“Ο ΣΥΜΜΑΘΗΤΗΣ ΜΟΥ, Ο ΜΑΜΝΤΑΝΙ, ΜΑΘΑΙΝΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ”

Καλώ στην Αστόρια, σε ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά εστιατόρια της γειτονιάς, στην οικογενειακή ψαροταβέρνα Elias Corner που λειτουργεί εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Το τηλέφωνο σηκώνει ο Φίλιππος Σιδήρογλου, Ελληνοαμερικάνος δεύτερης γενιάς και συμμαθητής του Ζόραν Μαμντάνι.

«Τον θυμάμαι να μπαίνει στον κύκλο και να προσπαθεί να μάθει ελληνικούς χορούς με τους υπόλοιπους Έλληνες συμμαθητές. Εμείς τον φωνάζαμε habibi, κι εκείνος εμάς malaka. Γελούσαμε πολύ. Ο ίδιος είχε τέτοιου είδους σύνδεση με τόσες διαφορετικές παρέες, που βλέποντας τώρα τη μετάβασή του από βουλευτή της Πολιτείας της Νέας Υόρκης σε δήμαρχο, εκ των υστέρων, μου φαίνεται απολύτως λογική» λέει ο Σιδήρογλου στο NEWS 24/7.

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κοινή τους αποφοίτηση από το φημισμένο δημόσιο λύκειο Bronx Science, ο Ζόραν Μαμντάνι, γίνεται πρωτοσέλιδο σε όλο τον πλανήτη ως ο νεότερος και πιο ανατρεπτικός δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Ο Φίλιππος, όμως, τον γνώριζε από την εφηβεία τους, ως ένα «κουλ παιδί με πολλή ενέργεια» που σήμερα ηγείται μιας πόλης οκτώ εκατομμυρίων ανθρώπων.

ΑΠΟ ΤΗ ΘΗΒΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΟΡΙΑ

Ένα ακόμη κοινό στοιχείο ανάμεσα στον Ζόραν και τον Φίλιππο είναι πως και οι δύο μεγάλωσαν ως Αμερικανοί πολίτες, αλλά οι γονείς τους ήταν μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μαμντάνι με γονείς από την Ουγκάντα και την Ινδία, ο Σιδήρογλου με γονείς από τη Θήβα και τον Πειραιά που άνοιξαν επιχείρηση στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’80 και εγκαταστάθηκαν στην Αστόρια. Η μυρωδιά από φρέσκο ψάρι και ρίγανη, μαζί με τις φωνές στα ελληνικά, έγινε με τα χρόνια κομμάτι του τοπίου της Αστόριας.

«Όταν ήμασταν μικροί κι ακούγαμε “θα πάμε στη Θήβα”, ήταν σαν να μας βάζουν τιμωρία», λέει γελώντας. «Δεν είχε τίποτα να κάνουμε εκεί ως παιδιά, μόνο να παίξουμε με τις γάτες. Στη Νέα Υόρκη, αντίθετα, πάντα κάτι γίνεται. Η πόλη αυτή δεν έχει τυχαία τη φήμη της».

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ BRONX SCIENCE

Διαχρονικά, τα παιδιά των μεταναστών κουβαλούν στους ώμους τους το βάρος της αριστείας και της προσδοκίας να αποδείξουν πως οι κόποι των γονιών τους θα ανταμειφθούν, και η δεύτερη γενιά μεταναστών θα κερδίσει με το σπαθί της μια καλύτερη θέση στην κοινωνία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που σε ένα από τα καλύτερα δημόσια Λύκεια της Αμερικής, το Bronx Science, φοιτούν παιδιά από οικογένειες μεταναστών, από κάθε γωνιά του κόσμου.

