25+1 ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ’25

Λίγο πριν το καλοκαίρι σταχυολογούμε την εγχώρια εκδοτική παραγωγή από την αρχή του 2025 μέχρι και σήμερα, όσον αφορά τα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας.

Κώστας Ακρίβος – Όνομα πατρός: Δούναβης [Μεταίχμιο]

Βίωσε τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της εποχής του (τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος), ασπάστηκε το όραμα για έναν δικαιότερο κόσμο (Οκτωβριανή Επανάσταση), συνευρέθηκε με τις σημαντικότερες προσωπικότητες του καιρού του (Ρομέν Ρολάν, Μαξίμ Γκόρκι, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Τζορτζ Όργουελ), περισσότερο όμως από οτιδήποτε άλλο στάθηκε όσο κανείς στο πλευρό των φτωχών και των αδικημένων. Ο ξακουστός Ελληνορουμάνος συγγραφέας Παναΐτ Ιστράτι -του οποίου το εμβληματικό έργο Κυρά Κυραλίνα κυκλοφόρησε πέρυσι από το Μεταίχμιο (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), έναν αιώνα μετά την αρχική του έκδοση- έζησε μια μυθιστορηματική ζωή. Έφτασε λοιπόν η ώρα να διαβάσουμε μια μυθιστορηματική βιογραφία δια χειρός Κώστα Ακριβού.

Λάζαρος Αλεξάκης – Mind the Gap [Διόπτρα]

Ένα χαρτάκι με το νούμερο 32 πέφτει στην άκρη κάποιου πεζοδρομίου. Κάποιος περπατάει δεκαπέντε χιλιόμετρα για να καταθέσει ένα δελτίο στο Στοίχημα, μια κίτρινη μπλούζα περιμένει υπομονετικά στη βιτρίνα κάποιου κλειστού καταστήματος και ένας έφηβος ερωτεύεται παράφορα έξι κρυστάλλινα ποτηράκια του λικέρ.

«Το έναυσμα για τη συγκεκριμένη συλλογή ήταν η παρατήρηση μιας έλλειψης συμπεριφορών» σημειώνει ο συγγραφέας στον πρόλογο, και εξηγεί ότι μεγαλώνοντας δούλεψε για πολύ καιρό σε ένα περίπτερο και «ένας από τους αγαπημένους μου τρόπους να περάσω την ώρα ήταν να παρατηρώ όσους έρχονταν και να φτιάχνω ιστορίες γι’ αυτούς».

Σοφία Αυγερινού – Άγνωστες λέξεις [Πόλις]

Η έγκριτη και ιδιαίτερα αγαπητή συγγραφέας και μεταφράστρια, μετά από τρία μυθιστορήματα, υπογράφει την πρώτη της νουβέλα.

Οι τακτικές επισκέψεις της αφηγήτριας στο σπίτι των τυφλών συγγενών της μετατρέπονται σε εναγώνιες προσπάθειες να σώσει τον γιο τους από την ψυχική κατάρρευση, όταν εκείνος αρχίζει να σημειώνει ανύπαρκτες λέξεις σε χαρτάκια και να τα κολλάει παντού μέσα στο διαμέρισμα. Η προσπάθειά του να θυμηθεί κάποια λέξη από τα όνειρά του, θα οδηγήσει εκείνον και την εξαδέλφη του στο σκοτάδι του άρρητου, στη γιατρειά της γραφής και σε μια πορεία αυτογνωσίας, όπου η σιωπή, οι λέξεις και οι ήχοι συνενώνονται και γίνονται γέφυρα για μια πιθανή λύτρωση.

Δημοσθένης Βουτυράς – Το καράβι του θανάτου και άλλες ιστορίες [Τόπος]

Η σειρά «Τα αειθαλή» των εκδόσεων Τόπος περιλαμβάνει μικρά σε έκταση αλλά μεγάλα ως προς το εκτόπισμά τους κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας που περιέπεσαν σε κατάσταση λήθης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η επανακυκλοφορία της συγκεκριμένης συλλογής (πρωτοβγήκε το 2009) ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους του Μεσοπολέμου.

Μαύρη λογοτεχνία, αφήγημα τρόμου, ύφος gothic. Κυρίαρχα στοιχεία σε αυτές τις ιστορίες είναι οι συνθήκες σκότους, η υποβλητική παρουσία της σκιάς και τα «τινάγματα» του νου των ηρώων του συγγραφέα.

