ΗΛΕΚΤΡΑ ΡΩΜΗ ΔΟΧΤΣΗ: “ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΑΚΟΜΑ… FAX”

Το Volt Ελλάδας αποτελεί το ελληνικό τμήμα του Volt Europa, του πανευρωπαϊκού, διακρατικού πολιτικού κινήματος που έχει στόχο να ανανεώσει την πολιτική κουλτούρα της ηπείρου με σύγχρονες, κοινές λύσεις στα κοινά ευρωπαϊκά προβλήματα.

Η Πρόεδρος του Volt Ελλάδας, Ηλέκτρα Ρώμη Δόχτση, μιλά στο NEWS 24/7, θέλοντας να μοιραστεί το όραμα που επιθυμεί να φέρει το κόμμα στην ελληνική πολιτική σκηνή –ένα όραμα ευρωπαϊκό, προοδευτικό και συμπεριληπτικό.

Η Ηλέκτρα Ρώμη Δόχτση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998. Σπούδασε πληροφορική για τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στο Πανεπιστήμιο του Oulu στη Φινλανδία και σήμερα συνεχίζει τις σπουδές της πάνω στο Διεθνές Επιχειρείν και την Πολιτική στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων της Κοπεγχάγης. Είναι μουσικός ενώ παράλληλα έχει εργαστεί στη διαχείριση ηλεκτρονικών καταστημάτων και στον τομέα ανθρώπινου δυναμικού. Δραστηριοποιείται ακτιβιστικά γύρω από τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Η ίδια μίλησε για την εμπειρία της ως νέα, τρανς γυναίκα στην πολιτική, για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη που οραματίζεται για το μέλλον –μια Ευρώπη με την Ελλάδα παρούσα και πρωτοπόρα.

-Το Volt προτείνει τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας με κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική. Πώς πιστεύετε ότι μια τέτοια δομή μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά, όταν υπάρχουν πολλές χώρες με διαφορετικά συμφέροντα και αντιλήψεις σε κρίσιμα θέματα όπως η μετανάστευση, τα δικαιώματα και η οικονομία;

Η πρόταση του Volt για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία προκύπτει ως απάντηση στην αναποτελεσματικότητα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαχειρίζεται κρίσιμα ζητήματα ενιαία, όπως το μεταναστευτικό, η οικονομία, η κλιματική κρίση. Το Volt δημιουργήθηκε το 2017, ως αντίδραση στο Brexit και στην άνοδο της ακροδεξιάς, με στόχο να φέρει πιο κοντά τους ευρωπαϊκούς λαούς και να προτείνει ένα κοινό, συνεκτικό όραμα για το μέλλον της Ευρώπης. Όχι ένα ενιαίο κράτος, αλλά μια ομοσπονδία, στην οποία κάθε κράτος διατηρεί την αυτονομία του στα εσωτερικά του θέματα, ενώ σε ζητήματα που αφορούν την κοινή μας επιβίωση και πρόοδο –όπως η οικονομία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η μετανάστευση και η κλιματική κρίση– να υπάρχει ενιαία στρατηγική και κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη έχει αποκλειστικές αρμοδιότητες σε ορισμένους τομείς, όπως η αλιεία, όπου τα κράτη δεν μπορούν να εφαρμόζουν εθνική πολιτική. Αντίστοιχα, θα έπρεπε να δοθούν περισσότερες τέτοιες αρμοδιότητες στην Ε.Ε. σε τομείς όπου η κοινή δράση είναι αναγκαία. Για παράδειγμα, μια κοινή μεταναστευτική πολιτική θα επέτρεπε δίκαιη κατανομή των προσφύγων και θα μείωνε την πίεση που δέχονται οι χώρες πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα. Το σημερινό μοντέλο έχει αποτύχει, και η Ε.Ε. οφείλει να διασφαλίζει ότι τέτοια φαινόμενα, όπως τα pushbacks ή οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν γίνονται ανεκτά από κανένα κράτος μέλος.