«Η εισαγωγή στο συγκεκριμένο λύκειο γινόταν με ένα απαιτητικό τεστ, οπότε δεν υπήρχε οποιοδήποτε άλλο κριτήριο», θυμάται ο Φίλιππος. «Ο τρόπος που λειτουργούσε το σχολείο είναι κι ο λόγος που έχω τόσο ωραίες αναμνήσεις από τον Ζόραν, γιατί, όπως σε κάθε λύκειο, υπήρχαν πολλές υπό-κουλτούρες, υπο-ομάδες και παρέες. Ο Ζόραν, όμως, είχε πάντα το χάρισμα να γεφυρώνει τα χάσματα».

Η ελληνική κοινότητα στο σχολείο είχε δυναμική παρουσία. Είχαν σύλλογο που ονομαζόταν Greek Club και διοργάνωναν σχολικά φεστιβάλ με ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Εκεί, ο 18χρονος τότε Ζόραν έδειχνε να απολαμβάνει την ελληνική μουσική και τον ρυθμό, να γελά και να συμμετέχει με φυσικότητα στο γλέντι σαν ντόπιος, κρατώντας το μεγάφωνο, όπως φαίνεται και στο βίντεο που παραχώρησε ο Φίλιππος Σιδήρογλου στο NEWS 24/7.

«Χόρευε μαζί μας ζεϊμπέκικο και μετά σε τραβούσε να παίξεις κρίκετ. Είχαμε πολλά έξυπνα παιδιά. Δεν θα ξεχώριζες μόνο επειδή διάβαζες. Έπρεπε να είσαι δημιουργικός, να φέρνεις διαφορετικούς ανθρώπους κοντά. Αυτό έκανε ο Ζόραν. Και γι’ αυτό τώρα όλα βγάζουν νόημα».

Ο Φίλιππος θυμάται, επίσης τον Ζόραν να πολιτικοποιείται ήδη από την εφηβεία. «Όταν ήμασταν στο Bronx Science η πολιτική του άρεσε ήδη. Ήταν στο Μαθητικό Συμβούλιο του σχολείου και έπαιρνε πρωτοβουλίες». Χαρακτηριστικό είναι ότι στα λυκειακά του χρόνια, ο Μαμντάνι συνίδρυσε την πρώτη ομάδα κρίκετ στην ιστορία του σχολείου και υπήρξε συνεκδότης της μαθητικής εφημερίδας Science Survey.

Αποφοίτησαν από το φημισμένο λύκειο του Μπρονξ το 2010. «Ήμασταν μαζί στην ίδια παρέα και στον χορό της αποφοίτησης. Ήταν παιδί της παρέας. Στο λύκειο, ξέρεις, θέλεις να είσαι λίγο εκκεντρικός, να ξεχωρίζεις. Αλλά εκτός απ’ αυτό, ήταν και πολύ έξυπνος. Και αυτή είναι η ομορφιά του “work hard, play hard”. Δεν γίνεται το ένα χωρίς το άλλο».

ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Μετά το σχολείο, οι δρόμοι τους χώρισαν. «Στο λύκειο ήμασταν κοντά, αλλά μετά χαθήκαμε για λίγο. Εγώ έφυγα για σπουδές στη Βόρεια Καρολίνα, εκείνος στο Bowdoin, οπότε για μερικά χρόνια δεν είχαμε επαφή. Ξαναβρεθήκαμε γύρω στο 2014-2015, εντελώς τυχαία, στους δρόμους της Αστόρια» λέει ο Φίλιππος.

Το γραφείο του Μαμντάνι κατά τη διάρκεια της θητείας του ως βουλευτή της Νέας Υόρκης ήταν στο ίδιο τετράγωνο με το Elias Corner. Για την ακρίβεια απείχε μόλις 110 μέτρα. «Περνούσε από εδώ, έλεγε μια καλημέρα. Αν ήθελε χώρο να οργανώσει κάτι, του έδινα το εστιατόριο».

Ζητώ στον Φίλιππο να περιγράψει τον παλιό του φίλο με δύο λέξεις. «Philoxenos και philotimos» απαντάει με ελληνικοαμερικάνικη προφορά. «Θα τον σύστηνα στον οποιονδήποτε ως “τον επόμενο φίλο σου” γιατί πραγματικά ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους. Ακόμα κι αν έμπαινε στο εστιατόριο και καθόμουν με ανθρώπους που δεν γνώριζε, θα ερχόταν, θα καθόταν και θα ταίριαζε».