Βαγγέλης Γιαννίσης – Βινούσκα [Διόπτρα]

Το νέο πόνημα του πολυγραφότατου πεζογράφου είναι ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, πάνω στο όχημα ενός αστυνομικού.

Πρωταγωνιστεί ο Λάζαρος, ένας υποψήφιος διδάκτορας φιλολογίας και παράλληλα εργαζόμενος στην οικογενειακή επιχείρηση, ένα βιντεοκλάμπ του οποίου οι πελάτες μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στην πραγματικότητα, είναι επαγγελματίας δολοφόνος με την κωδική ονομασία Βινούσκα. Μέχρι που θα αναλάβει μια δουλειά η οποία θα ανατρέψει τα πάντα και ο Λάζαρος θα κληθεί να αντιμετωπίσει καταστάσεις που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να φανταστεί.

Νάσια Διονυσίου – Μη γράφετε Αρθούρος [Πόλις]

Μεταπλάθοντας, ελεύθερα και δημιουργικά, περισσότερο ή λιγότερο εκτενή αποσπάσματα από το ποιητικό έργο και τις επιστολές του Αρθούρου Ρεμπώ, και ενσωματώνοντάς τα οργανικά στο σώμα της λογοτεχνικής γραφής, η βραβευμένη συγγραφέας σκιαγραφεί ένα νέο πορτρέτο του, ενώ παράλληλα παρουσιάζει την Κύπρο στο μεταίχμιο δύο ιστορικών της περιόδων, αφενός μέσα από την αποικιοκρατική ματιά των Άγγλων και αφετέρου μέσα από την άχρονη φωνή του ίδιου του βουνού του Τροόδους, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του νησιού.

Φίλιππος Δρακονταείδης – Προ πολλού και προ ολίγου [Κέδρος]

Είτε προ πολλού, από τα χρόνια του Λεονάρντο ντα Βίντσι και έως τα τέλη του 19ου αιώνα, είτε προ ολίγου, από τις αρχές του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας, οι ανθρώπινες πράξεις και επιθυμίες καλλιεργούνται στον κήπο της Ζωής και θορυβούν στα μονοπάτια του Βίου. Η Τζοκόντα, ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ο Μότσαρτ, ο κυρ Ζαχαρίας, που έφερε την πανώλη στην Αθήνα, ο Μιχάλης ο οδοντοτεχνίτης, η γάτα της Λοζάνης, ο Φραντς Κάφκα του Χέρμαν, η Φλωρεντία στο Μουσείο του Λούβρου, η καλλονή κόρη στη Σιγκισοάρα, ο Ότο φον Μπίσμαρκ, ο Μαρδοχαίος εραστής της Μαρίας Θηρεσίας, η ηγουμένη Γερτρούδη, ο Σιγισμόνδος, που μπήκε σε λάθος δωμάτιο, η Λίνα Μαρμαντασβίλι, που δεν βιαζόταν, στην Τιφλίδα – όλοι αυτοί έχουν θέση στην ευφάνταστη νέα συλλογή διηγημάτων του Φίλιππου Δρακονταειδή.

Κωνσταντίνος Θεοτόκης – Σκλάβοι στα δεσμά τους [Αντίποδες]

Επανέκδοση του κύκνειου μυθιστορήματος του σπουδαίου συγγραφέα ένα και πλέον αιώνα μετά την αρχική του κυκλοφορία. Ένα μυθιστόρημα σκληρής κοινωνικής κριτικής, που ονειρεύεται την παγκόσμια δικαιοσύνη, ταυτόχρονα όμως -και ξεπερνώντας την απλή ιστορία της παρακμής μιας οικογένειας- ρίχνει μια απαισιόδοξη ματιά στη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συνοδεύεται από επίμετρο του Δημήτρη Αρβανιτάκη που φωτίζει τη σχέση του Θεοτόκη με τις πολλαπλές πραγματικότητες και τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές περιπλοκές του μυθιστορήματος.

