ΤΖΟΥΛΙΑ ΡΟΜΠΕΡΤΣ ΣΤΟ NEWS 24/7: “ΜΙΛΑΩ ΠΟΛΥ ΕΥΘΕΩΣ – ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ”

Είναι η Τζούλια Ρόμπερτς το διασημότερο χαμόγελο στην ιστορία του σινεμά;

Νομίζω δεν υπάρχει αμφιβολία. Μπορεί να είναι μια παγκοσμίως γνωστή σούπερ σταρ, διάσημη για ένα σωρό πράγματα, από το Pretty Woman που καθόρισε το ρομαντικό σινεμά για δεκαετίες, μέχρι το Όσκαρ της για την ερμηνεία-σίφουνα στο φανταστικό Έριν Μπρόκοβιτς του Στίβεν Σόντερμπεργκ, όμως στο τέλος της μέρας η Τζούλια Ρόμπερτς θα είναι για πάντα συνώνυμη με το χαμόγελό της.

Υπάρχουν δύο λόγοι που το τονίζω αυτό. Πρώτον, επειδή είναι ένας φοβερά τολμηρός κόντρα ρόλος αυτός της Άλμα στο Μετά το Κυνήγι (που κυκλοφορεί στην Ελλάδα την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου), το πολυσυζητημένο, αμφιλεγόμενο, αινιγματικό θρίλερ του Λούκα Γκουαντανίνο. Στην ταινία είναι μια παγωμένη ομορφιά, άλλοτε συγκρατημένη για αυτά που γνωρίζει κι αυτά που νιώθει, άλλοτε σαν χαμένη σε έναν κόσμο που φοβάται πως δεν καταλαβαίνει – και δεν μπορεί να ελέγξει.

Η Άλμα είναι καθηγήτρια κολλεγίου της οποίας ο αγαπημένος συνάδελφος (Άντριου Γκάρφιλντ) κατηγορείται για κακοποιητική συμπεριφορά από την αγαπημένη της φοιτήτρια Μάγκι (η Άιο Αντεμπίρι του The Bear). Η Άλμα δεν ξέρει πώς να αντιδράσει, ποια πλευρά να υποστηρίξει, και τι σημαίνει αυτό για την ίδια και το παρελθόν της. Ο κόσμος χάνεται κάτω από τα πόδια της, και το μόνο της στήριγμα είναι ο γεμάτος αγάπη, υποστηρικτικός σύζυγός της Φρέντερικ τον οποίο παίζει ο φανταστικός Μάικλ Στούλμπαργκ.

Όντως: η Άλμα δεν χαμογελάει πολύ. Σκέφτεται, αναρωτιέται, συγκρούεται, υπολογίζει, φοβάται. Είναι ένας σκληρός, πολυσύνθετος ρόλος για τον οποίο η Τζούλια Ρόμπερτς μοιάζει ενθουσιασμένη που είχε την ευκαιρία να ερμηνεύσει – κάτι το οποίο κάνει εντυπωσιακά.

Αυτό μας φέρνει στον δεύτερο λόγο. Το χαμόγελο: Είναι διαρκώς χαμογελαστή καθώς μιλάει για την ταινία αυτή, αλλά κυρίως καθώς μιλάει για την λατρεία της για τον Λούκα Γκουαντανίνο (Challengers, Call Me By Your Name), έναν σκηνοθέτη που μοιάζει να της έδωσε κάτι που της έλειπε εδώ και χρόνια από την καριέρα της. Έναν ρόλο απαιτητικό, που δεν συγχωρεί, που είναι μόνο πρόκληση και ερωτήματα.

Όταν την συναντώ από κοντά, στο ξενοδοχείο Τσιπριάνι, τη μέρα της παγκόσμιας πρεμιέρα του Μετά το Κυνήγι στο φεστιβάλ Βενετίας, είναι σε μεγάλα κέφια. Φαίνεται να έχει τρομερή χημεία και αγάπη για τη νεότερη συμπρωταγωνίστριά της, Άιο Αντεμπίρι, την οποία κοιτά με αφοσίωση όποτε μιλάει. Είναι ξετρελαμένη με τον Λούκα, δηλώνοντας πως θέλει να κάνει μαζί του περισσότερες ταινίες από όσες έχει κάνει με άλλο ηθοποιό.

«Έδεσα τη μοίρα μου με αυτόν τον τύπο. Νομίζω ότι αυτό με κάνει αρκετά έξυπνη», μας λέει όταν καθόμαστε να μιλήσουμε μαζί τους.

(Όταν η Ρόμπερτς επιβεβαίωσε πριν λίγες μέρες πως υπάρχουν συζητήσεις για σίκουελ της ταινίας Ο Γάμος του Καλύτερού Μου Φίλου, o Ιταλός σκηνοθέτης συμπλήρωσε αμέσως πως «θα το σκηνοθετούσα στο λεπτό». Ξεκάθαρα απόλαυσαν κι οι δύο αυτή τη συνεργασία.)

