TIME: Η επιρροή του Τραμπ στο MAGA κλονίζεται με φόντο τα αρχεία Έπσταϊν

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, φαίνεται να… χάνει την επιρροή του στο κίνημα «Make America Great Again» – MAGA εκτιμά το περιοδικό Time, μετά την απόφασή του να στηρίξει μία κοινοβουλευτική προσπάθεια για τη δημοσιοποίηση όλων των αρχείων που σχετίζονται με τον καταδικασμένο για σεξουαλικά εγκλήματα Τζέφρι Έπσταϊν. 

Όπως αναφέρει ο senior corresponder του Time, Philip Elliott, ο Ντόναλντ Τραμπ έχασε την υποστήριξη των Ρεπουμπλικάνων λόγω της επιμονής του να μην δημοσιοποιήσει όλα τα αρχεία που είχε συγκεντρώσει το υπουργείο Δικαιοσύνης κατά τη διάρκεια των ερευνών του για τον διασυρμένο χρηματοδότη και καταδικασμένο σεξουαλικό εγκληματία Τζέφρι Έπσταϊν. Οι προσπάθειές του να αποσπάσει την προσοχή ή να δώσει την εντύπωση ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα εσωτερικά προκάλεσαν τόσο οργή όσο και χλευασμό.

Ο Τραμπ βρέθηκε μπροστά σε μια επιλογή: να αλλάξει στάση και να ενταχθεί στον όχλο που είχε καλλιεργήσει για μια δεκαετία, ή να παραμείνει προκλητικός και να δεσμευτεί να ασκήσει βέτο στο νομοσχέδιο για τη δημοσιοποίηση, αν ποτέ έφτανε στο γραφείο του. Αυτή δεν ήταν μια μάχη που μπορούσε να κερδίσει κάνοντας τη βάση να υποκύψει στη θέλησή του.

“Το κίνημα MAGA ξεπερνά τον άνθρωπο που το μετέτρεψε σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη”

Σύμφωνα με το Time, αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι το κίνημα MAGA ξεπερνά τον άνθρωπο που το μετέτρεψε σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Για χρόνια, το MAGA ήταν ό,τι έλεγε ο Τραμπ. Οι οπαδοί του άλλαζαν τις θέσεις τους, μερικές φορές επανειλημμένα, σε θέματα όπως το εμπόριο, οι εξωτερικές συγκρούσεις και το ποιος θεωρούνταν πολιτικός εχθρός, με βάση αυτό που ο Τραμπ τους έλεγε ότι ήταν η θέση του MAGA.

Ωστόσο, η τελευταία τροπή στην υπόθεση Epstein μπορεί να προμηνύει μια μεγαλύτερη εξέλιξη από μια απλή πολιτική ήττα. Μπορεί να υποδηλώνει ότι το κίνημα Make America Great είναι να εξελίσσεται πέρα από την πίστη σε ένα άτομο, μεταμορφώνοντας τον προσωπικότητα σε μια πιο ολοκληρωμένη ιδεολογία που θα μπορούσε να επιβιώσει του ιδρυτή της.

Αυτό δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο. Όπως και η Επιτροπή Συντονισμού Μαθητών για τη Μη Βία στη δεκαετία του 1960, το MAGAVerse δεν είναι ένας μονολιθικός οργανισμός παγωμένος στο χρόνο. Ομοίως, τα κινήματα Tea Party, Black Lives Matter και Defund the Police είναι διαφορετικά σήμερα από ό,τι όταν ξεκίνησαν. Οι πεποιθήσεις σκληραίνουν, οι τακτικές αλλάζουν, οι πιστότητες δοκιμάζονται. Όταν αυτό συμβαίνει, η ηγεσία από πάνω προς τα κάτω χάνει την επιρροή της. Η ιδεολογία είναι ισχυρότερη από τα επιχειρήματα και η εξουσία αποδεικνύεται μεταφερόμενη.