Μαγδαληνή Θωμά – Τον πατέρα στην πλάτη [Εκδόσεις των Φίλων]

Άμα καταφέρεις να σηκώσεις ένα καρπούζι, μπορεί να σ’ αγαπήσει η μάνα σου; Και πόσα χρόνια κουβαλάς, άμα φορτώσεις στην πλάτη σου τον πατέρα σου; Κι αν πέσεις μες στο αυλάκι του πολέμου μπορείς να δεις αυτό που αγαπάς; Πώς γίνεται να κρύψεις μια κρυψώνα, φεύγοντας από τ’ όνειρο της Σμύρνης; Ή να ανταμώσεις τον Ιταλό σου που αγαπούσες στην κατοχή; Ένα παιδάκι που το δέρνουν, δέρνει κι αυτό τη θάλασσα. Κι ένα άλλο που το κοροϊδεύουν, παίρνει ένα δέντρο αγκαλιά. Ό,τι συνδέει τα διηγήματα αυτής της συλλογής είναι το τραύμα. Κρυφό ή φανερό, οικογενειακό, ιστορικό και προπάντων τραγελαφικό.

Άρης Μαραγκόπουλος – Απάρνηση [Τόπος]

Τέσσερις Έλληνες και τέσσερις Νορβηγοί διασταυρώνονται µε απρόσµενα εχθρικές διαθέσεις στο νησί της Δήλου. Ένας από τους πρώτους ακολουθεί µια Αµερικανίδα φωτογράφο µόδας (και παγετώνων) στη Νέα Υόρκη, όπου, εκ παραλλήλου µε τον θυελλώδη έρωτα, βιώνει µια ανυπόφορη µοναξιά. Φωτογραφίες της φωτογράφου «διαβάζουν» σε περιοδικό µε το ίδιο τρομερό ενδιαφέρον ένας µανάβης λαϊκής αγοράς κι ένας συνταξιούχος δάσκαλος, χειµερινός κολυµβητής.

Όλοι οι παραπάνω, συν κάποιοι Αιγύπτιοι ναυπηγοί, ένας διανοούµενος αρχιτέκτονας, µια Τουρκάλα πολιτική πρόσφυγας, ένας µετανάστης από το Σουδάν, µια προσφάτως δραπέτης σεξεργάτρια µοιράζονται τη ζωή τους σ’ ένα ιδιόρρυθµο κοινόβιο. Η «Τριλογία των Κολυμβητών» του συγγραφέα ολοκληρώνεται με ένα κωμικοτραγικό χρονολόγιο επιβίωσης πολλών «φυσιολογικών» ανθρώπων.

Μιχάλης Μακρόπουλος – Άμμος [Κίχλη]

Μετρ της αφαίρεσης και της οικονομίας στις προτάσεις του, ο βραβευμένος συγγραφέας παραδίδει το νέο του πόνημα, μία ακόμη νουβέλα, ένα χρόνο μετά την πολυσυζητημένη προηγούμενη του (Μαργαρίτα Ιορδανίδη, Κίχλη, 2024). Ένα αφήγημα -με πρωταγωνιστή έναν ανώνυμο άντρα της διπλανής πόρτας- για την ποίηση της καθημερινότητας, τα μικρἀ πράγματα της ζωής και τη γνώση του αναπόφευκτου τέλους της. Όπως πάντα, ο Μακρόπουλος διαβάζεται απνευστί.

Αμάντα Μιχαλόπουλου – Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη [Πατάκης]

Mια απελπισµένη γυναίκα στην εµµηνόπαυση αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα από τα οποία ξυπνάει κάθε βράδυ στις 4:30 ακριβώς. Για να ερµηνεύσει τη νυχτερινή ζωή της, επιδιώκει συναντήσεις µε τις γυναίκες της οικογένειας: την κόρη, την αδερφή και τη µητέρα της. Κι ενώ οι συζητήσεις αρχίζουν να ξεµπλέκουν το κουβάρι της κοινής τους ζωής, τα όνειρα ξαφνικά σταµατούν. Στρέφεται τότε σε άλλες γυναίκες, από τη µητέρα της Ελένης Τοπαλούδη ως µια δεκάχρονη Αφγανή που αποχωρίστηκε ξαφνικά τη µαµά της.

Κι αρχίζουν να παρελαύνουν στρατιές γυναικών που γεννούν, υιοθετούν, φροντίζουν ή αρνούνται να φροντίσουν. Καθώς οι εξοµολογήσεις τους συσσωρεύονται, οι εµπειρίες τους εγκιβωτίζονται η µια µέσα στην άλλη. Σε αυτό το μυθιστόρημα η µμητρότητα γίνεται µια εύπλαστη έννοια, µια ριζοσπαστική υπόθεση ελευθερίας και συμφιλίωσης.