Όταν ρωτάω πώς νιώθει βλέποντάς τον συμμαθητή του να πρωταγωνιστεί στα διεθνή πρωτοσέλιδα, γελάει και σκέφτεται λίγο. «Είναι σουρεαλιστικό. Ξέρεις, σκέφτομαι λίγο πιο θρησκευτικά μεγαλώνοντας. Του έστειλα μήνυμα μετά τη νίκη του “God bless you! Congratulations!” (Να σε έχει καλά ο Θεός! Συγχαρητήρια!). Μου απάντησε ότι με ευχαριστεί πολύ. Δεν περιμένω να συνεχίσει να έρχεται στο μαγαζί. Τώρα πια μιλάμε για τον δήμαρχο, για έναν παντρεμένο άντρα, για τον ηγέτη των Δημοκρατικών στη Νέα Υόρκη. Αλλά πάντα ήταν έξυπνο και καλό παιδί και ζει αυτό που του αξίζει”.

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ ΣΑΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ

Η νίκη του Μαμντάνι έγινε αφορμή για ένα πρωτόγνωρο πολιτικό κύμα στην Αστόρια. «Από τα delis μέχρι τα μπαρ, όλοι μιλούσαν για τον Ζόραν και στήριξαν τον Ζόραν. Το πόσοι άνθρωποι στη Νέα Υόρκη κινητοποιήθηκαν πολιτικά φέτος είναι τρελό. Δεν έχω ξανακούσει τόσους πολλούς να μιλάνε για πολιτική και έχω ζήσει όλη μου τη ζωή εδώ».

Στα μπαρ που έχουν τηλεοράσεις, είχε περισσότερο κόσμο εκείνη την Τρίτη που ανακοινώθηκαν live τα αποτελέσματα απ’ ό,τι στο Μουντιάλ, εξήγησε ο Φίλιππος. «Χιλιάδες άνθρωποι. Δεν το πίστευες. Δεν έχει ξανά γίνει». Η γειτονιά πανηγύριζε σαν να κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο.

«Είχαμε συνηθίσει για χρόνια σε μια πολιτική εκπροσώπηση σχεδόν… γεροντική. Οπότε το να βλέπεις κάτι νέο, αυθεντικό και γεμάτο ενέργεια είναι πραγματικά αναζωογονητικό», λέει ο Σιδήρογλου. «Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, απλώς χαίρομαι. Είναι ωραίο να βλέπεις ανθρώπους της δικής σου γενιάς να αναλαμβάνουν ρόλους με ευθύνη και όραμα».

Θυμάται όχι μόνο τον συμμαθητή Μαμντάνι, αλλά και τον βουλευτή που περπατούσε στους δρόμους της Αστόρια, μιλώντας με όλους για τα πάντα, «ακόμα και για halal φαγητό», δηλαδή το φαγητό που επιτρέπεται από τη μουσουλμανική διατροφή και πωλείται σχεδόν σε κάθε καντίνα της Νέας Υόρκης. Για τους κατοίκους της πόλης, η τιμή του halal πιάτου αποτελεί κάτι σαν ανεπίσημο δείκτη πληθωρισμού. Όταν ανεβαίνει η τιμή του, σημαίνει πως όλα ακριβαίνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι η ακρίβεια αποτέλεσε προμετωπίδα της νικηφόρας καμπάνιας του Μαμντάνι.

«Για τον Ζόραν ήταν απλώς ένα βήμα, το επόμενο βήμα. Έθεσε υποψηφιότητα και κέρδισε, και μάλιστα επανειλημμένα, απέναντι σε υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος» λέει ο Φίλιππος Σιδήρογλου. «Είχε πολλούς φίλους στο Bronx Science. Είμαι σίγουρος ότι θα σου έλεγαν όλοι μία παρόμοια ιστορία με εμένα. Και νιώθω περηφάνια. Είμαι περήφανος γι’ αυτόν».