Το κύκνειο άσμα του Μπαϊρού – Έκκληση στους Γάλλους βουλευτές για συμβιβασμό

Με την ομιλία του πρωθυπουργού, Φρανσουά Μπαϊρού, ξεκίνησε η κρίσιμη ολομέλεια στη Γαλλική εθνοσυνέλευση, με την κυβέρνησή του να βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση των βουλευτών της χώρας η οποίοι καλούνται να ψηφίσουν επί του προϋπολογισμού που περιλαμβάνει σκληρά μέτρα λιτότητας.

Η πολιτική κρίση στη Γαλλία βρίσκεται σε νέα συνθήκη κλιμάκωσης, με τα “προγνωστικά” να δείχνουν με βεβαιότητα την πόρτα της εξόδου στον Γάλλο πρωθυπουργό, εν μέσω αναταραχής στις αγορές και αντιδράσεων των Γάλλων πολιτών με διαδηλώσεις και απεργίες προκειμένου να μην ψηφιστούν τα σκληρά μέτρα.

Ο Μπαϊρού, τέταρτος πρωθυπουργός από το 2024, θέλει να μειώσει κατά 44 δισεκατομμύρια ευρώ τον συνεχώς αυξανόμενο προϋπολογισμό, επικαλέστηκε το άρθρο 49.1 το οποίο προβλέπει πως η απόφαση θα είναι πλέον στα χέρια των Γάλλων βουλευτών.

Κατά την έναρξη της ομιλίας του, ο Μπαϊρού δικαιολόγησε την πρότασή του για τη διεξαγωγή αυτής της ψηφοφορίας, λέγοντας ότι «ήθελε» αυτή τη «δοκιμασία αλήθειας» τονίζοντας ότι η σημερινή απόφαση δεν αποτελεί «ένα πολιτικό ζήτημα, αλλά ένα ιστορικό ζήτημα» που θα διαμορφώσει το μέλλον της Γαλλίας.

Η ομιλία του διεξήχθη σε ένα κλίμα έντασης και αποδοκιμασιών από πλευράς αντιπολίτευσης, όπως μεταδίδει η Le Monde, η οποίοι «απαντούσαν» σε όσα έλεγε ο Γάλλος πρωθυπουργός.

«Ήθελα αυτή τη συνάντηση και κάποιοι από εσάς, η πλειοψηφία, πιθανώς οι πιο λογικοί, θεωρήσατε ότι ήταν παράλογο, ότι ήταν υπερβολικός κίνδυνος. Ωστόσο, πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν να μην αναλάβουμε κανέναν, να αφήσουμε τα πράγματα να συνεχιστούν χωρίς να αλλάξει τίποτα», είπε.

Η μετανάστευση στα πρώτα θέματα της “ατζέντας” Μπαϊρού

Ο Γάλλος πρωθυπουργός στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ζήτημα της μετανάστευσης και στα ερωτήματα που «θέτει για τις χώρες και τις κοινωνίες μας», τα οποία, σύμφωνα με τον κ. Μπαϊρού, «συνδέονται με τις διαφορές στην ανάπτυξη, με τη φτώχεια σε κάποιες χώρες με αυξανόμενο πληθυσμό, με την αφθονία σε άλλες χώρες με πληθυσμιακή συρρίκνωση, χωρίς να αναφέρουμε την αποσταθεροποίηση του κλίματος».

«Με δύο υποχρεώσεις, να ελέγξουμε και να διαχειριστούμε τις αφίξεις, και να ενσωματώσουμε εκείνους που είναι και θα είναι εδώ, να τους ενσωματώσουμε, κατά την πεποίθησή μου, μέσω της εργασίας, μέσω της γλώσσας, μέσω της δέσμευσης να σεβαστούν τις αρχές της ζωής μας», πρόσθεσε.

Ο Μπαϊρού καταγγέλλει την “εξάρτηση” της Γαλλίας στο να ξοδεύει

Σύμφωνα με τον Φρανσουά Μπαϊρού, τα προγνωστικά για την βιωσιμότητα της χώρας δείχνουν πως είναι «σε κίνδυνο» λόγω των «υπερβολικών χρεών». Ο πρωθυπουργός καταδίκασε την επέκταση των δαπανών. «Ξοδεύουμε, αλλά ποτέ δεν επιστρέφουμε. Έχει γίνει αντανακλαστικό και, ακόμη χειρότερα, εξάρτηση. Οι τακτικές δαπάνες της χώρας, οι δαπάνες για τη καθημερινότητά μας, για τις δημόσιες υπηρεσίες, για τις συντάξεις, για να αποπληρώνουμε τις φόρμες της “κοινωνικής ασφάλισης”, έχουμε συνηθίσει να τις χρηματοδοτούμε με δανεισμό» οδηγώντας τη χώρα σε «μια συντριπτική συσσώρευση χρέους 3.415 δισεκατομμυρίων ευρώ».