Η υπόθεση Epstein είχε μείνει σε δεύτερη μοίρα για εβδομάδες μέχρι την περασμένη Τετάρτη, όταν οι Δημοκρατικοί ανάγκασαν τον Trump να δράσει με τη δημοσίευση τριών εκρηκτικών email στα οποία ο Epstein ισχυριζόταν ότι ο Trump είχε περάσει ώρες με ένα από τα θύματα και «φυσικά γνώριζε για τα κορίτσια». Λίγες ώρες αργότερα, οι Ρεπουμπλικανοί της Βουλής απάντησαν με 20.000 άλλα μηνύματα. Η προσπάθεια του Τραμπ να αλλάξει πορεία στις 14 Νοεμβρίου και να διορίσει έναν ειδικό εισαγγελέα για να διερευνήσει τις σχέσεις του Επστάιν με τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, τον υπουργό Οικονομικών του Λάρι Σάμμερς και τις μεγάλες τράπεζες δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.

Έτσι, ο Τραμπ πήρε τη μόνη διέξοδο που είχε στη διάθεσή του: την Κυριακή, δήλωσε ότι ξαφνικά ήθελε οι Ρεπουμπλικανοί να προχωρήσουν με ένα σχέδιο που ήταν ήδη ασταμάτητο. Μια μέρα αργότερα, στο Οβάλ Γραφείο, έδωσε το πιο σαφές νεύμα του ότι ήθελε να τελειώσει με αυτό: «Αφήστε τον καθένα να το δει, αλλά μην το συζητάτε πολύ, γιατί, ειλικρινά, δεν θέλω να το χάσουμε. Είναι πραγματικά ένα πρόβλημα των Δημοκρατικών. Οι Δημοκρατικοί ήταν φίλοι του Επστάιν, όλοι τους, και είναι μια φάρσα».

“Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι αυτή η απροσδόκητη στροφή δεν έχει τελειώσει”

Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι αυτή η απροσδόκητη στροφή δεν έχει τελειώσει. Όταν ο Τραμπ ξεκίνησε για πρώτη φορά σοβαρά την πολιτική του καριέρα το 2015, φαινόταν ότι τα λαϊκιστικά μηνύματά του και η εθνικιστική του ρητορική ήταν τα μέσα για την προώθηση της εικόνας του. Κατά κάποιον τρόπο, οι Αμερικανοί όλων των τάσεων φαινόταν να έχουν μαγευτεί από αυτό το μήνυμα ότι οι ελίτ εξαπατούσαν τους «ξεχασμένους ανθρώπους». Αυτοί οι ψηφοφόροι ήταν πρόθυμοι να παραβλέψουν τη γνωστή φήμη του Τραμπ ως τριπλά παντρεμένου δισεκατομμυριούχου που κάποτε ήταν μεγάλος φίλος του Επστάιν. Εξήγησαν την εκστρατεία πίεσης που άσκησε κατά της Ουκρανίας για να βρει βρώμικα στοιχεία για έναν πολιτικό αντίπαλο, απέρριψαν τον ρόλο του στη βία που κατέστρεψε το Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 6 Ιανουαρίου 2021 ως υπερβολικό και αιτιολόγησαν ότι η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία θα του επέτρεπε να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε στην πρώτη θητεία του. Η ευσπλαχνία ήταν απεριόριστη — μέχρι που έπαψε να είναι.

Η υπόθεση Epstein είναι διαφορετική. Για χρόνια, η βάση του MAGA έχει επιβιώσει με υπονοούμενα και ίντριγκες σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη στο νησί του Epstein και στον κύκλο των φίλων του, οι οποίοι φέρεται να έχουν εμπλακεί σε εμπορία κοριτσιών και νεαρών γυναικών. Ο Trump τροφοδότησε επανειλημμένα αυτή την τάση, σε σημείο που το κοινό πιστεύει πλέον ότι όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την υπόθεση πρέπει να τιμωρηθούν, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να στραφούν εναντίον του Trump.