Επιπλέον, κοινή οικονομική πολιτική, όπως ένας ευρωπαϊκός φόρος στον πλούτο, θα μπορούσε να μειώσει τις ανισότητες μεταξύ των κρατών-μελών. Σήμερα, αν μια χώρα όπως η Ελλάδα θεσπίσει τέτοιο φόρο, υπάρχει ο κίνδυνος φυγής κεφαλαίων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γι’ αυτό χρειάζονται κοινές αποφάσεις σε τέτοια κρίσιμα θέματα.

Το ίδιο ισχύει και για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Δεν γίνεται να έχουμε 27 διαφορετικές εθνικές πολιτικές για ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να λειτουργήσει ως το κατάλληλο όργανο για να υπάρξει συνοχή, κοινός προσανατολισμός και αποτελεσματικότητα, αρκεί να της δοθούν οι κατάλληλες αρμοδιότητες.

Συνολικά, η ομοσπονδία που προτείνει το Volt δεν σημαίνει κατάργηση των εθνών-κρατών, αλλά μια ενίσχυση της κοινής μας φωνής, με σεβασμό στις ανάγκες της κάθε χώρας, ώστε η Ευρώπη να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι σε δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Ρωσία και να προστατεύσει αποτελεσματικά τους πολίτες της.

Η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά και επείγουσα. Η κλιματική κρίση έχει πλέον τρομακτικές διαστάσεις και βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο της ιστορίας, όπου απαιτείται αποφασιστική πολιτική βούληση και υπερεθνικός συντονισμός. Δυστυχώς, μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εξακολουθεί να υποτιμά την κατάσταση -υπάρχει ακόμα άγνοια, παραπληροφόρηση, ακόμα και αρνητές της κρίσης, που φτάνουν να λένε ότι “απλώς άλλαξαν λίγο οι εποχές”. Αυτή η στάση είναι επικίνδυνη.

Εδώ θα πρέπει να είναι κομβικός ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε εθνικές πολιτικές για τέτοια παγκόσμια προβλήματα. Χρειαζόμαστε κοινές ευρωπαϊκές αποφάσεις, κοινό σχεδιασμό και, το κυριότερο, χρηματοδότηση που να εξασφαλίζει ότι κανείς δεν μένει πίσω. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επενδύσουμε σε υποδομές και ανθρώπους, σε περιοχές που εξαρτώνται ακόμα από ορυκτά καύσιμα, αλλά και σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

-Ποια θεωρείτε ότι είναι τα μεγαλύτερα δομικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα και πώς προτείνετε να τα αντιμετωπίσετε μέσα από τις πολιτικές σας;

Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει σήμερα πολλά και σύνθετα προβλήματα, όμως αν εστιάσουμε στα δομικά και πιο κρίσιμα, θα ξεχώριζα τρία κύρια πεδία: την οικονομία, το κράτος και τη δημοκρατία, και την άμυνα.

Ένα από τα μεγαλύτερα δομικά προβλήματα είναι η λειτουργία της οικονομίας, όπου κυριαρχεί η έλλειψη ανταγωνισμού, γεγονός που ενισχύει την ακρίβεια. Τα καρτέλ, τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια περιορίζουν τον υγιή ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα την εκτόξευση της ακρίβειας και τη διατήρηση των τιμών σε υψηλά επίπεδα. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, προτείνουμε:

Ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, μέσω αύξησης του προϋπολογισμού και της αυτονομίας της, ώστε να μπορεί να σπάει πραγματικά τα καρτέλ σε όλες τις αγορές, όχι μόνο στα εμφανή προϊόντα, αλλά και σε πιο κρυφές πτυχές όπως η αγορά εργασίας.

Καταπολέμηση πρακτικών που κρατούν τους μισθούς χαμηλούς, όπως οι παράνομες συμφωνίες μεταξύ εταιρειών για το ύψος των μισθών, κάτι που πλήττει την αγορά εργασίας και την ευημερία των εργαζομένων.

Μείωση των φοροασφαλιστικών εισφορών στους μισθωτούς, ώστε να μένουν περισσότερα χρήματα στην τσέπη των εργαζομένων, ενώ παράλληλα προωθούμε καλύτερο έλεγχο και καταπολέμηση της μαύρης εργασίας.