Σε κάθε περίπτωση, είναι πάρα πολύ κεφάτη, και πολύ χαμογελαστή. Κάνει χιούμορ διαρκώς όταν μιλάει, αλλά ξέρει πότε θέλει να μιλήσει σοβαρά. Μιλάει χωρίς πρόβλημα για την καθημερινότητά της και για τα μαθήματα ζωής που έχει πάρει στη διαδρομή, αλλά με έναν ξεκάθαρο, συμπαγή τρόπο – δίχως να φλυαρεί, αλλά φτάνοντας στο point που θέλει να επικοινωνήσει μέσα από μια ατάκα ή μια ιστορία.

Κρατά και μια πολύ αξιοθαύμαστη ισορροπία σε σχέση με τη δουλειά της. Από αυτά που μας λέει φαίνεται πως ξέρει ότι η ισορροπημένη καθημερινότητα είναι κλειδί ευτυχίας, έχει συναίσθηση του προνομίου της («δεν ξέρω πώς να το μετρήσω αυτό από τη θέση που βρίσκομαι στον κόσμο», λέει με ειλικρίνεια όταν ρωτάμε σε τι βαθμό έχει αλλάξει ο κόσμος μετά το Me Too) κι ενώ παίρνει στα σοβαρά αυτό που κάνει, την ίδια στιγμή δεν θέλει να περιαυτολογεί.

«Λοιπόν, αν αρχίσω να μιλάω για υποκριτική σίγουρα θα μας πάρει όλους ο ύπνος», μας λέει γελώντας όταν ξεκινά να εξηγήσει ποιο ήταν το μυστικό αυτής της συνεργασίας. «Οπότε θα μας γλιτώσω όλους από αυτόν τον υπνάκο και θα πω απλώς ότι είναι αυτή η ανεξήγητη αλχημεία που έχετε μπροστά σας. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στα… 117 χρόνια της καριέρας μου στον χώρο του θεάματος», συμπληρώνει γελώντας δυνατά.

«Δεν προσπαθώ να αρνηθώ να μιλήσω για την υποκριτική», συνεχίζει καθώς προσπαθεί να σκεφτεί έναν τρόπο να εξηγήσει αυτό που σκέφτεται. Και τελικά τον βρίσκει.

«Πάρε τον Μάικλ [Στούλμπαργκ]. Το αντίτυπο του σεναρίου του. Αν έβλεπες ποτέ το σενάριό του, είναι τόσο τακτοποιημένο και σχολαστικό. Και υπάρχουν αυτές οι ανεξήγητες, πολύ ευθείες γραμμές. Υπάρχουν και οι απίστευτα τακτοποιημένες κυματιστές γραμμές. Δεν ξέρω τι σημαίνουν».

«Ενώ μετά το σενάριό μου μοιάζει σαν να πέρασε τη νύχτα σε ένα κλουβί χάμστερ», λέει γελώντας. «Οπότε δεν μπορώ να εξηγήσω το κλουβί χάμστερ – αυτό λέω».

«Απλά περνάω πολύ χρόνο με αυτό, και μετά πολύ χρόνο με τον Λούκα, και μετά το υπόλοιπο είναι αγάπη και μαγεία, που όπως λέω πάντα είναι τα δύο πράγματα που βάζω σε ό,τι μαγειρεύω», καταλήγει. «Πολύ απλά, δεν μπορείς να ξέρεις. Απλά κάνεις το καλύτερο που μπορείς και μετά σταυρώνεις τα δάχτυλά σου».

Μια ηλιόλουστη μέρα του Σεπτέμβρη, καθίσαμε λοιπόν σε ένα τραπέζι στον κήπο του Τσιπριάνι στη Βενετία και μιλήσαμε με την Τζούλια Ρόμπερτς – για την ταινία, και για την ζωή.

Η ταινία είναι προφανώς φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να προσπαθεί να προκαλέσει το κοινό να θέσει ερωτήματα. Τι είδους ερωτήματα προκάλεσε σε εσένα;

Τζούλια Ρόμπερτς: Πώς στο διάολο καταλήξαμε εδώ;

Ξέρεις, αστειεύομαι. Αλλά είμαι από τη φύση μου ανακριτική. Και νομίζω ότι για την Άλμα, η ιδέα ενός ατόμου που είναι τόσο έξυπνο και ικανό… γιατί έκανε τις επιλογές που την οδήγησαν να παγιδευτεί με τον τρόπο που παγιδεύτηκε; Αυτό ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον για μένα. Να σπάσω λιθαράκι-λιθαράκι αυτό το τόσο όμορφο και πολύπλοκο ντιζάιν που είχε σχεδιάσει για τον εαυτό της.

