“ΓΚΡΙΖΑ ΣΗΜΕΙΑ” ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ: ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ Ο Θ. ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ

Στη δημοσκόπηση της MRB που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, το 32.6% των ερωτηθέντων χαρακτήρισαν ως “μάλλον θετικά” τις συμφωνίες της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, για την ενέργεια.

Ένα 16.7% προτίμησε το “σίγουρα θετικά”, με τη Νέα Δημοκρατία να αυξάνει το προβάδισμα της, χάριν των σχετικών συμφωνιών που παρουσίασε η κυβέρνηση.

Αναφέρθηκε πως η χώρα εξελίσσεται σε “ενεργειακό κόμβο” του αμερικανικού υγροποιημένου αερίου (LNG) προς Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, ως το πρώτο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συμμετέχει ενεργά στην απεξαρτοποίηση της ευρωζώνης από το ρωσικό αέριο.

Πώς;

(Και) Με υπογραφή συμφωνιών για επενδύσεις των ΗΠΑ σε υποδομές, όπως σε λιμάνια -στα οποία φτάνει το LNG. Σε αυτό το κλίμα, η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ  δήλωσε πως η κυβέρνηση Τραμπ «βλέπει την Ελλάδα ως ενεργειακό εταίρο».

Το αφήγημα όμως της κυβέρνησης αξίζει να μελετηθεί πιο προσεκτικά.

Η ΕΕ αφήνει τη μια ενεργειακή εξάρτηση για άλλη

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει τώρα, πρέπει να πάμε λίγο πιο πίσω. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ, η ΕΕ ήλθε αντιμέτωπη με δυο τεράστιες ανεπάρκειες της: την άμυνα και την ενέργεια.

Στην μεν άμυνα, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρέθηκε να εξαρτάται, ουσιαστικά, από τις ΗΠΑ. Όταν λοιπόν, ο Τραμπ ενημέρωσε πως σταματά τη διάθεση του εξοπλισμού προς τα μέρη μας, η Ευρωζώνη κλήθηκε να αναλάβει τις ευθύνες της.

Έτσι, προέκυψε θέμα ανάγκης επανεξοπλισμού το τελευταίο διάστημα, με ιστορίες που δημιουργούν κλίμα τρόμου για επερχόμενο πόλεμο και τη Ρωσία στο επίκεντρο της εικόνας, όπως κατέθεσε στο NEWS 24/7 ο διεθνολόγος, οικονομολόγος και αναλυτής του Strategy International, Θρασύβουλος Ευτυχίδης.

Επισήμανε ότι «αντί να μιλήσουμε για στρατηγική ειρήνης και ασφάλειας, τρομοκρατούνται οι λαοί, ώστε να αποδεχθούν μια νέα κούρσα εξοπλισμών”.

Σε ό,τι αφορά την ενέργεια, η ΕΕ την είχε παραδώσει σχεδόν εξολοκλήρου στη Ρωσία και τους αγωγούς φυσικού αερίου. 

Μετά την επέμβαση των Ρώσων στην Ουκρανία, ήλθαν κυρώσεις που έκλεισαν την κάνουλα και δηλώσεις περί ανάγκης απεξαρτοποίησης.

Πώς έγινε αυτή; Με την εξάρτηση από τις ΗΠΑ και το δικό της υγρό αέριο, το οποίο πληρώνει η ΕΕ πιο ακριβά και προκαλεί περαιτέρω ζητήματα, όπως τη “ναυμαχία” που συντελείται στα ελληνικά λιμάνια μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.

Η πραγματική ενεργειακή ανεξαρτησία και η made in Europe

Ζητήσαμε από τον κύριο Ευτυχίδη να εξηγήσει τι συμβαίνει και στο θέμα της ενέργειας. Όπως και αν έχουμε λόγο να πανηγυρίζουμε τις νέες συμφωνίες. Σχολίασε πως «έλεγα πάντα ότι η Ευρώπη οφείλει να απεξαρτοποιηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία και αμυντικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Φυσικά όχι με τον τρόπο που γίνεται σήμερα. Δεν εννοούσα αυτό.

Τι σημαίνει ενεργειακή ανεξαρτησία; Σημαίνει προμήθεια από διαφορετικές πηγές, δηλαδή λίγο από τις ΗΠΑ, λίγο από το Κατάρ, λίγο από την Αλγερία, λίγο αζέρικο, λίγο ρωσικό.

Δυστυχώς, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο.

«Κόβουμε” εντελώς το ρωσικό αέριο, αγοράζουμε αμερικανικό και ας είναι πιο ακριβό. Μπαίνουμε σε μια νέα διάσταση εξάρτησης, από το αμερικανικό LNG».

Η Ευρώπη έχει υπογράψει να αγοράσει 750 δισεκατομμύρια τόνους LNG από τις ΗΠΑ».

Άρα, αφήσαμε τη μια εξάρτηση για μια άλλη.

«Αλλάζουμε πάροχο ενέργειας, πληρώνοντας βέβαια πάντα, ακριβότερα. Το υγροποιημένο αέριο (LNG) δεν είναι σαν τιμή ακριβότερο από το ρωσικό φυσικό αέριο. Είναι φθηνότερο, αλλά η τιμή του μεγαλώνει πάρα πολύ, τουλάχιστον διπλασιάζεται, λόγω κόστους μεταφοράς.

Έρχεται από τις ΗΠΑ με καράβια και περνάει εδώ σε εγκαταστάσεις, όπως είναι η Ρεβυθούσα και η Αλεξανδρούπολη, για να μετατραπεί σε αέριο και από εκεί ακολουθεί την οδό των αγωγών. Το ρωσικό και το αζέρικο αέριο έρχονταν κατευθείαν με αγωγούς, για αυτό ήταν πιο φθηνό.