Καθολικά Ελάχιστον Εγγυημένο Εισόδημα, ως μέσο για να μειωθεί η εξάρτηση των ανθρώπων από την εργασία ως μέσο επιβίωσης, δίνοντας στον πολίτη μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ στην αγορά εργασίας.

Επιπλέον, η δομή του κράτους και ο τρόπος λειτουργίας της δημοκρατίας μας παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα που απαιτούν ριζικές αλλαγές:

Διαφάνεια και αξιοκρατία: Η διαφάνεια πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι καταχρήσεις και η κακοδιαχείριση.

Εκλογικό σύστημα: Υποστηρίζουμε ένα πιο αναλογικό εκλογικό σύστημα, ώστε η βούληση των πολιτών να αντικατοπτρίζεται πιο πιστά στο κοινοβούλιο. Χαιρετίζουμε αλλαγές όπως το ranked choice voting στις τοπικές εκλογές που ενισχύουν τη δημοκρατική συμμετοχή.

Αυτοδιοίκηση και αποκέντρωση: Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να ενισχυθεί ουσιαστικά, να αποκτήσει περισσότερες αρμοδιότητες και πόρους, και η αποκεντρωμένη διοίκηση να γίνει πιο δημοκρατική ή να αναθεωρηθεί ο ρόλος της ώστε να μην λειτουργεί ως μηχανισμός κεντρικού ελέγχου.

Ευρωπαϊκή Ένωση: Πιστεύουμε στην ενίσχυση της συνεργασίας με την ΕΕ, αλλά και στην αυξημένη αυτονομία και συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, ώστε να λειτουργεί καλύτερα η δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα.

Κατάργηση του βέτο στην ΕΕ: Θεωρούμε απαραίτητο να καταργηθεί το βέτο, ώστε να μην εμποδίζεται η λήψη αποφάσεων από λίγα κράτη-μέλη που το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης, με θύματα την ευρωπαϊκή συνοχή και αλληλεγγύη.

Η άμυνα είναι επίσης ένα θέμα που συχνά θεωρείται ταμπού στις προοδευτικές συζητήσεις, όμως είναι κρίσιμο να το προσεγγίσουμε ρεαλιστικά και σύγχρονα:

Σήμερα πληρώνουμε υπερβολικά για αμυντικές δαπάνες και λαμβάνουμε λιγότερα από αυτά που θα έπρεπε. Προτείνουμε μια αναδιάρθρωση των δαπανών για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή αποδοτικότητα.

Αναγκαία είναι και η αναμόρφωση της στρατιωτικής θητείας, με μείωση της διάρκειάς της και τη δημιουργία εναλλακτικών μορφών, που θα καταργούν τον στιγματισμό και τις τιμωρητικές προσεγγίσεις στην άρνηση στράτευσης.

Υποστηρίζουμε τη δημιουργία ενός ενιαίου Ευρωπαϊκού στρατού, που θα λειτουργεί αμυντικά και αυτόνομα σε επίπεδο ΕΕ, μειώνοντας την εξάρτηση από το NATO και τις ΗΠΑ, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και γενικότερα την εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα πρέπει να παίξει έναν ενεργό ρόλο στην προώθηση της ειρήνης και της ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ παράλληλα να στηρίζει την ενιαία ευρωπαϊκή φωνή για θέματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.

Στο Μεσανατολικό, πρέπει να επιδιωχθεί η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Παλαιστίνη, να καταδικάζονται οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ, και να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ κριτικής πολιτικών και αντισημιτισμού.

