τέξας να έχει εκτελέσει 24 από τους 54.
Η υπόθεση Hamn έρχεται να προστεθεί στο μεγάλο debate που έχει ανοίξει στις ΗΠΑ σχετικά με τη θανατική ποινή και για το αν πρέπει να συνεχίσει να επιτρέπεται σε ορισμένες Πολιτείες.
.jpg "Θανατοποινίτης επέζησε γιατί δεν μπορούσαν να βρουν φλέβα επί δύο ώρες")
Η θανατηφόρα ένεση επινοήθηκε από τον Jay Chapman. Είναι ένα κοκτέιλ φαρμάκων, γνωστό με το όνομα "πρωτόκολλο Chapman".
Τρεις είναι οι χημικές ουσίες του "πρωτοκόλλου Chapman":15-50cc θειοπεντάλ, 15-50cc Pavulon και 15-50cc χλωριούχου καλίου.
Σύμφωνα με τη διαδικασία, πριν από κάθε εισαγωγή ουσίας, διοχετεύεται αλατούχο διάλυμα στον ενδοφλέβιο σωλήνα, ώστε να τον καθαρίζει και να εμποδίσει ενδεχόμενη χημική αντίδραση που θα μπορούσε να τον μπλοκάρει.
Τυπικά, η όλη διαδικασία δεν κρατά πάνω από 3 έως 5 λεπτά.
Ποια είναι τα φάρμακα του κοκτέιλ
Όλες οι ουσίες που χρησιμοποιούνται στη θανατηφόρα ένεση είναι:
1) Το θειοπεντάλ είναι ένα βαρβιτουρικό που χρησιμοποιείται ευρέως ως αναισθητικό και προκαλεί αναισθησία πολύ γρήγορα, αν χορηγηθεί ενδοφλεβίως.
2) Το Pavulon είναι μυοχαλαρωτικό που παραλύει το διάφραγμα και, έτσι, σταματά την αναπνοή,
3) Χλωριούχο κάλιο που προκαλεί καρδιακή προσβολή.
