RELEASE ΑTHENS: OΙ DREAM THEATER “ΑΝΑΤΙΝΑΞΑΝ” ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟΝ OZZY OZBOURNE
Σ’ ένα εκρηκτικό live στο Release Athens, οι Dream Theater έδειξαν την τεράστια κλάση τους και τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο τον Ozzy Ozbourne.
Ηταν αδύνατον να συμβεί κάτι διαφορετικό. Στην πρώτη μεγάλη metal συναυλία στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ozzy Ozbourne τα πάντα στράφηκαν γύρω από το μεγάλο εκλιπόντα.
Το ίδιο το Release Athens αλλά και οι μπάντες που πήραν μέρος σ’ αυτήν την ιστορική βραδιά φρόντισαν έτσι ώστε ο ιδρυτής του heavy metal να έχει την αντιμετώπιση που του έπρεπε. Λογότυπο του Ozzy στις γιγαντοοθόνες και το “Changes” να ακούγεται ως ελάχιστος φόρος τιμής, ένα το κρατούμενο.
Oι Ηaken να διασκευάζουν το θρυλικό “Iron Man”, δύο το κρατούμενα. Oι Μastodon να διασκευάζουν (εκπληκτικά) το “Supernaut”, τρία. Και οι Dream Theater να εντάσσουν το riff του “Black Sabbath” μέσα στο “Peruvian Skies” και εν συνεχεία να αφιερώνουν το δικό τους “The Spirit Carries on” στον “Αρχοντα του Σκότους” στο πρώτο encore. Τέσσερα.
If I die tomorrow
I’d be all right
Because I believe
That after we’re gone
The spirit carries on
Αυτό ακριβώς…To πνεύμα του Ozzy βρέθηκε κάπου πάνω από τον αθηναϊκό ουρανό…
Dream Theater σε ασύλληπτη απόδοση
Οι headliners της βραδιάς απέδειξαν (και με το παραπάνω) γιατί θεωρούνται ως μία από τις κορυφαίες metal μπάντες του κόσμου. Από τις πρώτες νότες του “Night Terror” μέχρι και τις τελευταίες του “Pull me Under” οι Theater εκτέλεσαν με ακρίβεια χειρουργού ένα δίωρο setlist το οποίο άφησε άπαντες με ανοιχτό το στόμα. Και ως προς τον ήχο και ως προς τον τρόπο εκτέλεσης που ήταν, αυτό δα έλειπε, υποδειγματικός.
Eίναι τρομερά δύσκολο το έτσι και αλλιώς το απαιτητικό στιλ των Theater να αποδοθεί Live χωρίς ψεγάδια, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με καθηγητές, τα τρομερά ταλέντα του Berklee, που μπορούν να παίζουν ώρες ατελείωτες χωρίς να χάνουν νότα.
O κιθαρίστας John Petrucci, η ψυχή αυτής της μπάντας, μάς ανέβασε στα ουράνια με το παίξιμό του. Tι μουσικός είναι αυτός!
Τα δάχτυλά του ανεβοκατέβαιναν στην ταστιέρα της κιθάρας με ταχύτητες Ουσέιν Μπολτ για να μας χαρίσει μερικά εξαιρετικά solos που μόνο αυτός μπορεί να παίξει έτσι. Eνα πηγαίο μουσικό ταλέντο που βρίσκεται ίσως στις πιο ώριμες ημέρες της καριέρας του και μοιάζει έτοιμος να μας χαρίσει ακόμα περισσότερες μουσικές συγκινήσεις στο άμεσο μέλλον.
Ηταν όμως ο πρώτος μεταξύ ίσως αφού και τα άλλα παιδιά της μπάντας κατέθεσαν τη μουσική τους ιδιοφυία.
O ντράμερ Mike Portnoy (ίσως το πιο cool άτομο της μπάντας,), ο “αθόρυβος” μα τεράστιος μπασίστας, John Muyng, ο Jordan Rudess στα πλήκτρα ήταν το κάτι άλλο.
O frontman James LaBrie πάντα στις επάλξεις. Ορεξάτος, δημιουργικός, ιδιαίτερα εκφραστικός, έδινε τον τόνο και πολλές φορές έβαλε τον κόσμο στο παιχνίδι, όπως στο ρεφρέν του Take the Timrs.
To setlist ίσως να άφησε παραπονούμενος τους μεγαλύτερους σε ηλικία fans (δεν υπήρχε κάτι από το “Awake”, ήταν δύο και όχι τρεις όπως πολλοί περίμεναν οι επιλογές από το “Images and Words”) αλλά η δισκογραφία των Theater είναι πια τόσο μεγάλη που μοιάζει αδύνατον να ικανοποιηθούν όλα τα γούστα μέσα σε ένα δίωρο show.
Ας μην ξεχνάμε ότι μ’ αυτή τους την περιοδεία οι Dream Theater συμπληρώνουν 40 χρόνια στο μουσικό κουρμπέτι, οπότε οι επιλογές για τα live τους είναι επί της ουσίας ανεξάντλητες.
Οπως και να έχει, τα κόμματια που επιλέχθηκαν ήταν ένα και ένα, αρκούντως χαρακτηριστικά της πορείας του και της progressive αισθητικής που χαρακτηρίζει διαχρονικά αυτήν την τεράστια μπάντα. Δεν έλειψαν και οι ευχάριστες μικροεκπλήξεις. Demo επιλογή για το εξαιρετικό ούτως ή άλλως “Hollow Years”, τζαμαρίσματα με Metallica και (φυσικά) Pink Floyd στο επιβλητικό “Peruvian Skies”, δεύτερα φωνητικά από τον απίθανο Portnoy στο “Τake the Time”. Παράπονο δεν έχουμε.
Σε κάποια αποστροφή του λόγου του προς το τέλος ο La Brie άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για επιστροφή των Theater επί αθηναϊκού εδάφους την άνοιξη του 2026, γεγονός που μας άνοιξε ακόμα περισσότερο την όρεξη γιατί κανείς ποτέ δεν χορταίνει να ακούει live μία από τις πιο προικισμένες μπάντες του πλανήτη.
Ισως τότε να ακούσουμε και το “Μetropolis: Τhe Miracle and the Sleeper” που η αλήθεια είναι ότι μάς έλειψε από το setlist της Τετάρτης.
Oι Μastodon, που προηγήθηκαν, κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους. Καθόλου τυχαίο συγκρότημα. Δεν θα βρισκόταν άλλωστε στο line up του Μπέρπιγχαμ πριν 20 ημέρες αποδίδοντας τιμές στους Black Sabbath και τον Ozzy στον τόπο που γεννήθηκαν. Πραγματικά βαρύς ήχος, ποικιλία στις συνθέσεις, τεράστια ενέργεια. Εχουν όλο το πακέτο και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
—
Το 2026, το Release Athens γιορτάζει τη συμπλήρωση δέκα χρόνων ζωής και ήδη η προσμονή για τις επόμενες ανακοινώσεις χτυπάει κόκκινο. Ένα φεστιβάλ που πλέον θεωρείται θεσμός, ετοιμάζεται να σβήσει τα πρώτα του δέκα κεράκια με τον πιο εκρηκτικό τρόπο — κι εμείς μετράμε αντίστροφα.