-Στην παρούσα φάση έντονης κοινωνικής απογοήτευσης και πολιτικής αγανάκτησης, πώς μπορεί το Volt να λειτουργήσει ως ουσιαστική αντιπολιτευτική φωνή και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ειδικά των νέων; Θεωρείτε πως είναι σημαντικό, στο σημερινό πολιτικό τοπίο, τα προοδευτικά κόμματα να συσπειρωθούν και να ενοποιήσουν τις στρατηγικές τους; Πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απέναντι σε συστημικά κόμματα, αλλά και σε αυταρχικές ή ακροδεξιές πολιτικές που αναδύονται ξανά στην Ευρώπη;

Σε αυτήν την περίοδο έντονης κοινωνικής απογοήτευσης και πολιτικής αγανάκτησης, το Volt θέλει να λειτουργήσει ως μια ουσιαστική και θετική αντιπολιτευτική φωνή. Δεν πιστεύουμε στην αντιπολίτευση «για την αντιπολίτευση», ούτε στο να είμαστε απέναντι απλά για να πάμε απέναντι. Θέλουμε να προτείνουμε λύσεις που μπορούν πραγματικά να προχωρήσουν την ελληνική κοινωνία μπροστά, όχι να εγκλωβιστούμε σε έναν πολιτικό ανταγωνισμό χωρίς ουσία.

Στο Volt είμαστε ανοιχτοί στην επικοινωνία και τη συνεργασία με τον υπόλοιπο προοδευτικό χώρο. Έχουμε ήδη δείξει ότι στηρίζουμε άλλες προοδευτικές δυνάμεις, όπως με τη στήριξη στον Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων, και θέλουμε να συνεχίσουμε να αναζητούμε κοινές προτάσεις και να δουλεύουμε από κοινού εκεί που μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να ασκήσουμε πίεση με βάση συγκεκριμένες λύσεις και προτάσεις, ώστε να μην μένουμε στα λόγια.

Επιλέγουμε μια θετική και εποικοδομητική αντιπολίτευση. Να είμαστε μαζί στους κοινούς αγώνες και να κάνουμε κριτική εκεί που διαφωνούμε, με σεβασμό και χωρίς να αναλωνόμαστε σε αντιπαραθέσεις που μόνο απογοήτευση προκαλούν στους πολίτες. Πιστεύουμε πως αυτή η στάση μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη κυρίως των νέων που έχουν κουραστεί από το παραδοσιακό πολιτικό παιχνίδι.

Η κλιματική κρίση πρέπει να μπει ψηλά στην ατζέντα και να αντιμετωπιστεί με εθνική στρατηγική, σε συνεργασία και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να ηγηθούμε των πράσινων μεταβάσεων που είναι απαραίτητες για το μέλλον μας.

Από τη μεριά μας, στο Volt, λέμε καθαρά: η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές πρέπει να εκδημοκρατιστεί. Δεν μπορεί να αφορά μόνο μεγάλες εταιρείες και πολυεθνικές. Πιστεύουμε ότι τουλάχιστον το 50% της παραγόμενης ενέργειας πρέπει να προέρχεται από ενεργειακές κοινότητες, όπου συμμετέχουν οι ίδιοι οι πολίτες, οι τοπικές κοινωνίες, μικροπαραγωγοί. Από τον απλό άνθρωπο που θα βάλει ένα φωτοβολταϊκό στην ταράτσα του, μέχρι συνεταιριστικά σχήματα που διαχειρίζονται αιολικά πάρκα. Έτσι, πετυχαίνουμε πραγματικά δίκαιη και συμμετοχική μετάβαση.

Μόνο αν ο κόσμος συμμετέχει στην παραγωγή και επωφελείται από αυτή, θα χτίσουμε ευρύτερη κοινωνική συναίνεση για την πράσινη μετάβαση. Και αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουμε ότι η μετάβαση δεν θα είναι ταξικά άνιση ή εδαφικά άδικη.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Volt θέλει να είναι μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος, και να αποδείξει ότι υπάρχει εναλλακτική πολιτική που δεν είναι μόνο στα λόγια, αλλά έχει σχέδιο, όραμα και συνέπεια.

-Η ψηφιοποίηση του κράτους και η ενίσχυση της διαφάνειας μέσω ανοιχτού λογισμικού αποτελούν κεντρικά σημεία του προγράμματός σας. Ποιες είναι οι πρώτες πρακτικές παρεμβάσεις που προτείνετε για να αλλάξει όχι μόνο το σύστημα αλλά και η νοοτροπία γύρω από την εξουσία; Η πολιτική σας ταυτότητα συγκροτείται σε μεγάλο βαθμό γύρω από την έννοια της διαφάνειας. Σε μια χώρα που ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να έχει ουσιαστικό έλεγχο εξουσίας, πώς αλλάζει κανείς όχι μόνο τους θεσμούς, αλλά και τη νοοτροπία;

Η ψηφιοποίηση του κράτους και η ενίσχυση της διαφάνειας μέσω ανοιχτού λογισμικού δεν είναι απλά τεχνικά ζητήματα για εμάς -αποτελούν κεντρικό πυλώνα της πολιτικής μας ταυτότητας και της προσπάθειας να αλλάξουμε όχι μόνο το σύστημα, αλλά και τη νοοτροπία γύρω από την εξουσία.

Το ανοιχτό λογισμικό παίζει καθοριστικό ρόλο, γιατί επιτρέπει να γνωρίζουμε και να ελέγχουμε πώς λειτουργούν τα συστήματα που χρησιμοποιεί το κράτος. Αν τα λογισμικά ήταν κλειστού κώδικα, δεν θα μπορούσαμε να εμπιστευτούμε τις διαδικασίες τους. Για παράδειγμα, εμείς στο Volt χρησιμοποιούμε το ελληνικό σύστημα ΖΕΥΣ, που είναι ανοιχτού κώδικα, για ψηφοφορίες μας. Όταν εφαρμόσαμε μια μέθοδο υπολογισμού ψήφων, ανακαλύψαμε ότι το ΖΕΥΣ δεν υπολόγιζε σωστά τα αποτελέσματα. Χωρίς τον ανοιχτό κώδικα, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να εντοπίσουμε αυτό το σφάλμα. Ενημερώσαμε τους δημιουργούς του συστήματος και ζητήσαμε να διορθωθεί το πρόβλημα. Αυτό το παράδειγμα δείχνει πόσο σημαντική είναι η διαφάνεια και η δυνατότητα ελέγχου μέσα από το ανοιχτό λογισμικό.

Όμως η αλλαγή της νοοτροπίας, που είναι εξίσου κρίσιμη, δεν γίνεται σε μια μέρα. Αρχίζει από την εκπαίδευση. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι στα σχολικά βιβλία πληροφορικής ακόμα διδάσκονται θεωρίες και τεχνολογίες που είναι παρωχημένες εδώ και δεκαετίες. Τα παιδιά σήμερα έχουν πρόσβαση σε καινοτόμες τεχνολογίες και τεχνητή νοημοσύνη στα κινητά τους -όπως το ChatGPT- αλλά τα σχολεία τους διδάσκουν θεωρίες από το παρελθόν, ακόμα με εικόνες από παλιά μηχανήματα.

Επιπλέον, πολλές δημόσιες υπηρεσίες ακόμη χρησιμοποιούν παλιά λειτουργικά συστήματα ή… fax! Δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά για ψηφιοποίηση αν δεν υπάρχει συνολική στρατηγική που να εκσυγχρονίζει τόσο τις υποδομές όσο και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε οι νέες γενιές να βρίσκονται στο προσκήνιο της τεχνολογικής εξέλιξης και όχι να μένουν πίσω.

Το Volt δεσμεύεται να δουλέψει για μια συνολική, διαφανή και σύγχρονη ψηφιακή δημόσια διοίκηση, βασισμένη σε ανοιχτές τεχνολογίες και εκπαίδευση που θα αλλάξει τη νοοτροπία και θα φέρει πραγματική εμπιστοσύνη και συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων.

-Ως μια νέα τρανς γυναίκα, ποια είναι η εμπειρία σας στον ελληνικό πολιτικό χώρο; Πώς κρίνετε την κατάσταση των δικαιωμάτων των LGBTQI+ σήμερα στη χώρα και ποια βήματα θεωρείτε απαραίτητα για περαιτέρω προώθηση;

Μου αρέσει ο τρόπος που τίθεται η ερώτηση, «μια νέα τρανς γυναίκα στην πολιτική», γιατί εδώ υπάρχουν τρία δεδομένα: νέα, ένα πρόβλημα, τρανς, δεύτερο πρόβλημα, γυναίκα, τρίτο πρόβλημα. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για την μέχρι τώρα εμπειρία που έχω στον χώρο της πολιτικής, γιατί είναι αρκετά… ενδιαφέρουσα.