Και έτσι παρουσιάζουμε πως απεξαρτητοποιθήκαμε εντελώς από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Τις συνέπειες, βέβαια τις βλέπουμε».

«Μια πρέσβειρα δεν μπορεί να καθορίζει την πολιτική ξένης χώρας»

Τα λιμάνια της Ελλάδας λοιπόν, έχουν μπει στο κεντρικό πλάνο της νέας κόντρας των ΗΠΑ με την Κίνα, με την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να χαρακτηρίζει ως “ατυχές γεγονός” -όπως ανέφερε και το Reuters– ότι το λιμάνι του Πειραιά πέρασε στα χέρια της COSCO (China Ocean Shipping Company) και να ενημερώνει πως η ελληνική κυβέρνηση ανταποκρίθηκε άμεσα στις “προτάσεις”, για δημιουργία αμερικανικών υποδομών που “θα αντισταθμίσουν την κινεζική επιρροή”.

Σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, εκπρόσωπος της κινεζικής πρεσβείας επιτέθηκε στην Αμερικανίδα πρέσβειρα στην Ελλάδα, λέγοντας το προφανές: πως παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Διευκρίνισε και ότι “το λιμάνι του Πειραιά ανήκει στον ελληνικό λαό”, πριν καταλήξει στο ότι “η αμερικανική στάση αποσκοπεί στην προώθηση γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ”.

O κύριος Ευτυχίδης σχολίασε πως «θεωρώ αδιανόητο να έρχεται η κυρία Γκίλφοϊλ και να δηλώνει ότι “θα πολεμήσουμε μαζί απέναντι στην ρωσική και κινεζική επιρροή”. Είναι δυνατόν αυτά; Σε ποια χώρα είμαστε;

Μια πρέσβειρα δεν μπορεί να καθορίζει την πολιτική μιας ξένης χώρας, πολύ δε περισσότερο όταν όλα αυτά είναι διεθνείς συμφωνίες.

Όταν η Κίνα είχε έλθει να επενδύσει στον Πειραιά, την είχαμε υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων, γιατί κανένας δεν έκανε πρόταση για τον Πειραιά, εν μέσω κρίσης. Σήμερα έρχεται η Γκίλφοϊλ και λέει “θα πάρουμε τον Πειραιά, θα πάρουμε την Θεσσαλονίκη”. Πώς θα την πάρετε; Ποιος θα σας την δώσει;».

«Παρακολουθούμε με ανοιχτό στόμα, μια πρωτόγνωρη παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας και ένα πολιτικό προσωπικό, το οποίο είναι υποτακτικό, να χειροκροτεί και να μας ταΐζει απεριόριστο “σανό”».

Λάθος τα μαθηματικά της κυβέρνησης και στο αέριο

Μεταξύ όσων παρουσιάζονται από την κυβέρνηση και όσων πραγματικά ισχύουν, υπάρχει σταθερά μια διαφορά στα μαθηματικά. Το αυτό φαίνεται να ισχύει και στις ενεργειακές συμφωνίες.

Μια που παρουσιάστηκε ως τεράστια επιτυχία αφορούσε «την τροφοδότηση του αγωγού της Αλεξανδρούπολης με 1.5 δισεκατομμύριο τόνους φυσικό αέριο.

Πού θα πρωτοπάει αυτό;» ρωτάει ο κύριος Ευτυχίδης.

«Η Ελλάδα έχει ενεργειακές ανάγκες 6.5 με 7 δισεκατομμύρια τόνους κι εμείς πανηγυρίσαμε για το 1.5 δισεκατομμύριο.

Μας είπαν πως θα εισάγονται 700.000 τόνοι LNG, σε ετήσια βάση. Τι θα καλύψουν; Τις ανάγκες της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας; Γιατί για τίποτα άλλο δεν φτάνει».

«Πρέπει να δούμε ότι τα νούμερα που μας “σερβίρουν” δεν βγαίνουν. Γίναμε ενεργειακός κόμβος, χωρίς ακόμη να παράγουμε. Θα παράγουμε γύρω στο 2037».

«Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα στενοχωρηθούν αν “βγάλουμε” φυσικό αέριο. Φυσικά και θα χαρώ. Σε κάθε περίπτωση όμως, η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης λέει “stop” στο φυσικό αέριο από το 2030. Εμείς υπογράψαμε συμφωνίες από το 2030 και περιμένουμε τα αποτελέσματα των εξορύξεων το 2037.

Παρ’ όλα αυτά, πανηγυρίζουμε ότι γίναμε ενεργειακός κόμβος.

Τότε το Ισραήλ με το κοίτασμα το Λεβιάθαν και η Αίγυπτος με το Ζορ -αμφότερα τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου- τι πρέπει να κάνουν;

Εδώ περιμένουμε να αποδειχθεί ότι υπάρχει φυσικό αέριο και αν αποδειχθεί, να ξεκινήσουμε εργασίες. Και όλο αυτό το πουλάμε σαν μια τεράστια επιτυχία.

Γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά έχει σημασία, αλλά ας βάλουμε λίγο τα μεγέθη στην σωστή τους διάσταση.

Δεν γίναμε ξαφνικά Κατάρ, ούτε είμαστε Ισραήλ, από άποψη φυσικού αερίου. Εδώ δεν μπορούμε ακόμη να ποτίσουμε το καλώδιο. Το “επανεξετάζεται” στις επίσημες δηλώσεις, ουσιαστικά σημαίνει ότι γυρίζουμε πίσω και μπαίνουμε σε νέα αξιολόγηση που δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει».