Μυστικά των ειδικών συμβάσεων

Μυστικά των ειδικών συμβάσεων
Εργάτριες δουλεύουν σε στιγμιότυπο απο το εργοστάσιο υποδημάτων elite, σήμερα 14 Ιουλίου 2008 ( EUROKINISSI / ΧΑΣΙΑΛΗΣ ΒΑΪΟΣ ) EUROKINISSI

Ο Σάββας Ρομπόλης εξηγεί τι εισάγεται στο εργατικό δίκαιο με τις Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις και που θα καταλήξει ο θεσμός της διαιτησίας που εισάγει, μεταξύ του εργοδότη και των εργαζομένων

Ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ εξηγεί τι είναι οι Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις που αφορούν άμεσα τους εργαζόμενους, πότε συνάπτονται και πως διαπραγματεύονται με τους εργαζόμενους. Τι άλλαξε με το νόμο Κατσέλη και τι προβλέπει για τις επιχειρήσεις:

“Είναι μία νέα κατηγορία σύμβασης η οποία προστίθεται στο μέχρι τώρα υπάρχον σύστημα των συμβάσεων δηλαδή στη γενική, την κλαδική, την ομοιοεπαγγελματική και την επιχειρησιακή.

Θα μπορεί να λειτουργεί για επιχειρήσεις που θέλουν να φύγουν από την κλαδική και έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας και πίεση των οικονομικών τους που απορρέει από την οικονομική κρίση και ύφεση. Θα καλούν τους εργαζόμενους ή το σωματείο θα τους λένε κοιτάξτε, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στους όρους της κλαδικής σύμβασης και πρέπει να γίνει ειδική σύμβαση.

Αυτό μας μετατοπίζει από ένα καθεστώς που προέβλεπε ο νόμος 1876 του 1990, επί οικουμενικής δηλαδή, ο οποίος νόμος είχε μία αρχή. Η βασική του αρχή που είναι και βασική αρχή του εργατικού δικαίου, ήταν η καλύτερη προσαρμογή σε μία καλύτερη σύμβαση και όχι για χειρότερη.

Τώρα, η ειδική επιχειρησιακή σύμβαση είναι το ακριβώς αντίθετο. Πηγαίνουμε σε μία προσαρμογή σε χειρότερη σύμβαση. Τότε δηλαδή η επιχειρησιακή σύμβαση προέβλεπε κάτι καλύτερο από ότι η κλαδική. Ενώ η ειδική επιχειρησιακή σύμβαση μπορεί να προβλέπει κάτι χειρότερο από την κλαδική και αυτή είναι η κεντρική διαφορά”.

Τι είναι η διαιτησία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων

“Δεν είναι δικλείδα ασφαλείας αλλά δικλείδα υπονόμευσης της ανεξάρτητης λειτουργίας της διαιτησίας. Με αυτό το νομοθετικό εγχείρημα, πηγαίνουμε στον νόμο 3239 ο οποίος δεν προέβλεπε τη διαιτησία αλλά ήταν περισσότερο μία ελεγχόμενη κατάσταση στη διαιτησία. Και έλεγε πως θα πρέπει να υπάρχει μία συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών φορέων.

Τι θα γίνεται λοιπόν; Θα υπάρχει προτεινόμενος ένας από την πλευρά των συνδικάτων, ένας από την πλευρά της εργοδοσίας και θα λέμε ο ένας είναι «δικός μας» ο άλλος από την άλλη πλευρά κλπ.

Επομένως από τη σύστασή του, του νέου ΔΣ και των μεσολαβητών μπαίνει ένας προσδιορισμός, μία ταυτότητα από του που προέρχεται ο καθένας και εάν είναι κοντά στα συνδικάτα ή τους εργοδότες.

Μα το ζητούμενο είναι η ανεξαρτησία της διαιτησίας, για να μπορεί ο μεσολαβητής ή ο διαιτητής επάνω στα αντικειμενικά δεδομένα που φέρνει η κάθε πλευρά, να αποφασίσει αντικειμενικά. Όταν όμως είναι γνωστό πως ο ένας με την πλευρά των εμπόρων ο άλλος των μικρομεσαίων ο άλλος των συνδικάτων και ο τελευταίος της εργοδοσίας, αρχίζει αυτή η ανεξαρτησία και περιορίζεται.

Ανησυχώ πάρα πολύ για αυτήν την ελαχιστοποίηση της ανεξαρτησίας των μεσολαβητών και των διαιτητών.

Οι εργοδότες, όπως αντιλαμβάνομαι, πίεσαν για αυτήν την καινούργια διάταξη διότι πάρα πολλές φορές παραπονούνταν για αποφάσεις της διαιτησίας ή των μεσολαβητών. Αλλά η γνώμη μου είναι πως οι αποφάσεις αυτές ήταν στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων και όχι υπέρ των συνδικάτων και κατά των εργοδοτών. Ήταν όπως αποφασίζει ένας δικαστής.

Με λίγα λόγια, ελαχιστοποιείται ή περιορίζεται η απαραίτητη ανεξαρτησία για έναν θεσμό διαιτησίας”.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα