Βρέθηκε μπουκάλι με μηνύματα στρατιωτών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστραλία

Δύο μηνύματα σε μπουκάλι, γραμμένα από Αυστραλούς στρατιώτες λίγες μόλις ημέρες μετά το ξεκίνημα του ταξιδιού τους προς τα πεδία των μαχών της Γαλλίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανακαλύφθηκαν πάνω από έναν αιώνα αργότερα, στις ακτές της Αυστραλίας.

Η οικογένεια Μπράουν βρήκε το γυάλινο μπουκάλι της μάρκας Schweppes, λίγο πάνω από τη γραμμή του νερού, στην παραλία Wharton, κοντά στην πόλη Έσπερανς της Δυτικής Αυστραλίας, στις 9 Οκτωβρίου, όπως αφηγήθηκε η Ντεμπ Μπράουν στο CNN.

Ο σύζυγός της Πίτερ και η κόρη τους, Φελίσιτι, εντόπισαν το μπουκάλι κατά τη διάρκεια μιας από τις συνηθισμένες εξορμήσεις τους με τετράτροχα οχήματα για να καθαρίσουν την ακτή από σκουπίδια.

«Μαζεύουμε συνέχεια απορρίμματα από τις παραλίες μας. Δεν θα το προσπερνούσαμε ποτέ. Και να λοιπόν, αυτό το μικρό μπουκάλι απλώς περίμενε να το σηκώσουμε», είπε η Μπράουν.

Μέσα στο ανθεκτικό, διάφανο γυαλί βρέθηκαν δύο γράμματα γραμμένα με μολύβι, από τους στρατιώτες Μάλκολμ Νέβιλ, 27 ετών, και Γουίλιαμ Χάρλεϊ, 37 ετών. Οι επιστολές έφεραν ημερομηνία 15 Αυγούστου 1916.

Το πλοίο τους, HMAT A70 Ballarat, είχε αποπλεύσει από την Αδελαΐδα τρεις ημέρες νωρίτερα, με προορισμό τα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου στην Ευρώπη.

Ο Νέβιλ σκοτώθηκε ένα χρόνο αργότερα στο πεδίο της μάχης. Ο Χάρλεϊ τραυματίστηκε δύο φορές, όμως επέζησε του πολέμου. Πέθανε το 1934 στην Αδελαΐδα, από καρκίνο που -όπως λέει η οικογένειά του- προκλήθηκε από τα αέρια των Γερμανών στα χαρακώματα.

Ο Νέβιλ είχε γράψει πως, αν βρεθεί το μπουκάλι, ο παραλήπτης να παραδώσει το γράμμα στη μητέρα του, Ρομπερτίνα Νέβιλ, στο χωριό Wilkawatt, που σήμερα είναι σχεδόν ερειπωμένο. Ο Χάρλεϊ, του οποίου η μητέρα είχε ήδη πεθάνει, ζήτησε απλώς από τον παραλήπτη να κρατήσει το δικό του σημείωμα.

«Ελπίζουμε ο τυχερός που θα το βρει να είναι το ίδιο καλά όπως είμαστε κι εμείς τώρα», έγραψε ο Χάρλεϊ.

Ο Νέβιλ σημείωνε ότι περνούν «πολύ όμορφα» στο ταξίδι και ότι το φαγητό είναι «εξαιρετικό, με εξαίρεση ένα γεύμα που θάψαμε στη θάλασσα».

Το πλοίο, έγραψε, «κουνάει και στριφογυρίζει, αλλά εμείς είμαστε χαρούμενοι σαν τον Λάρι», μια αυστραλιανή φράση της εποχής που σημαίνει «πολύ ευτυχισμένοι».

Το μπουκάλι που περίμενε έναν αιώνα

Οι δύο στρατιώτες σημείωναν ότι βρίσκονταν «κάπου στη θάλασσα». Ο Χάρλεϊ προσδιόριζε «κάπου στον Κόλπο», εννοώντας τον Μεγάλο Αυστραλιανό Κόλπο, τον απέραντο κόλπο που εκτείνεται από την Αδελαΐδα έως το Έσπερανς.

Η Ντεμπ Μπράουν πιστεύει ότι το μπουκάλι δεν ταξίδεψε πολύ. Πιθανότατα παρέμεινε θαμμένο στους αμμόλοφους για περισσότερο από έναν αιώνα, ώσπου η διάβρωση και οι τεράστιοι κυματισμοί των τελευταίων μηνών το έφεραν ξανά στο φως.

Παρότι το χαρτί ήταν υγρό, τα γράμματα παρέμειναν ευανάγνωστα, επιτρέποντας στην Μπράουν να εντοπίσει και να ενημερώσει τους απογόνους των δύο στρατιωτών.

«Το μπουκάλι είναι σε άψογη κατάσταση. Δεν έχει πάνω του θαλάσσιες επικαθίσεις. Αν είχε μείνει στη θάλασσα τόσο καιρό, το χαρτί θα είχε λιώσει στον ήλιο. Δεν θα μπορούσαμε να το διαβάσουμε», είπε.

Η εγγονή του Χάρλεϊ, Αν Τέρνερ, είπε ότι η οικογένειά της ήταν “απολύτως συγκλονισμένη”.

«Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Είναι σαν ένα θαύμα, σαν ο παππούς μας να άπλωσε το χέρι του από τον τάφο», είπε στην αυστραλιανή ραδιοτηλεόραση ABC.

Ο δισέγγονος του Νέβιλ, Χέρμπι Νέβιλ, μίλησε με συγκίνηση: «Ακούγεται τόσο χαρούμενος για το ταξίδι του… είναι απλώς τραγικό το πώς κατέληξε. Αλλά τι άνθρωπος πρέπει να ήταν. Πραγματικά, ένας ήρωας».