Αρχικά, το “νέα” σημαίνει ότι δεν θα κάτσουν να με ακούσουν επειδή είμαι μικρή. Λένε «έλα τώρα, σιγά», θα αδιαφορήσουν, θα προτιμήσουν να μιλήσουν σε κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας. Μπορεί να είμαι εγώ η Πρόεδρος, αλλά θα δουν κάποιον μεγαλύτερο ηλικιακά δίπλα μου και θα απευθυνθούν σε εκείνον ή σε εκείνη.

Δεν θα πω «εκείνον», γιατί ήδη μπαίνουμε στο θέμα του φύλου, στο τρανς κομμάτι, που δεν χρειάζεται να πω και πολλά εδώ… Αρκεί κάποιος να μπει στο TikTok ή στο Instagram μου και να δει τι γράφουν κάτω από τις αναρτήσεις μου. Το «τραβέλι», το «ψυχάκι», το ένα, το άλλο. Κακοποιητικός λόγος και άσχετα σχόλια σε σχέση με το ζήτημα για το οποίο μπορεί να μιλάω στο βίντεο. Εγώ θα μιλήσω για πολιτική, θα μιλήσω για ένα θέμα -αν διαφωνούν, δεν έχω πρόβλημα, να διαφωνήσουμε. Αλλά πού κολλάει το ότι είμαι τρανς με το ότι μιλάω για την Ουκρανία για παράδειγμα; Είναι άσχετο. Και η αφετηρία είναι ήδη λάθος.

Το τρίτο είναι ότι είμαι γυναίκα και, αν δίπλα μου είναι ένας άντρας, αυτός ξέρει καλύτερα… Σε μία συνάντηση ένιωσα τόσο άσχημα, γιατί ήμουν η μικρή γυναίκα και μιλούσα δίπλα στον μεγάλο άντρα. Όλο αυτό δημιουργεί ένα πλαίσιο όπου είναι πάρα πολύ δύσκολο να πολιτευτείς. Αλλά από την άλλη, δίνει και ένα πάτημα: κοίτα, εδώ υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που πολιτευόμαστε, στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που εργαζόμαστε ως κοινωνία.

Τώρα, για το ΛΟΑΤΚΙ+ κομμάτι -στην κοινωνία και στα δικαιώματα- είμαστε, ευτυχώς, σε μία χώρα όπου τα δικαιώματα έχουν έχουν μια καλή εξέλιξη. Αυτό αποτυπώθηκε και στη φετινή κατάταξη της ILGA-Europe, όπου βρεθήκαμε 7οι στην Ευρώπη. Αυτό δείχνει πρόοδο. Και όταν μιλάμε με τους φίλους μας στην Κύπρο ή σε άλλες χώρες, που ζουν σε πιο συντηρητικές κοινωνίες, μας λένε «εσείς εκεί στην Ελλάδα είστε αρκετά μπροστά».

Αυτό ισχύει. Ωστόσο, δεν θέλω να μείνω στα θετικά. Πρέπει να δούμε τι χρειάζεται να κάνουμε για να γίνουμε καλύτεροι. Τα δικαιώματα ναι, υπάρχουν, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι ημιτελή. Πρέπει να βελτιώσουμε, για παράδειγμα το πώς γίνονται οι πολιτικές γύρω από το δικαίωμα στη φυλομετάβαση. Να αναγνωρίσουμε νομικά τα non-binary άτομα χωρίς παραθυράκια και ταλαιπωρία. Να μην αποκλείουμε τα ομόφυλα ζευγάρια -ναι, τους δώσαμε το γάμο, αλλά κάνουμε πιο δύσκολη τη ζωή τους με το θέμα των παιδιών. Υπάρχουν και οι θεραπείες μεταστροφής, που ευτυχώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχουν κινήσεις να απαγορευτούν. Στην Ελλάδα το νομοθετικό πλαίσιο έχει προβλήματα, αλλά αυτές είναι λεπτομέρειες που μπορούν να λυθούν.

