Πού διαφωνούν ΔΝΤ και Βερολίνο για το ελληνικό χρέος

Στην τελική και πιο κρίσιμη φάση της, βρίσκεται η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που ξεκίνησε παρασκηνιακά, από τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν η Ελλάδα αποδέχθηκε στις Βρυξέλλες τα μέτρα του ΔΝΤ μετά το 2018, καταφέρνοντας μαζί να πάρει δεσμεύσεις και για αντισταθμιστικά μέτρα.

Η Γερμανική Κυβέρνηση, συνεχίζει να συζητά το θέμα εμφανίζοντας δύο πρόσωπα. Το ένα είναι το αδιάλλακτο του Γερμανού υπουργού οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έχοντας μπροστά του μια αμφίρροπη εκλογική αναμέτρηση , δεν θέλει να χάσει συντηρητικούς ψήφους δείχνοντας «ελαστικός» με την Ελλάδα.

Το δεύτερο πρόσωπο της Γερμανικής πολιτικής, εμφανίζεται από την Γερμανίδα Καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ, η οποία συζητά αναζητώντας μια συνολική λύση για το ελληνικό θέμα χωρίς βέβαια να της κοστίσει πολιτικά. Κοινή συνισταμένη και των εκφράσεων της πολιτικής του Βερολίνου είναι ότι το ΔΝΤ πρέπει να ενταχθεί στο ελληνικό πρόγραμμα.

Το Ταμείο με τη σειρά του προσέρχεται με μια δική του ατζέντα. Μετά το λάθος που έχει παραδεχθεί για το πρώτο πρόγραμμα με την Ελλάδα ότι δηλαδή υπέγραψε χωρίς να έχει εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του χρέους (κάτι που αντιβαίνει το καταστατικό του) τώρα δείχνει να μην υποχωρεί. Ζητά καθαρές δεσμεύσεις από τους Ευρωπαίους που θα δίνουν μια βιώσιμη λύση για το ελληνικό χρέος.

Με πιο απλά λόγια θέλει να έχει διαθέσιμα τα μέτρα που προτίθενται να πάρουν οι Ευρωπαίοι όχι για πέντε ή δέκα χρόνια αλλά μέχρι και την εξόφληση του συνόλου ευρωπαϊκών δανείων ύψους 215,6 δις ευρώ (53 δις ευρώ από το διμερές του 2010 και 162,6 δις από EFSF και ESM) το 2016.

Στην κατεύθυνση αυτή, ζητά εγγυήσεις για μεγάλη παράταση του χρόνου αποπληρωμής 30 έως και 40 χρόνια, σταθεροποίηση του επιτοκίου αποπληρωμής και χρήση του υπολοίπου των κεφαλαίων από το δάνειο του ESM του 2015 για εξομάλυνση των πληρωμών ώστε να μην ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση από το 2022 μέχρι και το 2040 και στο 20% μέχρι και την εξόφληση των δανείων.

Παράλληλα φαίνεται ότι έχει δεχθεί την διατήρηση υψηλών δημοσιονομικών στόχων με πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τέσσερα ή πέντε χρόνια αλλά στην συνέχεια απαιτεί ο στόχος να μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ.

Απέναντι σε αυτές τις απαιτήσεις, το Βερολίνο σε αυτή την φάση δίνει μέχρι στιγμής πολύ λίγα. Μπορεί να συζητήσει την εξαγορά του χρέους ύψους περίπου 12 δισ. ευρώ της Ελλάδας προς το ΔΝΤ με ομόλογα του ESM. Στον σχεδιασμό του έχει την χρήση των κεφαλαίων από τα κέρδη από τα ομόλογα που διακρατούν η Κεντρικές Τράπεζες αλλά αρνείται συζήτηση για παρατάσεις μεγάλης διάρκεια και φυσικά την σταθεροποίηση του χρέους.

Προτείνει την εγγύηση της βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ως το 2030 έχοντας κατά νου και την αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε … Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο που θα αναλάβει να παρακολουθήσει το ελληνικό θέμα από εκεί και πέρα.

Η επόμενη μεγάλη συνάντηση θα γίνει στο Μπάρι της Ιταλίας από την Πέμπτη 11 του μήνα μέχρι και το Σάββατο 13 του μήνα. Στο περιθώριο της συνάντησης του G7 θα συναντηθούν τα μέλη του Washington Group. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα κρίνουν τόσο τον τρόπο όσο και τον χρόνο της συμφωνίας για το χρέος.