Δημήτρης Νόλλας – Κοκόνες στη σκάλα [Ίκαρος]

Ένα τόμος που περιλαμβάνει τρεις νουβέλες του σπουδαίους -και βραβευμένου δις με Κρατικό, διηγήματος και μυθιστορήματος- Δημήτρη Νόλλα: «Ματούλα Μυλλέρου, πάροικος και παρεπίδημος», «Φωτεινή μαγική» και «Ναυαγίων πλάσματα». Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να έρθουν και οι νεότεροι αναγνώστες με έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους της γενιάς του. Το επίμετρο υπογράφει ο Αλέξης Ζήρας.

Γιάννης Ξανθούλης – Η άλωση των Αθηνών από τις αδερφές Γαργάρα [Διόπτρα]

Η Ροδόσταμη, κωμόπολη της Ανατολικής Μακεδονίας, δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Οι άνθρωποί της, όμως, πιθανότατα θυμίζουν γείτονες, συγγενείς, εραστές ή και τυχαίες γνωριμίες. Ο πολυγραφότατος και με πλατύ, φανατικό κοινό συγγραφέας μας συστήνει τις αδερφές Γαργάρα, συγγενικές του, όπως ισχυρίζεται, περσόνες ως προς την επιδίωξη απόδρασης σε μια Αθήνα έτοιμη να τις ανταμείψει με μυστικά τερατωδών αλλά ρομαντικών ρεφρέν.

Όσο για την εμμονή του με τα έτη 1959 και 1960, οφείλεται στην ψυχωτική αμηχανία ενηλικίωσης που υπέστη – και την οποία, μάλλον, δεν ξεπέρασε ποτέ.

Αλέξης Πανσέληνος – Ξεχασμένες λέξεις [Μεταίχμιο]

Στο νέο βιβλίο ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή συγγραφείς στην Ελλάδα, ο Νάσος Λύρας, ελληνικής καταγωγής και συνταξιούχος Gastarbeiter «πολυτελείας» στο Μόναχο, ξετυλίγει ένα κουβάρι σκέψεων και αναμνήσεων από την Ελλάδα και από τη Γερμανία που τον οδηγούν να θυμηθεί αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «ξεχασμένες λέξεις». Αυτές έρχονται από το βάθος του χρόνου, πάντα στη μητρική του γλώσσα, αυτήν που ο ίδιος έχει πάψει να χρησιμοποιεί για να μην του θυμίζουν έναν παλιό καλά κρυμμένο εαυτό. Πού θα βγάλει αυτή η άκρη του κουβαριού και πώς θα καταλήξει η ιστορία αυτή να είναι κάτι παραπάνω από ένα κρυφό ημερολόγιο;

Αντώνης Πάσχος – Ετερόρυθμη μέρα [Στερέωμα]

Δύο χρόνια μετά τη συλλογή (συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος – Νουβέλας 2024) ο συγγραφέας υπογράφει το νέο του μυθιστόρημα. Πρωταγωνιστεί ο Γιάννης που θέλει να ανοίξει σχολή πιλότων. Παλεύει να τα καταφέρει, έχοντας μετατρέψει ένα παλιό συνεργείο σε γραφεία με τη βοήθεια κρατικής επιδότησης, αλλά χρωστάει παντού, ενώ συνεχίζει να έχει πρόσβαση σε δάνεια, πιστωτικές, ενεχυροδανειστές και τοκογλύφους. Στο πλευρό του ο Νικ, ο μαχητικός συνέταιρός του. Ένα εικοσιτετράωρο κυνηγητό· ο αγώνας δρόμου ενός ελεύθερου επαγγελματία σε μια Ελλάδα αρκετά γνώριμη· ένα μυθιστόρημα για μια φούσκα λίγο πριν σκάσει.

Λίνα Ρόκου – Λάθος κεφάλι [Νήσος]

Η Καρίνα δυσκολεύεται να ξεκινήσει τη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου της. Ο Παύλος Μ., ένας καταξιωμένος λογοτέχνης που ζει απομονωμένος στο σπίτι του, την καλεί να συγκατοικήσουν και από κοινού να γράψουν το επόμενο βιβλίο τους. Εκείνη δέχεται. Η συμβίωσή τους ξεκινά, παρέα με τον Ρατ, έναν γάτο που δεν νιαουρίζει ποτέ. Πόσα αποκαλύπτουμε για τη ζωή μας μιλώντας για αυτή; Τι είναι αλήθεια και τι φανταστικό στην ανάμνηση;

Αλέξης Σταμάτης – Το παιδί και ο Άγγελος [Μεταίχμιο]

Το νέο μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη και πρώτο του στο Μεταίχμιο. Ένα απομονωμένο χωριό, όπου τίποτα δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι ζουν όπως έζησαν οι γονείς τους, όπως θα ζήσουν τα παιδιά τους. Ή έτσι νομίζουν. Μέχρι που εμφανίζονται δύο ξένοι: ένας άντρας που προσφέρει τα πάντα χωρίς να ζητά αντάλλαγμα και ένα παιδί που δεν μιλά. Στην αρχή, τους παρατηρούν. Μετά, τους αμφισβητούν. Και ύστερα, η καχυποψία μετατρέπεται σε φόβο.