Είναι η ώρα κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη και να έχουμε πλήρη εξίσωση των δικαιωμάτων στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Όμως, σε κοινωνικό επίπεδο υπάρχει ένα νέο κύμα τρανσφοβίας, που εμφανίστηκε λόγω και της πολιτικής κατάστασης στις ΗΠΑ, π.χ. με τον Τραμπ. Η τρανσφοβία επανέρχεται έντονα, με όλο το αφήγημα για το «τι έχεις στα παντελόνια σου», που επανέφερε έναν βιολογισμό που νομίζαμε ότι είχε ξεπεραστεί. Ακόμα και στην Αγγλία, στην εκπαίδευση, βλέπουμε πισωγύρισμα σε αυτούς τους περιορισμούς. Αυτός ο βιολογικός ντετερμινισμός είναι μία βάση που τροφοδοτεί την τρανσφοβία, η οποία μετά οδηγεί και σε άλλες μορφές ρατσισμού.

Η τρανσφοβία υπάρχει έξω, αλλά δυστυχώς και μέσα στην ίδια την κοινότητα -ακόμα και σε φεμινιστικούς κύκλους. Ο τερφισμός έχει αυξηθεί ραγδαία το τελευταίο διάστημα, και βλέπουμε φεμινιστικά σωματεία και κάποιες παλιές φεμινίστριες να λένε ότι οι τρανς γυναίκες κάνουν κακό στο φεμινιστικό κίνημα.

Το ίδιο ισχύει και για το επικίνδυνο κίνημα του σουερφισμού -δηλαδή του κινήματος που στέκεται ενάντια στα σεξεργαζόμενα άτομα. Είναι δύσκολο όταν η ίδια η κοινότητα έρχεται επιθετικά απέναντι στα τρανς άτομα και τροφοδοτεί την ακροδεξιά ρητορική μέσα στους προοδευτικούς χώρους. Όσον αφορά την σεξεργασία, είναι μία μορφή εργασίας που πρέπει να ρυθμιστεί και να αναγνωριστεί ως κανονικό επάγγελμα. Δεν μπορεί να την απαγορεύουμε ή να την στιγματίζουμε, ενώ παράλληλα να την αγνοούμε ως μορφή επιχειρηματικότητας -ειδικά στη ψηφιακή εποχή, όπου κάποιοι δουλεύουν από το σπίτι τους ή από όποιο μέρος θέλουν, π.χ. στο OnlyFans. Πρέπει να έχουν δικαίωμα σε ασφάλιση, σύνταξη, δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη.

-Αν σας ζητούσα να περιγράψετε με μία λέξη το όραμά σας για την Ελλάδα του 2035, ποια λέξη θα επιλέγατε και γιατί;

Αν θα έπρεπε να περιγράψω με μία λέξη το όραμά μου για την Ελλάδα του 2035, νομίζω πως η λέξη δεν μπορεί να είναι άλλη από τη λέξη Ευρώπη.

Στο Volt, θέλουμε την Ελλάδα να είναι αναπόσπαστο μέρος μιας μεγάλης Ευρώπης. Μιας ανοιχτής Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που δεν λειτουργεί ερήμην των πολιτών της, αλλά χτίζεται συλλογικά, δημοκρατικά, μέσα από τον διάλογο μεταξύ των κρατών-μελών και των ευρωπαϊκών θεσμών. Μιας Ευρώπης που προστατεύει τα δικαιώματα, που καινοτομεί, που πρωτοπορεί στην κλιματική πολιτική, στην ισότητα, στη συμμετοχή των νέων.

Η Ελλάδα του 2035 δεν μπορεί να είναι απομονωμένη -θα πρέπει να είναι Ελλάδα ευρωπαϊκή, κοινωνικά δίκαιη, ψηφιακά σύγχρονη, ανθεκτική και συμμετοχική.