Και, για να είμαστε δίκαιοι, η ιστορία του Τραμπ για τον Επστάιν έχει εξελιχθεί ξανά και ξανά. Στην αρχή δεν υπήρχε πραγματική σχέση μεταξύ των δύο πλεϊμπόι της Νέας Υόρκης. Και μετά ήρθε το επιχείρημα ότι ο Τραμπ δεν ήξερε τίποτα, αλλά βρήκε λόγο να διώξει τον Επστάιν από το κλαμπ του Παλμ Μπιτς στη Φλόριντα. Και μετά ήρθαν οι ιστορίες για διαμάχες σχετικά με κλεμμένους υπαλλήλους και κλεμμένα ακίνητα. Μετά ήρθαν οι απόλυτες αρνήσεις που έρχονταν σε αντίθεση με αυτό που περιγράφηκε ως άσεμνο σχέδιο και μια ευχή για τα γενέθλια που «κάθε μέρα να είναι ένα άλλο υπέροχο μυστικό». Και μετά τα email των Δημοκρατικών. Και μετά αυτά των Ρεπουμπλικάνων. Και μετά, και μετά, και μετά…

Πλέον, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν εξαντληθεί από την προσπάθεια να προστατεύσουν τον Τραμπ. Το καλοκαίρι, ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Μάικ Τζόνσον, διέλυσε τη συνεδρίαση της Βουλής αντί να επιτρέψει την ψηφοφορία για την αποδέσμευση των αρχείων του Έπσταϊν. Κατά τη διάρκεια του εξαετούς κλεισίματος της κυβέρνησης, αρνήθηκε να ορκίσει μια νόμιμα εκλεγμένη βουλευτή, επειδή επρόκειτο να είναι η κρίσιμη 218η υπογραφή σε μια αίτηση που θα ανάγκαζε τη Βουλή να εξετάσει το νομοσχέδιο για τον Έπσταϊν.

Ακόμη και για ορισμένους στο Κογκρέσο που θεωρούνταν από καιρό σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του MAGA, αυτή η στάση προστασίας γινόταν δύσκολο να διατηρηθεί. Ορισμένοι επαναστάτες νομοθέτες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος είδαν πραγματική αξία στο να γνωρίζουν τι είχε η κυβέρνηση και ποιος απέφευγε να λογοδοτήσει. Άλλοι δεν εκτίμησαν το γεγονός ότι τους έλεγαν ψέματα τόσο ανοιχτά, σαν όλα τα άλλα που προέρχονταν από τον κύκλο του Τραμπ να ήταν εντάξει. Και άλλοι πάλι ήταν πρόθυμοι να χάσουν τον Τραμπ αν αυτό σήμαινε να παραμείνουν πιστοί στη σθεναρή δέσμευσή τους για δικαιοσύνη.

Οι προσπάθειες του Τζόνσον να γλιτώσει τα μέλη του από μια καταγεγραμμένη ψηφοφορία δεν έφεραν αποτέλεσμα. Η προσδοκία είναι ότι σχεδόν όλα τα μέλη της Βουλής θα ψηφίσουν σήμερα για να επιβάλουν την αποκάλυψη των αρχείων του Επστάιν, στέλνοντας το μέτρο στο Σενάτο, όπου 13 Ρεπουμπλικανοί θα πρέπει να σπάσουν τις τάξεις για να το περάσουν στον Τραμπ. Και το νομοσχέδιο που κάποτε ήταν καταδικασμένο στο Σενάτο θα μπορούσε στην πραγματικότητα να μετατραπεί σε έναν βράχο που κυλάει κάτω από ένα λόφο, αδύνατο να σταματήσει.

Είναι μια στιγμή όπου ο Τραμπ φαίνεται εκπληκτικά αναποτελεσματικός — όχι μόνο εκτός συγχρονισμού με τη βάση του, αλλά και αβέβαιος για το πώς να τη διαμορφώσει. Είναι ένα σημάδι ότι ο Τραμπ μπορεί τελικά να κατάφερε να δημιουργήσει ένα κίνημα που μπορεί να τον ξεπεράσει — και μπορεί να είναι πολύ πιο αδύναμος εξαιτίας αυτού.