Επίσης, η ιδέα της φιλοδοξίας. Η φιλοδοξία που έχει κάθε χαρακτήρας σε αυτή την ταινία, με διαφορετικά κίνητρα και διαφορετικές επιθυμίες. Η φιλοδοξία αυτή δεν είναι κάτι με το οποίο νιώθω άνετα. Οπότε αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.

Όπως και ο τρόπος με τον οποίο ο Λούκα βλέπει αυτούς τους χαρακτήρες και η οπτική του για τον κόσμο. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανθρωπότητα από τον Λούκα. Βλέπει τόσο τρυφερές λεπτομέρειες που εγώ δεν θα είχα παρατηρήσει ποτέ από μόνη μου. Ήταν μια πραγματικά μοναδική εμπειρία, τόσο μαγική και ειλικρινά τόσο διασκεδαστική. Διασκεδάσαμε πολύ κάνοντας αυτή την ταινία. Ήταν πραγματικά περίεργο να είσαι σκληρός και ψυχρός, και να το απολαμβάνεις.

Η ταινία, κατά κάποιον τρόπο, διαδραματίζεται με φόντο το κίνημα MeToo. Πότε ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησες αυτό το κίνημα;

Τζούλια Ρόμπερτς: Θυμήθηκα τις προάλλες ότι έκανα πριν χρόνια ένα τζάνκετ συνεντεύξεων για την ταινία Wonder, τότε ήταν η πρώτη φορά που κάποιος χρησιμοποίησε αυτή τη φράση και μου έκανε μια ερώτηση σχετικά με αυτό. Και, πολύ ενδιαφέρον, δεν πέρασε πολύς καιρός πριν… απολυθεί από τα καθήκοντά του… Ειρωνεία, ε; [σσ. Αναφέρεται στην απομάκρυνση του Χάρβεϊ Γουάινστιν από την Miramax, που συνέβη τον Οκτώβριο του ‘17, λίγο πριν την κυκλοφορία της ταινίας.]

Σε ποιο βαθμό πιστεύεις ότι έχει αλλάξει η βιομηχανια προς το καλύτερο;

Τζούλια Ρόμπερτς: Σε ποιο βαθμό; Δεν ξέρω πώς να το μετρήσω αυτό από την θέση που βρίσκομαι στον κόσμο.

Θεωρείς πως οι ρόλοι για τις γυναίκες, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, έχουν γίνει πιο σύνθετοι;

Τζούλια Ρόμπερτς: Νομίζω είναι περισσότερο ένα πλεονέκτημα της γήρανσης. Το να μεγαλώνεις σου επιτρέπει να παίζεις πιο πολύπλοκα πράγματα, επειδή έχεις μια πιο πλούσια ζωή από την οποία μπορείς να αντλήσεις.

Πώς νιώθεις όταν σκέφτεσαι τη νίκη σου στα Όσκαρ καθώς προχωράς στην καριέρα σου;

Τζούλια Ρόμπερτς: Ω, ήμουν πολύ ευγνώμων ήδη από τότε. Και διατηρώ την ευγνωμοσύνη μου!

Το Μετά το Κυνήγι αντανακλά μια ευαισθησία απέναντι στα δικαιώματα των γυναικών και την παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών. Εσύ, ως μητέρα, πώς μεταδίδεις στα παιδιά σου τα ζητήματα της ισότητας, των δικαιωμάτων και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεις το άλλο φύλο;

Τζούλια Ρόμπερτς: Πιστεύω ότι, όπως κάθε αξία που ένας άνθρωπος θεωρεί ιερή, την διδάσκεις με το να την ζεις. Και να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και αυτά που πιστεύεις και να χτίζεις μια ζωή που έχει έναν πολύ βαθύ, συγκεκριμένο ηθικό προσανατολισμό.

Πιστεύω ότι όχι μόνο με την κόρη μου, αλλά και με τους γιους μου, ο σύζυγός μου και εγώ προσπαθήσαμε να αντανακλάμε τις αξίες μας σε όλα όσα κάνουμε και στη δουλειά που κάνουμε και στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε. Στον τρόπο που κινούμαστε στον κόσμο. Το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας είναι ποιοι είμαστε πραγματικά ως γονείς τους και να μην το κρατάμε μυστικό.

Η μητέρα μου μου φαινόταν πάντα τόσο μυστηριώδης σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μου, και θυμάμαι που μια μέρα την ρώτησα: «Πώς το έκανες αυτό; Πώς κατάφερες να το κάνεις;» Και εκείνη μου είπε: «Αγάπη μου, κάθισε». Μου εξήγησε τα πάντα με έναν πολύ γλυκό και όμορφο τρόπο που με έκανε να νιώσω πολύ άνετα και απλώς ενίσχυσε την αγάπη μου για εκείνη με έναν απίστευτο τρόπο.