Το χωριό αρχίζει να καταρρέει – όχι μόνο τα σπίτια και οι δρόμοι του, αλλά και οι βεβαιότητες που το κρατούσαν όρθιο. Γιατί κάποιες αφίξεις δεν φέρνουν απλώς νέα πρόσωπα. Φέρνουν πράξεις επικίνδυνες και ερωτήματα που κανείς δεν θέλει να απαντήσει.

Δημήτρης Σωτάκης – Η πικρή αλήθεια [Κέδρος]

Μια τετραμελής οικογένεια, ο Πο, η Μαρία και τα δυο τους παιδιά, φτάνει στο αγαπημένο τους ξενοδοχείο, όπου τα τελευταία χρόνια περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Όμως αυτή τη φορά κάτι δεν πηγαίνει καλά, αφού κανείς από το προσωπικό του ξενοδοχείου και τους υπόλοιπους τακτικούς επισκέπτες δεν τους αναγνωρίζει. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την παράξενη συμπεριφορά; Έντρομοι προσπαθούν να το ανακαλύψουν. Μα όσο πιο βαθιά αναζητούν την αλήθεια, τόσο έρχονται αντιμέτωποι με δεκάδες ερωτήματα σχετικά με την ίδια τους τη ζωή.

Το νέο μυθιστόρημα του πολυμεταφρασμένου συγγραφέα. Η κυκλοφορία του μάλιστα σχεδόν συνέπεσε με τη βράβευση του συγγραφέα με το Βραβείο Μεσόγειος-Ξένης Λογοτεχνίας(Prix Méditerranée Étranger) 2025 για το μυθιστόρημά του του Μισή Καρδιά (Κέδρος, 2022)

Έρση Σωτηροπούλου – Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα [Πατάκης]

Επανέκδοση για το «Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα» της Έρσης Σωτηροπούλου: μια μικρή «αλητεία», για την παρέλαση, για ένα ρυζόγαλο, για όπου μας βγάλει… Με θαμπό πρόγονό της τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα, αυτή η εμβληματική νουβέλα, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1982, επιβεβαιώνει τη μαύρη κωμική φλέβα της Έρσης και μας προσκαλεί στον αμφίσημο κόσμο της αλήθειας, εκεί όπου η πραγματικότητα αλλάζει σώμα, μυρωδιά και υφή για να γίνει κάτι που μόνο εμείς το είδαμε, όσο οι άλλοι κοιτούσαν τη σημαία.

Κωνσταντίνος Τζαμιώτης – Θα πέσει η νύχτα [Μεταίχμιο]

Το νέο βιβλίο ενός από τους πλέον πολυσυζυτημένους συγγραφείς της γενιάς του είναι ένα φιλόδοξο μυθιστόρημα, ένα doorstopper που αξιοποιεί πολλά λογοτεχνικά είδη.

Μια οικογενειακή σάγκα, μια ιστορία ενηλικίωσης, μια μαρτυρία ενός συλλογικού λήθαργου που κρατά σχεδόν έναν αιώνα, μια σχεδόν αστυνομική ιστορία, μαζί με έρωτες και θανάτους, συμπλέκονται και δημιουργούν ένα σύμπαν άλλοτε ζηλευτό και άλλοτε ζοφερό. Με άλλα λόγια μιλά για την ασίγαστη ανάγκη να υπερασπίζεται κανείς το «καλό» πριν το κακό υπερισχύσει ξανά και πέσει πάλι η νύχτα. Από τη Θεσσαλία ως την αιωνιότητα.