«Η χώρα μας λειτουργεί, πιστεύει ότι πλουτίζει, και κάθε χρόνο φτωχαίνει. Κυρίες και κύριοι, είναι μια σιωπηλή, υπόγεια, αόρατη και αφόρητη αιμορραγία», συνέχισε.

Συνεχίζοντας το ζήτημα των δαπανών, ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι «αν θέλουμε να σώσουμε το πλοίο, το πλοίο πάνω στο οποίο βρισκόμαστε και πάνω στο οποίο βρίσκονται τα παιδιά μας, πρέπει να δράσουμε χωρίς καθυστέρηση». «Δεν είναι ακατόρθωτο», πρόσθεσε «Απαιτεί μόνο την κινητοποίηση όλων και μια μετρημένη προσπάθεια από τον καθένα αν ξεκινήσουμε εγκαίρως».

Σχέδιο τετραετίας για τη μείωση του χρέους

Ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε στη συνέχεια το «σχέδιο του για τη μείωση του χρέους» και «ώστε η Γαλλία να μπορέσει να ξεφύγει σε λίγα χρόνια από την αδιάκοπη πλημμύρα του χρέους που θα την κατακλύσει σε τέσσερα χρόνια». Σύμφωνα με αυτόν, με το «σχέδιο» του, σε τέσσερα χρόνια, «το χρέος μας δεν θα αυξάνεται πια (…) Και αν το χρέος δεν αυξάνεται, τότε η εργασία των Γάλλων, η εφευρετικότητα τους, η δημιουργικότητά τους, η ανανεωμένη εμπιστοσύνη τους θα βάλει τη χώρα ξανά σε τροχιά», υποστήριξε.

“Έχουμε σπάσει το συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ των γενεών”

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη νέα γενιά, λέγοντας τα εξής: «Για είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή ακόμα περισσότερο, θα πρέπει να σηκώσουν το βάρος των χιλιάδων δισεκατομμυρίων χρεών που έχουν συμβληθεί οι μεγαλύτεροι και τα οποία, οι ίδιοι, θα κληθούν να επωμιστούν».

«Έχουμε σπάσει το συμβόλαιο εμπιστοσύνης μεταξύ των γενεών, το οποίο είναι η βάση του κοινωνικού συμβολαίου». «Με εντυπωσίασε πόσο οι νέοι αισθάνονται σαν να είναι μια γενιά θυσιασμένη», λέει, ελπίζοντας ότι θα «απελευθερωθούν από τη σκλαβιά στην οποία τους ρίχνουν». «Η συνειδητοποίηση είναι επίσης ότι οι μεγαλύτεροι ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ελαφρύνουν το χρέος που οι νεότεροι θα πρέπει να πληρώσουν», παρατηρεί.

“Αρνούμαι να επιτρέψω την εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών μέσω της χρόνιας αύξησης του χρέους”

«Κυρίες και κύριοι, έχετε τη δύναμη να ανατρέψετε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχετε τη δύναμη να διαγράψετε την πραγματικότητα», διαβεβαιώνει ο Πρωθυπουργός, για τον οποίο «η πραγματικότητα θα παραμείνει αδιάκοπη». «Οι δαπάνες θα συνεχίσουν να αυξάνονται ακόμα περισσότερο και το βάρος του χρέους, ήδη αφόρητο, θα γίνεται όλο και πιο βαρύ και όλο και πιο ακριβό», κρίνει.

Αναφερόμενος στον Στρατηγό Ντε Γκωλ και τον Πιέρ Μεντές-Φρανς, πιστεύει ότι «μια χώρα που δεν είναι ικανή να εξισορροπήσει τα δημόσια οικονομικά της είναι μια χώρα που παρατάει τον εαυτό της». «Αρνούμαι να επιτρέψω την εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών μέσω της χρόνιας αύξησης του χρέους», επισημαίνει ο Μπαϊρού. Τόνισε επίσης ότι «αυτό είναι ακριβώς το ζήτημα που τίθεται σήμερα» σε «μια πρωτοφανή προσέγγιση», η οποία «στόχο έχει να φέρει όλους τους βουλευτές αντιμέτωπους με τις δικές τους ευθύνες, (…) ακόμα κι αν είναι πιο βολικό να αγνοήσουμε αυτή την αλήθεια».

Ο Φρανσουά Μπαϊρού ολοκλήρωσε την ομιλία του με μια έκκληση για «συμβιβασμό»: «Αν δεν υπάρξει αυτή η ελάχιστη στήριξη, αυτή η ελάχιστη συμφωνία μεταξύ των περισσότερο ευαίσθητων στη χώρα για την κατάσταση και για την επιτακτικότητα μιας πορείας ανάκαμψης, τότε η δράση της κυβέρνησης θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και, ακόμη χειρότερα, θα είναι χωρίς νόημα». «Πιστεύω στον συμβιβασμό, αλλά πιστεύω στους συμβιβασμούς όταν σέβονται το ουσιώδες», κατέληξε.