Και είμαι πολύ ευγνώμων που είχα αυτές τις συζητήσεις μαζί της, γιατί υπήρχε μια εποχή που μου φαινόταν σαν υπερήρωας. Και μετά υπήρχε μια εποχή που μου φαινόταν πολύ μυστηριώδης. Και σκεφτόμουν, πώς άλλαξε αυτό; Και νομίζω ότι ήταν απλώς πολύ απασχολημένη με το να μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά και να εργάζεται από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Εσύ έχεις αισθανθεί ποτέ η ίδια ως υπερήρωας, από αυτή την άποψη;

Τζούλια Ρόμπερτς: Όχι. Αλλά μερικές φορές έχω σκεφτεί: «ουάου, αυτή ήταν μια πολύ καλά εκτελεσμένη μέρα!».

Σαν τι; Τι συμβαίνει σε μια καλά εκτελεσμένη μέρα;

Τζούλια Ρόμπερτς: Είναι απλά ένας καλός συνδυασμός επαγγελματικών επιτευγμάτων και επιτευγμάτων στο σπίτι. Το δείπνο έτοιμο όταν θέλω να είναι έτοιμο και όχι μια ώρα αργότερα, ξέρεις, τέτοια πράγματα. Πώς το λένε; Ένα τακτοποιημένο σπίτι είναι ένα τακτοποιημένο μυαλό, σωστά; Οπότε νιώθω ότι όταν έχω όλα αυτά τα πράγματα υπό έλεγχο, πάντα περνάω μια ωραία νύχτα.

Θέλω να γυρίσω σε αυτό που είπες για το πώς ξηλώνεις λιθαράκι-λιθαράκι αυτό που έχει κατασκευάσει η Άλμα. Ποια είναι η διαδικασία του να σμιλεύεις έναν τόσο περίπλοκο χαρακτήρα που είναι δύσκολο να την καταλάβεις; Πώς μπαίνεις στο πετσί της; Βοηθούν οι ερωτήσεις; Οι συζητήσεις; Είναι κάτι που το ανακάλυψες μόνη σου;

Τζούλια Ρόμπερτς: Δεν το έκανα μόνη μου. Σίγουρα ήταν σε συνεργασία με τον Λούκα. Συνεχής συνεργασία, θα έλεγα με τον Λούκα. Και επίσης νομίζω ότι βρήκα περισσότερα στοιχεία για την Άλμα κοιτάζοντας τους χαρακτήρες γύρω της. Εξετάζοντας τον Φρέντερικ, που παίζει ο Μάικλ Στούλμπαργκ. Μην με κάνεις να αρχίσω να μιλάω για αυτόν τον τύπο. [γελάει]

Αυτό σου λέει τόσα πολλά για εκείνη, για τη σχέση της με αυτόν τον άντρα, για τον τρόπο που κινείται μέσα στην ιστορία. Υπήρξαν σίγουρα δύο στιγμές που με έπιασα να χαζεύω την ερμηνεία του Μάικλ Στούλμπαργκ και σκέφτηκα, «Ώπα, δεν βλέπω ταινία αυτή τη στιγμή, έχω ατάκα!». [γελάει]

Αλλά νομίζω ότι, ξέρεις, χρωστάω στον Άντριου [Γκάρφιλντ], στην Άιο [Αντεμπίρι], τα πάντα. Αυτές οι σχέσεις με βοήθησαν να συνθέσω πολλά κομμάτια του χαρακτήρα μου, καθώς έβρισκα τι θα έκανα με αυτήν.

Τι σε βοηθά να παραμένεις ειλικρινής; Ως ηθοποιός και ως άνθρωπος;

Τζούλια Ρόμπερτς: Εννοώ…

[Ο Λούκα Γκουαντανίνο παρεμβαίνει]: Δεν μπορεί να το πει. Είναι πολύ γενναιόδωρη.

Τζούλια Ρόμπερτς: [χαμογελάει] Νομίζω ότι δεν υπάρχει… Εννοώ… Τι σε βοηθάει να αναπνέεις; Απλά δεν σκέφτομαι! Δεν είναι στην φύση μου να είμαι παραπλανητική. Μέχρι αηδίας! Είμαι πολύ ευθύς άνθρωπος, και δεν αρέσει σε όλους αυτό. Ναι, με έχει βάλει σε μπελάδες στο παρελθόν. Το οποίο ΟΚ, ξέρεις, είναι μέρος της ζωής. Και προτιμώ να είμαι έτσι παρά να είμαι παραπλανητική ή να δίνω την ψευδαίσθηση ότι είμαι κάποια που δεν είμαι.