Σώτη Τριαντάφυλλου – Το τυφλό γουρούνι στη Δεύτερη οδό [Πατάκης]

Ο Κρις Φίλιπς αποφάσισε να γράψει το Τυφλό γουρούνι στη Δεύτερη οδό όταν διάβασε τα απομνημονεύματα του θείου του, Λη Φίλιπς (πρώην Ηλίας Φιλιππόπουλος), που εκδόθηκαν στα ρωσικά το 1963 και αφορούν όσα έζησε από το 1918, όταν πήρε το καράβι για την Αμερική, μέχρι το 1961, όταν εγκατέλειψε το Μέμφις του Τεννεσσί για να εγκατασταθεί στη Μόσχα. Κανείς δεν ζήτησε από τον Κρις Φίλιπς να αφηγηθεί την ιστορία της οικογένειας Φίλιπς και της πόλης τους, του Μέμφις του Τεννεσσί. Κανείς δεν του ζήτησε να μην την αφηγηθεί. Έτσι, αφηγήθηκε αυτή την αληθινή ιστορία που είναι γεμάτη ψέματα.

Χρυσόστομος Τσαπραΐλης – Το κατέβασμα του φεγγαριού [Ίκαρος]

Αντλούμε από το fb page του συγγραφέα: «Το Κατέβασμα του φεγγαριού είναι μια νουβέλα που διαδραματίζεται στην Πεζούλα της Καρδίτσας (ορεινό χωριό κοντά στη λίμνη Πλαστήρα, για όσους δεν το γνωρίζουν) και η υπόθεσή του περιστρέφεται γύρω από ένα εμβληματικό μαγικό τελετουργικό της Θεσσαλίας: το κατέβασμα του φεγγαριού που λέγεται πως κάνουν οι μάγισσες του τόπου μας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα βιβλίο λαογραφικού τρόμου και μυστηρίου που απευθύνεται τόσο σε ενήλικες όσο και νέους άνω των 14 ετών, σε εικονογράφηση του Kanellos COB».

Θοδωρής Χονδρόγιαννος – Τα σκυλιά του πολέμου [Οξύ]

Μέσα απ’ τη δράση μια συμμορίας της Greek Mafia, στο νέο του βιβλίο ο δημοσιογράφος και συγγραφέας αφηγείται την σύνδεση του οργανωμένου εγκλήματος με τον άγνωστο κόσμο των κυνομαχιών στην Ελλάδα και τον άρρηκτο σύνδεσμο μεταξύ της έμφυλης κακοποίησης και της βίας σε βάρος των ζώων. Το εγκληματολογικό δεδομένο ότι όποιος κακοποιεί σκυλιά έχει περισσότερες πιθανότητες να κακοποιεί κι ανθρώπους.

Μια ιστορία που, εμπνευσμένη από μια πραγματική δημοσιογραφική έρευνα, διηγείται ένα αληθινό δράμα διττής βίας.

Γιούλη Χρονοπούλου – Άρωμα Φουζέρ [Νήσος]

Ρεαλιστικές αφηγήσεις σε πρώτο, δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο, με κάποιες αποκλίσεις προς το υπερβατικό. Γυναίκες και άντρες κουβαλούν τις αποσκευές της καθημερινότητάς τους, με τα συναισθήματα, τα διλήμματα, τις συγκρούσεις, τις αντιφάσεις τους, τα μυστικά τους. Αναπάντεχες διαδρομές, μικρές ή μεγάλες μετατοπίσεις, νήματα μνήμης, χρώματα, ήχοι, γεύσεις και μυρωδιές ζωής. Ιστορίες ανθρώπων, αλλά και ζώων και πραγμάτων, που συχνά μοιάζουν έμψυχα.

Είκοσι πέντε διηγήματα, που τα συνέχει η τρυφερή ματιά στον κόσμο.

Χ.Α. Χωμενίδης – Πανδώρα [Πατάκης]

Μια 25χρονη που ζει στο ρευστό περιβάλλον του 21ου αιώνα, βομβαρδιζόμενο από την κούνια με πληροφορίες, θεωρίες, εμπειρίες, μια νέα κοπέλα που πορεύεται προσπαθώντας να κάνει πράξη το carpe diem απολαμβάνοντας τις αντιφάσεις της, υποφέροντας εξαιτίας τους, με το μέλλον πότε να το τρέμει, πότε να το νιώθει του χεριού της. Αυτή είναι η Πανδώρα Σταφυλά, κεντρική ηρωίδα του νέου ευπώλητου πονήματος του Χωμενίδη. Ένα κορίτσι τόσο αλλιώτικο και τόσο ίδιο στον πυρήνα του με τη «Μαρία Νεφέλη» του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και την «Παράξενη κοπέλα» του Μανώλη Χιώτη, όπως λέει ο συγγραφέας.